Spiritisme is in Engeland een bloeiende business. Mediums trekken volle zalen. Moderne camera’s bevestigen wonderlijke fenomeen uit de vroeger zo onzichtbare wereld. Maar we zien meer niet dan wel.

Op donderdag 8 maart 2012 zat ik op het Engelse Arthur Findlay College, het trainingscentrum van de Engelse Spiritisten Kerk (SNU), voor een bijscholingstraining Mediumschap. Om 21.00 ’s avonds maakte ik daar in het park een foto van de volle maan (hierboven). Met het blote oog had ik noch de orb (rechtsboven) noch de nog hoger voorbij razende lichtbron kunnen zien maar mijn camera zag meer dan ik. Geen lantaarnpalen, vliegtuigen of andere ‘oorzaken’ in de buurt. Was dit een effect van de heftige zonnestormen, die uit de actieve zonnevlekken van de dag ervoor waren voortgekomen? Een bol van dat uitgestoten zonnegas, dat het aardmagnetisch veld sterk beroert als het razendsnel langs onze planeet flitst?
Het bevestigde in elk geval mijn overtuiging dat we maar een fractie waarnemen met onze ogen van alles wat er om ons heen gebeurt. Even fascinerend waren de foto’s van ‘geesten’ die een vriendin op die plek maakte (zie hieronder, geen mist verder te bekennen, noch verborgen rokers!). In de wereld van spiritualisten is dat allemaal normaal, de critici onder ons zoeken natuurlijk door naar nòg meer bewijs van leven na de dood.

SPIRITISTISCH DOGMA

Simone Key, dominee in die Engelse Spiritisten Kerk, legde me uit dat men daar de ontwikkeling van een ziel ziet als een eenmalige energie-indaling uit een collectief onbewuste, die op aarde een bepaalde bestemming komt uitwerken en die dan na de dood voortaan met die onveranderende aardse identiteit als een spirit een ‘leven’ gaat leiden in ’the spirit world’. Enige groei zou daar ook nog wel zijn maar dan onder begeleiding van hoger ontwikkelde spirits. Reïncarnatie bestaat absoluut niet volgens het SNU bestuur, rechtlijnig aangestuurd door de oude garde vanuit de 300 locale kerkbesturen. Die hoogbejaarden leggen hun dogma’s strikt op aan de docenten aan het AFC en progressieve, vernieuwende afwijkingen worden niet getolereerd onder de mensen die er hun boterham als lesgever hebben. Hoe komt dat nu? Spiritualisten geven natuurlijk de mening van de spirituele wereld weer, tenminste van de zielen waar ZIJ mee praten. Oude, kerkse, Engelse, beleefde, vriendelijke, nette, geestelijke contacten. Die geloofden niet in reïncarnatie bij hun leven, waarom dan na hun dood wel?

Of misschien is het zo, dat als je een etherisch wezen/bewustzijn wordt, er plots geen tijd-ruimte matrix meer is en alles in het NU gebeurt. In het perspectief van de levenden, zeker in dat van Hindoeïstische of Boeddhistische mensen bestaan vorige levens wel. Veel gerealiseerde mensen zoals Yogananda of Daskalos beschreven hoe ze eerder op aarde leefden en zelfs Jezus zei: ”Waarnt Gij niet Elias?” tegen Johannes de doper.
Voor wie opgeleid is als hypnotherapeut wordt het dus lastig binnen deze spiritistenclub, want ook fenomenen als obsessoren, lifters en overschaduwingen moeten allemaal gezien worden als manifestaties van iemands eigen deelpersoonlijkheden. Ach, wat is waar? Ooit gaf tijdens een sessie van het trancemedium Lex Persoon een overledene deze boodschap door: “U leeft niet echt en wij zijn niet echt dood.”
Zo. Scherper kan niet volgens mij.

MEDIUMS VOOR VOLLE ZALEN

In Engeland is het spiritisme zeer populair. Daar komen ook traditioneel de grote onderzoekers van contact met die geestenwereld vandaan. Vlak na de oorlog is dit kerkgenootschap opgericht als een juridische façade, als een manier om bescherming te kunnen bieden aan uiterst gevoelige mensen in een samenleving, die nog maar twee eeuwen eerder heksen bar vervolgden. De truc bleek een succes. Honderd jaar geleden waren plots seances met een medium populair vermaak. Mogelijk kon er voornamelijk via het telepathisch ‘lezen’ van de geest van de levende cliënt/bezoeker informatie worden overgebracht, maar er zijn oude verslagen met zulk gedegen feitenmateriaal, dat zoiets in die gevallen kennelijk toch op een andere, hogere verbinding duidt. Uit de mond of rond het lichaam van zo’n medium kon ectoplasma stromen, een soort energiemist en overledenen gaven ‘bewijs’ van hun bestaan door wasafdrukken van hun lichaamsdelen of gezicht te laten maken. Voor volle zalen lieten hun stemmen zich direct horen met behulp van een trompet die door de ruimte zweefde. Een medium tekende knap hun portreten maar ook konden de betrokkenen worden gefotografeerd. De vastgelegde conversaties waren (en zijn) echter vaak van een onbeholpen neutraliteit en vol met de Beste Wensen: “I love you, take good care, mammie!” Sensationeel was het wel. De Royal Albert Hall was daardoor herhaaldelijk uitverkocht bij een optreden van medium Estelle Roberts in de jaren ‘50.

Therapeutisch bemiddelen bij getroebleerde relaties met de overledenen werd en wordt echter in Engeland nog steeds angstvallig vermeden. Hun zeer rigide Consumers Protection Act dreigt namelijk met gevangenisstraf voor entertainers die hun publiek overstuur maken en te diepgaande emotionele contacten met de geestenwereld worden daarom bij dit soort ‘platformwork’ direct afgevlakt. Het AFC lijkt daarmee een opleidingscentrum voor de entertainmentindustrie geworden, waar voor een kritisch medium nauwelijks plaats is. De branche zet zichzelf schrap, temeer daar er door de instroom van jonge internationale studenten de laatste jaren zeer veel geld verdiend wordt. Niettemin kan een nieuwsgierig mens er veel leren over die mysterieuze ongeziene wereld van de doden.

NEDERLANDS MEDIUMSCHAP

In Nederland zijn er niet zo veel ‘optredens’ van dit soort. Het verguisde medium Robbert van den Broeke heeft zich, haast mensenschuw geworden na een onverkwikkelijke tv-blamage in 2005, terug getrokken uit de publiciteit. Zijn bemoeienis met graancirkels is gelukkig gebleven. Onder andere samen met onderzoekster en schrijfster Janet Ossenbaard weet hij als een soort kosmisch doorgeefluik in graancirkels en thuis onbeschrijfelijk fantastische foto’s en filmpjes te produceren van overledenen, buitenaardsen, natuurwezens en lichtfenomenen. Tijdens een lezing van Janet vertoonde zij een video van Robbert, die in trance Pleiadische gezichten oproept en manifesteert om hem heen. Hij ‘weet’ soms ook waar er weer cirkels te vinden zijn. Op www.circularsite.com is over hem meer te lezen. Laten we hem aandachtig blijven volgen!