(gepubliceerd in Bres 2000)

Een gewoon Tarotspel heeft 78 kaarten. Aleister Crowley’s spel heeft er 80, evenals de aanpassing van Onno en Rob Docters van Leeuwen in hun boek, De Tarot in de herstelde orde. Een verantwoord occult spel heeft er echter 81, het logische, magische kwadraat van 9.

In zijn voorwoord voor zijn boek Tarot voor jonge magiërs bedoeld voor pubers, schreef de auteur, George Hulskramer, dat ooit één van zijn jonge dochters er stellig van overtuigd bleek dat ze spoedig zou overlijden omdat ze drie keer spontaan kaart XIII, De Dood, getrokken had. Het kind had stiekem het spel aan vaders beheer onttrok­ken en zich nieuwsgierig in pa’s hobby gestort. Even liepen de rillingen me over de rug. Is er dan niets meer veilig voor onze jeugd? Vroeger hoorde bij de eerste stap op het magische pad een persoonlij­ke, beschermende inwijding door een oudere, wijze leer­meester. Tegenwoordig geven we alles maar zonder slag of stoot uit handen. Bevredig je nieuwsgie­righeid maar kinders! Zoek het allemaal maar zelf uit! Pa en ma weten het ook niet meer. Ik ben ook nooit ingewijd op de orakelmagie, maar moest door schade en schande wijzer worden. Daarom geef ik mijn pijnlijk verworven ervaring graag voor niks en gratis weg: in ieder Tarotspel hoort een waar­schu­wingskaart!

Wie zich met magie bezig houdt, wie zelfkennis wil verwerven, die komt licht en donker tegen. Ieder mens gaat daarbij zijn eigen gekleurde indeling van Goed en Kwaad maken. Soms loop je, gezocht of per ongeluk, tegen een kracht op die je niet aan kan. Het kenmerk van zo’n ontmoeting is dat de Zot, de Jonge Dwaas, denkt dat er niets aan de hand is. Hij blaakt van zelfvertrouwen en positivisme, gloeit in zijn net verwor­ven macht over verleden en toekomst en kan dan tijdelijk -maar soms langdurig en psycho­tisch- in de ban van iets heel onaan­ge­naams raken. Voordat het zover is, dient iets hem te waar­schuwen.

I TJING EN RUNEN

In de I Tjing zijn er overduidelijk bepaalde lijnen, die die func­tie kunnen hebben. Je wordt bijvoorbeeld attent gemaakt op een dwaas die niet wil luisteren. In vervlogen tijden representeerde in de Tarot soms de Joker het onver­wachte, duistere of provocerende element in het toen nog vooral magische kaartspel. Oorspronke­lijk (de Tarot zou uit de Atlantische cultus stammen) kende de zg. Grote Arcana uit de Tarot 24 kaarten. Dat komt sluitend overeen met de 24 Runen. Maar de 25e Rune is een `lege’ steen, waarvan Wodan ooit gezongen zou hebben, dat de betekenis voor vrouwen geheim moest blijven. Dat is een versluierde informatie, die zou kunnen betekenen dat alleen ingewijden (mannen) die waarschuwende achtergrond van deze Rune mochten weten. Wijze Runen­liefhebbers gebruiken tegenwoordig opnieuws de blanco steen als een aanwijzing dat men op iets groters stuit dan men kan bevatten. Eerbiedig terugtreden is dan gepast. Zonder gevaar is het waarzeggen immers nooit?

Rond 300 n.Chr. deed de Rooms Katholieke Kerk om die reden de Tarot in de ban als `duivels prenten­boek’ en dwong zo dit orakel in de mystieke ondergrond­se. Middeleeuwse Tarottradities laten zien dat er toen ook al twee witte kaarten in het spel waren opgenomen, zodat een volledig spel 80 kaarten omvatte. Die blanco kaarten stonden voor het vrouwelijk en het mannelijk principe, soms ook voorgesteld door de goden Juno en Jupiter. Andere benamin­gen voor die twee principes waren Intuïtie (de moeder) en de Waarheid (de vader). Onno en Rob Docters van Leeuwen beschre­ven die twee extra archetypes uitstekend in hun boek, De Tarot in de herstelde orde.

