Robbie had al direct spijt van de doodskoptattoo in zijn nek. Mislukt. Meteen weg laten halen kostte een fortuin. Waren er alternatieven!?

De tattoo zag er niet precies uit zoals in het voorbeeldboek. Rob durfde er echter niets van te zeggen. De man die de tekening zojuist in zijn nek gezet had, zag er als een wild beest uit met een neusring en dikke, blauwrood getatoeëerde sportschoolonderarmen. Het hele idee was dat je van zo’n doodskop met zwaarden dapperder zou worden, maar nee, dat zou wel niet zo snel werken. De doodskop leek meer op een E.T. met die schuine zwarte ogen en die twee zwaarden waren niet even lang uitgevallen. Toen hij thuis kwam, benoemde zijn moeder zijn ergste angst direct: “En dáár moet je nu je hele leven mee rond lopen?”

Misschien kon er nog iets omheen getekend worden. Iets met bloemenkrullen bijvoorbeeld over die lelijke zwaardpunt. Goedkoop zou het ook niet zijn en minder pijnlijk ook niet. Hij zou bovendien naar een andere tattooshop moeten, want stel je voor, dat hij die beestmens met zijn prutserige vakmanschap moest confronteren! Of zelfs grátis een aanpassing vragen? De gedachte alleen al maakte hem gek. Maar krullen of bloemenranken? Je werd gauw een mietje van teveel siergedoe. Hij had fucking hell met zijn onderbeen moeten beginnen. Had zich gewoon achterlijk stom om laten lullen door die Bill Tattoo!

“Wat kost dat nou, Robbie?” vroeg zijn moeder. “En hoeveel om het weer weg te laten halen? Zeker tien keer zoveel?”
Onderweg naar huis had hij al even het internetcafé bezocht en gegoogled. Hij durfde het bedrag inderdaad niet te noemen. De goedkoopste laseraar rekende negen behandelingen voor € 65 en je moest er nog voor naar Breda ook! Tering!
“Ik heb hoofdpijn,” loog hij. “Ik moet even gaan liggen.”
Hij rende zonder haar reactie af te wachten snel de roodbeloperde trap op. De PC stond nog aan. Gelukkig waren er een paar boodschappen van www.4flirt.nl. Drie keer per dag geile foto’s met hitsige taal van vrouwtjes die gebonkt wilden worden. Reageren voor € 1,40 per boodschap deed hij niet meer, omdat er onveranderlijk antwoordjes kwamen dat het uitgenodigde tiepje liever via de websitechat wilde blijven babbelen. Ja, weer voor € 1,40 zeker. Die kregen vast commissie van de smeerlap die de website beheerde. Hier, een mokkel uit Flevoland: “Mijn man en ik gaan naar swingersavonden maar nu wil ik ook wel eens privé een gast, die tenminste glijmiddel meeneemt voor als hij in mijn kont wil.”
Prima foto, zicht op alle bezoekersingangen. Afrukken duurde niet lang.
Zo heb ik toch even een lekker gevoel, dacht hij na afloop. Wat een klote dag!

Koopavond en warm weer. Ineens zag hij overal tattoos. Maar hoe nauwkeuriger hij keek, hoe meer mislukkingen er ook waren. Uitgebleekt, vervaagd, gasten die misschien vaak in een chloorzwembad zwommen. Of gewoon ouwe zooi. Daar, weer een meisje met een rozig hartje dat ooit rood geweest moest zijn. En dat, bij die freak met die piercings, was dat nu een draak? Of shit, nee, een gevleugeld paard, maar met een onherkenbare kop. Op een terras zat een gabber te patsen met een halfblote rug. Ja hoor. Een rits Chinese tekens langs zijn hele ruggengraat. God weet wat daar stond. Misschien lachten al die Chinezen zich wel gek om de boodschap: De Dombo Die Dit Leest, Gaf Geld Uit Aan Een Slimbo.
Rob moest gewoon even om zichzelf lachen. Hè hè. Hij ging op zijn manier van lopen letten in de winkelruiten. Iets afgekeken uit een film. Eerst je voorvoet op de grond, dan pas je hielen. Lange beheerste pas. Zag er goed uit, zeker als hij zijn zonnebril op had.
Dat heb ik dan toch wel weer wel! dacht hij tevreden. Toch maar een biertje?

Hij ging op een terras zitten. De doodskop brandde in zijn nek. Hoe heette dat bier ook al weer waarvan mannen zouden moeten weten waarom? Hij kon zich met geen mogelijkheid de naam herinneren.
Wanneer word IK nou eens een man?’ vroeg hij zich iets wanhopig af. Gerda had het dan ook wel erg duidelijk laten weten: “Jij blijft een lulletje Rozenwater, Rob!”
Omdat? Omdat? Omdat hij niet meteen haar gleuf wilde likken na de seks. En dan ben je ineens geen man? Terwijl zij kennen en kunnen niet uit elkaar kon houden en de hele tijd ‘Hun hebben,’ zei. Zag hij haar drie dagen later, alle haar aan de zijkanten van haar hoofd weg geschoren. Je moest maar durven.
“God, wat leuk anders!” had hij in het voorbij gaan attent gemompeld. Ze boog haar hoofd snel opzij en siste venijnig terug.
“Ik heb nu verkering met Jenny!”
Wat een snol! Met die kleine blonde Jenny van de Aldi? Het gevoel van nog eens indirect afgewezen worden krampte toch door in zijn buik. Hij keek panisch om zich heen. Er moet gewoon ook een dekseltje op mijn potje passen, dacht hij toen rustiger.

Aan de overkant van de lange tafel zat een langharige jongen met een zwart T-shirt. Er stond iets ingewikkelds op: Not all singles are not in love and not all taken are in love. Wat was daar nu de boodschap van?
“Wat zit je te kijken?” vroeg zijn overbuurman op een gespannen toon. Plotsklaps vielen aan Rob de half dichtgeritste zwarte laarzen op, de flappen nonchalant naar beneden hangend. Dunne benen in een nauwsluitende zwarte broek met een vetersluiting over de hele lengte. Een Gothic maar dan zonder de suikerwatersprieten op zijn kop. Vlug improviseerde Rob een antwoord.
“Ik was benieuwd of je ook tattoos had.”
De jongen keek betrapt.
“Ken je me dan?”
Rob wist het al: die heeft iets waarvoor hij zich schaamt en snel zei hij: “Je hoeft je er niet voor te schamen, hoor. Ik heb er ook net eentje laten zetten.”
De andere jongen vloekte: “Klootzak! Heb je niet eerst even mislukte tattoos gegoogled?”

Een groot gevoel van geluk ging door Rob heen. Hij WIST het: het had altijd nog erger kunnen zijn. Hij stond direct op en verontschuldigde zich: “Sorry, maar ik word zo gebeld.”
Onderweg naar huis stelde hij zich de rug en de buik van die gefrustreerde gast voor met een vervormd kopje van een langharige kat of met een babyfoto waar het mondje van was gaan hangen. Of erger nog: met doorgekraste namen van vroegere geliefden of met een verlepte Madonna met een Kind wat op een mongooltje leek. De oplossing kwam mee met het geluksgevoel, goedkoop en simpel.
Ik laat gewoon mijn haar lang groeien! Binnen drie maanden is er niks meer zichtbaar van die kutkop en die kutzwaarden. En dan word ik Gothic. Of zoiets!

De lucht betrok boven de stad, het zou vast gaan motregenen maar dat kon Rob niets meer schelen. Hij was er uit.

Gepubliceerd in Tijdgeest Magazine augustus 2013