Duurzaam samenzijn, harmonieuze seksuele vriendschappen, zijn daar regeltjes voor? Veel in je hoofd blijven is zeker niet de oplossing. Eerst zul je je diepste eigen verlangens moeten onderzoeken, voordat je met die van een ander aan de slag gaat.

“Wat hebben wij toch samen?” vroeg eens iemand mij in een wanhopige behoefte aan controle. Nee, een scharrel, een flirtation, dat was het allemaal al lang niet meer. Een wipje, gewoon seksueel contact, nou dat klonk als wel erg weinig, vond zij. Een verhouding, een verbinding, een partnerschap? Nou, eh, ongeveer zoiets. Een vriendschap, dat wel, eigenlijk. Een relatie dan toch? Stroomde er niet veel liefde van ons hart naar onze genitaliën? Tja, dat zeker. Maar was er een uitzicht op duurzaamheid, een commitment, een trouwbelofte? Nee. Ik had een groot bewustzijn van Hier & Nu. Mijn lief bleef teleurgesteld. Dan was het toch freewheeling, toch niks eigenlijk? Vond zij.

Het denken tussen ons werd er niet rustiger op. In combinatie met een beetje bezitsdrang of verliesangst kom je als stel dan niet verder dan het regelmatig aanmaken van oxytocine (het knuffelhormoon) in de hersenen vanwege het heerlijke wederzijdse aanraken en andere hartelijkheden. Als de partners echter ook uitgaan van het principe van altijd alles exclusief DELEN met elkaar, dan ligt er veel klef conflict op de loer. Soms is het geheimen hebben voor elkaar prettig of wijs besloten. Dwangmatig KIEZEN voor elkaar kan extra druk op de prestatieketel zetten. Kun je überhaupt je partner delen met iemand anders? Kun je niet beter kiezen voor harmonie en vriendschap? Als er bovendien een gemeenschappelijk doel ontbreekt (kinderen, afbetaling van de hypotheek), dan heeft zo’n relatie ook niet meteen toekomst. Maar moet dat?

De grondlegger van de Sexual Grounding Therapy, Willem Poppeliers, vindt van wel. Hij vindt dat je pas bij elkaar steeds diepere bewustzijnslagen kunt aanboren, als je elkaar een volstrekt veilige (=monogame) groeiomgeving biedt. Poppeliers stelt wel dat mensen niet van elkaar afhankelijk zouden moeten zijn in hun seksuele behoeften. Daarom pleit hij voor eerst onderzoek doen naar je individuele seksuele eigenheid. Daarna moet je je afkomst onderzoeken, je wortels herstellen en je weer verbinden met je (voor)ouders. Wil je meer weten? Eén van Poppeliers’ leerlingen is Maya Schrier-Kerstan. Ze heeft sinds 1990 in Warmond een praktijk voor lichaamsgerichte therapie en Sexual Grounding Therapy. Een verdiepend interview met haar (door mij) vind je onder deze link: www.tijdgeest-magazine.nl/ontmoetingen.