DE OMGEKEERDE ZOT 

In de loop van de tijden zijn veel vroegere en objectieve waarheden zoekge­raakt, zoals dat met zoveel kennis gebeurd is. De toenemende belang­stelling van de occulte amateurs dwingt ons echter tot een `update’, een actualisering van onze Tarotisti­sche vaardigheden. Van mij mag iedereen gewoon 78 kaarten blijven gebrui­ken, maar dan graag met de innerlijke afspraak dat de omge­keer­de Zot je dwingt tot gas terugnemen, een soort voorgepro­grammeerd HALT dus. Beter lijkt om daar een aparte kaart, een witte kaart, voor in te voegen. Als de uitgever tenminste zo attent geweest is om zoiets bij het spel te voegen als een eventueel nodige vervan­ging bij verlies van een gewone kaart.

De beteke­nis van die witte kaart luidt dan onveranderlijk: spel wegleg­gen, foute dag, foute vraag, foute vraagsteller of eventueel foute klant. Daarna leun je opgewekt achterover, niks aan de hand en je hebt een hoop engigheid vermeden. Voor een Ouwe Magiër kan het dan wijs zijn om minstens het aura schoon te maken en eventueel de kamer erbij. Misschien moet men met een ander orakel­sys­teem nog even checken wat er aan de hand was. Aan een spel voor beginners en zeker voor jonge kinderen stel ik dus zo’n beschermende eis. En anders is dit geen leuk bedoeld cadeauboek­je meer. Je wilt je nageslacht toch ook niet meteen aan de sigaretten zien?

Dat brengt me op mijn tweede ongerustheid. Dat heeft te maken met de versla­vende werking die van ieder orakel uit gaat. Ook hier weer: men wordt hierin meestal door nare ervaringen wijs. Tijdens het schrijven van mijn eigen orakelboekje (over het waarzeg­gen met dominoste­nen) heb ik extreem geëxperimen­teerd. Op den duur doe je niks meer zonder orakel­advies. Ga we met de fiets of met de auto? Even een steentje trekken: meneer is ver­slaafd… In het interactieve Domino orakel op mijn website (http://www.peterdenharing.nl heb ik op basis van die spanning een extra rode, 29^ste STOPsteen ingevoegd. Ook tieners, borderliners, HSPers enz. zijn overgevoelige potentiële slachtof­fers, die tegen zichzelf beschermd moeten worden. En dus: witte kaarten!

ALEISTER CROWLEY

Ook de beruchte kabba­list en occultist Aleister Crowley heeft in zijn omstreden Tarotspel twee extra kaarten ingebracht. Naast de bekende Magiër, kaart 1, kom je daar een Witte, Verlichte Magus tegen maar ook zijn tegenhanger: de Zwarte Verlichte Tovenaar. Als je die kaart goed bekijkt op de illustratie bij dit artikel, zie je op de achtergrond van die Magiër een zwartblauwe Beer staan. Vraag je maar niet af wat die te melden heeft. Je ziet direct het kenmerkende verschil tussen de Verlichte en de Zwarte. De laatste houdt zijn attributen vast terwijl de Verlichte ze juist heeft losgelaten. Met deze twee aparte kaarten voor de deelpersoonlijkheden van de Magier komt Crowley’s totale aantal kaarten ook van 78 op 80.

U snapt al waar ik naar toe wil. In zo’n krachtig spel hoort helemáál een extra waarschuwing: de witte kaart! Wie lang met Crowley’s kaarten werkt, ontmoet vroeger of later in het schemerveld die Zwarte Tovenaar. Meest­al is het dan te laat en word je een tijdje meegezogen in het energieveld van gedegene­reerde sex, macht en eigen­liefde waar die kaart voor staat. Crowley zelf ging er aan onder door, evenals zijn aan opium verslaafde geliefde Frieda Harris, die de kaarten getekend heeft.

Als je dit van te voren weet, kan je eigen intuïtie of Heerlijk Hogere Zelf je wellicht waar­schuwen. Beter is om die hulp te structureren met een praktisch alarmbelletje voor zodanige situa­ties waarin de Tovenaar teveel macht over jouw eigen schaduwkanten zou kunnen krijgen. En denk eens aan de Numerologische kant van de zaak. Is het niet mooi om 81 kaarten in je handen te houden? Geeft 9×9 niet een compleet gevoel? Fijn dat ook jouw kwartje op dit terrein door valt.

De Rider-Waite Tarotspellen hebben twee witte kaarten (soms met uitgeversre­clame bedrukt), de meeste andere systemen niet. Dan zul je dus uit een ander spel met een zelfde achterkant en formaat een waarschuwingskaart moeten halen. Als je dat te duur vindt, hanteer dan voortaan het verschijnen van de omgekeerde Zot als beveiliging.

PdH