De mens incarneert op aarde in een polair systeem, dat wil zeggen in dualiteit, in een complexe smeltkroes van tegenstellingen. Licht donker, hoog laag, man vrouw. Enzovoorts. En in die warboel zoeken we allemaal naar verbinding, naar de liefde. Gelukkig wordt er veel zinnigs door ervaringsdeskundigen over opgeschreven, zodat we niet keer op keer het wiel hoeven uit te vinden.

Op 26 september 2011 maakte ik een verslag van een bijeenkomst van het Spirituele Netwerk met het thema: Liefde in verbinding. Mooie, betrokken mensen formuleerden hun inzichten helder en zeer gevarieerd. Zoals: “Ons verlangen naar verbinding, naar eenheidservaren, uit zich in liefde. De mate waarin men echter liefde kan waarnemen in zichzelf en anderen, hangt sterk af van het eigen innerlijk kennen en accepteren. Heel van binnen zijn is een voorwaarde om van een ander te kunnen en mogen vragen of die zijn/hart voor jou wil openen. Daarmee wordt liefde en bewustzijn gekoppeld, terwijl liefde tegelijkertijd een ontwikkeling in bewustzijn inhoudt.”

“Luisteren is essentieel voor alle verbinding. Durven laten zijn wat er is ook. Opnieuw en opnieuw bestaat het innerlijke werk er uit dat je demonen, trauma’s, ladingen en oordelen loslaat, op weg naar liefde. Aandacht, betrokkenheid en bezieling zijn onze voornaamste instrumenten. Humor is een van de sterkte gereedschappen om de zware klus van het dagelijks durven doen lichter te maken. Heel zinnig is om je hart als bron van je liefde te benoemen en er dan contact mee te maken. Het eigen hart openen nodigt altijd anderen daartoe uit. Tegelijk contact maken met je innerlijke kind laat steeds weer je opdracht, je potentie, zien. Elk heel jong kind toont ons immers nog onvoorwaardelijke liefde voor de ouders. Daarin houdt het ons de spiegel voor waar vanuit we naar alle levende wezens, zelfs naar de zogenaamd onbezielde materie, zouden moeten kunnen kijken. Het kind is ons voorbeeld, nog onschuldig trouw aan zichzelf.”

OPRECHT ZIJN

“Liefde heeft een relatie met oprecht zijn. Naast liefdevol conformeren en aanpassen kan echte liefde dus ook leiden tot het zuiver delen van observaties die eventueel tot conflict kunnen leiden. Dat kan soms nodig zijn om zaken uitgezuiverd te krijgen. Als die kwaliteit van oprecht delen beschadigd wordt, stolt de natuurlijke energie. De liefde kan dat weer stromend maken.”

“Alles heeft bewustzijn, en zo kun je ook met al het levende en dode intuïtief communiceren. De oudste boom in de tuin kan zo om raad gevraagd worden, bijvoorbeeld over het juiste tijdstip en de juiste vorm van het snoeiproces zodat er de minste pijn wordt geleden en de minste schade aangericht. Want ook waar pijn wordt geleden, speelt de afwezigheid van liefde een pijnlijk voelbare rol.”

“Liefde is wel onze wezensnatuur maar zij uit zich doorgaans niet meteen en al zeker niet onvoorwaardelijk. In de menselijke contacten komen er op zijn best eerst neutrale verbindingen tot stand, soms negatief beladen met rationele of emotionele dogma’s of overtuigingen. Men ervaart meestal eerst interesse, affiniteit en betrokkenheid, die in een volgende fase kunnen opbloeien in (fysieke) aantrekking en zelfs passie. ‘Echte’ liefde stijgt daar nog bovenuit en is feitelijk een universele kracht, niet te ontkennen als zij eenmaal stroomt. Alles wil eigenlijk zijn echte, wezenlijke functie vervullen, datgene waarvoor het geschapene, het geborene hier gekomen is. De aardbei wil liever gegeten worden dan in de vuilnisbak belanden. De aardbei doet ook geen moeite om een peer te worden. Dus? Te zijn wie je bent in het Hier En Nu.”

TE GROOT GEVOEL

“Liefde is niet altijd makkelijk uit te drukken, soms omdat het gevoel ook te groot is. Zo kan de liefde voor God zo ongrijpbaar zijn dat het pijn doet.” Veel mensen zoeken daarvoor bemiddeling, een verbinding met een verlichte leraar of goeroe, wiens liefdesenergie zo voelbaar, tastbaar is dat men zich aan die trilling kan conformeren en optrekken. Voor de een is aansluiting vinden bij iets wat er al is de weg, anderen zoeken naarstig naar methoden om zelf hun hartenergie te verstevigen. Alles wat je zelfliefde vergroot zonder je ego navenant op te kloppen, is de moeite waard.

Het open staan voor (nieuwe) ervaringen, yoga, mediteren en relativeren zijn op het terrein van verbinding maken waardevolle activiteiten. Vier Z-fasen werden in die bijeenkomst benoemd om dat proces goed te stroomlijnen: 1) Zien (eerlijk zelfonderzoek doen), 2) Zen (toelaten van vele wegen naar Rome, en de acceptatie van velerlei gelijkberechtigde waarheden en visies op het pad), 3) Zin (vragen naar de zingeving, benoemen van idealen en verlangens) en 4) Zijn (het openstaan voor alle mogelijkheden tot bewustzijnsverruiming).”

“Waarom hoor ik dat NU pas?” grapte iemand. “Dat had ik liever  op mijn 16e gehoord na mijn eerste kalverliefde.” Tja, het gaat zoals het gaat. Sommige ouders delen makkelijk hun eigen groeipijn en bijpassende oplossingen, anderen stoppen hun ellende weg achter een masker. En jij als kind moet je eigen weg dan maar zoeken.  Is er liefde beschikbaar voor iedereen? Theoretisch wel: de liefde van de kosmos zoals die zich weerspiegelt in de natuur. Ontroering over zoveel schoonheid daar kan ook een stroef hart openen. Anderen leren zich vorzichtig te hechten aan een huisdier en beginnen daarna pas met de medemens. Eerst een beetje geven, want dat is dan makkelijker dan ontvangen. En na een tijdje hard werken aan je zelfrespect en zelfliefde komt er misschien evenwicht in je verbindingen.

Of ineens NU!

Hier En Nu!

PdH