Stoppen met roken proberen miljoenen mensen tientallen keren. Er is altijd een reden waarom je begonnen bent. Vergeef je zelf en disciplineer dan. Je beproeving is gewoon een deel van een groter geheel. 

Zo nu en dan probeerden cliënten bij mij via hypnotherapie te stoppen met roken. Soms lukte dat inderdaad Het viel mij steeds op dat je daar niks in kunt afdwingen. Iemand moet er werkelijk aan toe zijn en het hele betrokken eigen patroon in zicht hebben, voordat de innerlijke discipline ook praktisch het stinkstokpakje van zich afwerpt. En hoe lang moet dat duren??? Zolang het duurt!
We zijn allemaal onschuldig geboren, maar tegelijk ligt er een serie tumultueuze levens achter ons, vol met ervaring en wijsheid. We zijn, ieder voor zich op geheel unieke wijze bezig met een motieven- en bewustzijnsonderzoek. Roken verdooft eerder opgelopen pijn en soms kan dat niet anders.

Voor succesvol stoppen met roken maakt het niet uit wat je doet, of je vlees eet, auto rijdt of polygaam doet, schreeuwt of fluistert. Of je veel mediteert of maar zo nu en dan. Of je een dagboek bijhoudt of er maar op los leeft. Het maakt wel uit of je alles om je heen als bezield kan ervaren. Of je kan voelen dat jij deel bent van een Enorm Geheel. Van een kolossaal universeel bewustzijn dat het jouwe gebruikt om meer en meer subtiele ervaringen op te doen. En dat jij, met al je gewoonten, patronen en dingetjes daar gewoon bij hoort, ZOALS HET IS.

Nagenoeg elke verslaving is veroorzaakt door een trauma dat je ziel wil uitwerken. Roken, maar ook de verslaving aan spullen, aan macht, seks, computerspelletjes, gokken, alcohol of dope. De kernvraag is: WAT WIL IK NIET ZIEN? Wat probeer ik te verdoven, weg te houden achter het rookgordijn van mijn ziel? Om daar achter te komen moet je DIEP IN JE BUIK GAAN ADEMEN. Met halfzwarte longen is dat lastig maar heus niet onmogelijk. Met meer zuurstof in je lijf ga je namelijk meer VOELEN wat er werkelijk speelt. Verdriet, eenzaamheid, vernedering, in de steek gelaten, teleurstelling, ego, onmacht, noem maar op.

Veel rokers proberen echter juist het op hen inwerkende lijden van anderen te bufferen. Begrijpelijk maar tegelijk onhandig want ook zelfdestructief. Ik voel vaak een diepe betrokkenheid bij andere mensen, ik voel veel van hun pijn. En toch roep ik vaak: Gun Iedereen Zijn Eigen Lijden! Je hoeft ook niet altijd het hele waarom te begrijpen en evenmin waarom iemand zo lang wil ploeteren. Sommige monstrueus achterlijke processen hebben kennelijk generaties nodig om uit te woeden. Denk maar eens aan het conflict tussen de Katholieke en de Protestantse Ieren, tussen de Israëliërs en de Palestijnen, en tussen de fundamentalisten van over de hele wereld.

De roker is bang dat de stress van die lijdende ander hem/haarzelf zal ontwortelen. De grote kunst is om wel bewust te worden van die pijn, maar die ook weer door je heen glijden, zonder dat jouw wezenskern ophoudt met genieten van het leven zoals het ook is.
Lastiger is als andermans lijden matcht met het jouwe. Dat jijzelf ook heel gestresst bent over de toekomst, over Ebola, over de Krim, over ISIS, over je beleggingen of over je dure ziektenkostenverzekering. En dat de ander je alleen maar spiegelt.

Roken houdt jou tijdelijk uit de realiteit. Maar slechts tot zo lang jij die realiteit nog niet aan kunt. Vroeger wilden rokers ergens bij horen, stoer en flink en Amerikaans zijn. Dat station zijn we gelukkig gepasseerd. Nu hoor je bij de losers als je je dodelijke vriendje niet kunt opgeven. Mensen willen ergens bijhoren en liever niet bij een verguisde minderheid. Dus roken raakt vanzelf uit de mode, zoals ook heroïne inmiddels uit is geraakt.  Alles komt vanzelf in orde. In het Hier-En-NU is het warmer worden van ons klimaat heerlijk. Wat kunnen onze zomers goddelijk zijn, en deze winter gaan we weer lekker genieten van rokende schoorstenen!

Roken, roken. Iets moet er roken!

Peter den Haring