Onbetrouwbare tandartsen: ze loeren begerig naar het goud dat al in je mond zit en zijn alert op de mogelijkheid om er nieuwe dure en onnodige zaken in aan te brengen. Boren om het boren. Foto’s voor de poen. Tandartsleed is naar omdat het doorgaans onbewijsbare schade oplevert.

Ik kwam als 18 jarige student bedrijfskunde op de Universiteit Nijenrode, waar het management mijn hele lichting eerstejaars voor controle naar een tandarts in Breukelenstuurde. Terwijl ik twee keer in de vijf jaar daarvoor een gaatje had laten vullen, wilde deze man maar liefst ZES gaatjes aanpakken. Het was 1964 en ik was nog een beetje gezagsgetrouw, en bovendien eiste Nijenrode een actuele sanering. Toch nestelde zich een flink wantrouwen in mijn kritische geest naar quasi autoriteit in een witte jas.
Nadat ik jaren genoten had van mijn Haagse tandarts S., (een enkel vullinkje eens in de paar jaar) keek zijn opvolger, ene C., in 1980 begerig naar mijn gouden dubbele kroon links boven.
“Daaronder rot het,” sprak hij. “Dat moet vernieuwd.”
Om de tijd door te komen boorde hij alvast een groot gat linksonder en vulde dat met amalgaan. Tijdens mijn Indiase vakantie viel die hele vulling er uit. Drama. Drie weken lang kauwde ik uiterst voorzichtig nog alleen rechts. Terug in Den Haag was mijn eerste gang naar de man in de witte jas. Verbaasd keek hij naar de ravage.
“Heb IK die vulling gemaakt? Nu, vooruit, we maken een afspraak over 14 dagen, ik heb nu alleen tijd voor dat kleine gaatje rechtsonder.”
Bijna beet ik hem.
“Ik wil NU van de stress af. U vult nu dat gat linksonder!”
De tandarts nam mijn moordlust serieus en deed zijn mislukte poging linksonder over. Ik moest een latere afspraak maken voor dat andere gaatje rechtsonder. Ik was razend en achterdochtig. Terecht! De second opinion van een andere Haagse tandarts was  genadeloos. Er was nergens een gaatje te vinden, de gouden kroon was intact en er rotte ook niks. De aangespannen zaak bij de Tuchtcommisiezaak was echter ontluisterend.
“Nee,” besloten de heren. “Uw tandarts heeft niet in een gezonde kies geboord. hij heeft slechts een beoordelingsfout gemaakt. Dank voor uw komst.”

Pardon, hoe had ik de kwade trouw van die man dan moeten bewijzen? Radar Tv had mij natuurlijk teruggestuurd om de gebitslul met een verborgen camera te filmen terwijl hij in mijn rechtsonder zat te ragggen. Maar zulke rattigheid was in 1980 nog niet gewoon.

Die gouden kroon zit er nu, vijfendertig jaar later nog. Sindsdien is er eenmaal een verstandskies getrokken, die ik na afloop graag mee naar huis wilde. De nieuwe tandarts Van den B. schrok. Inderdaad, de second opinion bij een collega sprak over een geheel gaaf exemplaar.  Mijn volgende tandarts P. in Amsterdam won mijn hart door de allerliefste manier waarop hij mijn jonge dochtertje liet kennismaken met dat in je mond rommelen. Hij schoonde mijn pockets op, ook mooi. Maar daarna moest ik jarenlang drie maal per jaar zo’n behandeling hebben en de fluoridebite op de factuur bleek voor iets anders te staan wat namelijk NIET declareerbaar was bij mijn verzekering. De praktijk was ondertussen een soort fabriek geworden met twee behandelkamers waartussen P. als bezeten heen en weer race’te. Nog meer kon verdiend worden aan foto’s.  Wat heb ik veel bitewingplaatjes gezien en wat kostte me dat veel aan eigen bijdragen! Veel achterlijker was de panoramafoto, die sommige tandartsen aanbieden.  Als patiënten wordt je aan forse hoeveelheden röntgenstraling blootgesteld, terwijl zo’n foto volstrekt ongeschikt is om gaatjes op te sporen. Dat is dus een goede strikvraag bij het zoeken naar een bonafide tandarts: “Maakt u panoramafoto’s?”

Want het kan dus anders? Ja. Wat ben ik blij met mijn holistische tandarts Van der Drift  in Haarlem tegenwoordig. Niks gedoe in niet meer bestaande pockets, nooit fluoride, zelfs niet fake op de factuur. Eens per jaar krijg ik de boodschap dat alles in orde is. Gisteren kreeg ik alleen de tip dat ’s avonds en ’s morgens de tong schoon schrapen verstandig was. En dus?

Fatsoenlijke mensen zijn er wel. Hoe fatsoenlijker jezelf bent hoe makkelijker het is om geestverwanten te vinden, zeggen spirituele bronnen. Dat zal wel. Mijn motto m.b.t. tandartsen is: WEEST WANTROUWIG.  Google bijvoorbeeld op holistisch. En ga af op goede ervaringen in je netwerk. Op zo’n stukje als het mijne bijvoorbeeld.

PdH