Het Nieuwe Leven van Mary begon met het luisteren naar lezingen van Swami Mahaboyraj. Haar spirituele emancipatie was niet meer tegen te houden. Had haar man haar maar serieuzer moeten nemen?

Haar goeroe had makkelijk praten. Naar eigen zeggen had hij de verlichting ervaren onder een boom in het oerwoud, een regen van sterren daalde op hem neer en zijn ego loste op als een bruistablet in een glas water. Toen Mary met dat verhaal bij Ron aankwam, luisterde hij eerst oppervlakkig, maar van haar besluit dat zij in de Italiaanse ashram van de goeroe ging wonen, viel hij twee maanden stil. Toen was het echter te laat.
“Ga eens met je huisdokter praten,” probeerde hij nog.
“Het woord patiënt betekent iemand die afwacht,” antwoordde Mary snibbig. “Die fase ben ik voorbij.”
Toen Rob aankwam met ongeruste verwijzingen naar de hypotheek die op zijn naam stond, glimlachte ze lichtjes.
“Dan had je maar met me moeten trouwen,” zei ze. “Je moet maar meer vertrouwen hebben. Alles gaat goed. De wereld ondergaat een spirituele revolutie.”
“Je bedoelt dat vijftig jaar geleden er dictaturen waren in Spanje, Portugal en Griekenland en nu niet?”
Ron had het cynisch bedoeld maar Mary knikte.
“Precies. En nu ga ik mijn koffer pakken.”
“In Italië regeren de maffia en het Vaticaan,” probeerde Ron nog maar hij verdedigde een verloren zaak.
“In de ashram regeren de vrouwen. Beter!”

Tevreden borg Mary haar laatste woord op. Haar nieuwe leven ging beginnen.

PdH