Geraffineerd maken sommige lieden misbruik van kwetsbare mensen. Het is quasi-hulp die wordt aangeboden met een dubbele agenda. Een vorm van Voodoo. Elly’s verhaal over de Nigeriaanse Joey. 

 Elly werd heel emotioneel toen ze mij haar verhaal vertelde. “Joey verscheen op de begrafenis van mijn man in een peperduur maatpak, duur horloge, enkellange zwarte jas en een mooie kop, ook zwart. Condoleerde me netjes, zei dat hij een Nigeriaanse zakenrelatie was geweest en dat hij me ging helpen. Veertien dagen later kwam hij op bezoek. Hij wilde het eenmansautobedrijf van mijn man kopen, tenminste op termijn. Hij moest daar eerst kapitaal voor vrijmaken in Nigeria. Ik zou het bedrijf in naam gewoon voortzetten maar hij zou alle zaken doen. Ik was geïmponeerd. Er kwam een zwarte monteur in de garage, er werden auto’s afgeleverd, opgeknapt en verscheept naar Nigeria. Over een overname werd nooit meer gesproken, maar ik kreeg elke maand contant tweeduizend euro.  Joey bracht dan ook vaak cadeautjes. Na een jaar meldde de Belastingdienst dat er geen aangifte gedaan was. Pas toen ging ik naar de vroegere boekhouder van mijn man.  Hoe naïef kon je zijn? vroeg die kennis meteen. Ik was bijna een jaar in shock geweest en dat realiseerde ik me toen pas. Geschrokken ging ik Joey vragen stellen over de jaarrekening. Ineens werd hij heel macho. Dat waren geen dingen voor vrouwen, ik moest blij zijn dat hij een heel jaar lang voor mij gezorgd had, dat hij mij niet tot seksuele dingen had gedwongen, wat iedere andere man wel gedaan zou hebben, enzovoorts. Hij zou de zaken meteen gaan rechtzetten. Ik was een paar maanden geïntimideerd stil, durfde geen Belastingpost meer open te maken en ook geen gesprek met Joey aan te kaarten. Totdat er een deurwaarder kwam, tegelijk met een politieonderzoek naar een gestolen auto. De zeepbel klapte. De monteur was ineens verdwenen en het meeste gereedschap ook. De politie kon Joey niet meer vinden op zijn adres, hij was weg en kwam nooit meer terug.”

De belastingschulden konden worden geschikt maar de teleurstelling niet zo makkelijk. Tijdens de tweede sessie ging Elly pijnlijk in op de verstopte woede naar haar overleden man. Er had veel niet goed gezeten in hun huwelijk en ergens was ze opgelucht geweest over zijn snelle terminale ziekte. De boosheid ging nog verder, een heftige teleurstelling naar haar ook overleden vader, die in haar beleving nooit echt om haar gegeven had. Ik liet haar de gebruikelijke oefeningen doen om beter met al die emoties te kunnen omgaan. Elly bleef echter ongewoon boos op zichzelf, maar het leek alsof ze niet boos op Joey kon zijn. Dat wekte mijn achterdocht op. Had ze tijdens haar voorstelbare rouwproces alsmaar een roze bril op gehad. Nooit wantrouwen gevoeld? Wat een rare illusie. Waarom had ze nooit aangifte bij de politie gedaan? Er kwam een vreemd antwoord: “Dat mocht ik niet.”
Van wie mocht dat dan niet? Elly aarzelde: “Van iemand… Van een stem in mijn hoofd…”

Een stem? De volgende stap lag voor de hand: een auraschoonmaak in een lichte trance. Inderdaad ‘zag’ Elly in de nek van haar geesteslichaam, een boos, zwart mannetje dat dreigde met eeuwige opsluiting, straf en slaag. Voor mij was het direct duidelijk. Het ging om een herinnering aan een vorig mohammedaans leven, van een vrouw in een harem, volstrekt afhankelijk en slaafs gemaakt. In dit leven moest Elly haar zelfstandigheid bevechten, eigen keuzes leren maken. Elly had echter vanwege het geloof uit haar kerkelijke opvoeding veel moeite met het idee van reïncarnatie. Ik ging maar niet verder op haar weerstand. Ik vroeg simpelweg of ik het mannetje mocht verwijderen. Met haar toestemming plukte ik het schreeuwende ventje uit haar astrale nek en smeet het ver weg. Elly slaakte een diepe zucht toen ik haar terughaalde uit haar trance.
“Ik voel me zo anders!” zei ze. “Zo gewoon. Echt.”
“Meer je zelf?”
“Helemaal!”

Het muisje bleek nog een staartje te hebben. Toen Elly thuis kwam, stond er een razende scheldkanonnade op haar telefoonbeantwoorder. Joey. Elly ‘de vuile hoer’ had zijn business in Nederland onmogelijk gemaakt. Hij zou het haar nooit vergeven, hij zou wegen vinden om het haar betaald te zetten. Angstig belde Elly mij. Ik legde haar uit dat Joey een vorm van magie had gebruikt om haar zijn wil op te leggen, maar dat hij direct gemerkt had dat zijn plaaggeestje uit haar aura verwijderd was. Elly barstte plotseling in lachen uit: “Ik zal me nooit meer door een man op mijn kop laten zitten. Geen vader, geen echtgenoot, geen oplichter meer! Punt!”
Dossier gesloten, dacht ik. Laten we het karma noemen. Mensen die onafwendbaar specifieke rollen in elkaars toneelstuk spelen om bewuster te worden van de eigen groeimogelijkheden. God is groot: Allah Akhbar!

PdH

Verschenen als column in het Tijdschrift Paravisie, juli 2015