Column, gepubliceerd in december 2023 in Paravisie
Mijn cliënte Julia wordt regelmatig overspoeld door medelijden. Gaza, Libanon maar vooral het uitzichtloze maar doorvechten in de Oekraïne raakt haar tot in het diepst van haar wezen.
Ze moet ook gaan zitten als er weer verhalen in de media komen over ongelukkige, uitgebuite kindertjes. Ze doneert meer dan ze eigenlijk kwijt kan. “Maar het zijn echt goede doelen, Peet,” legt ze uit. Ze somt het allemaal op: Greenpeace, Avaaz, Hospitaalbroeders, Foodwatch, Plan Internationaal, Compassion in World Farming, Foster Parents en de Stichting Meer Democratie. “Waarom ben je als mens anders op aarde?” vraagt ze. Ondertussen slaapt ze heel slecht, ze is flink depressief bij vlagen, ondermijnd door alle Slecht Nieuws Propaganda.
Voorzichtig probeer ik wat therapeutische clichés. Het is erg voorspelbaar, ik hoor mezelf praten. Maar toch is het ook allemaal waar. Realiseren wij ons dat deze wereld gecreëerd is om te leren en dat nu eenmaal de meeste mensen leren door ongemak en pijn (“Als niks zeer doet, ga je niet naar de dokter”). Als je praktisch iets kan doen om te helpen, moet je dat zeker niet laten maar verder: gun iedereen zijn/haar eigen lijden in de Serie: OORZAAK & GEVOLG. Want?
Wie slaafs denkt, blijft immers ook slaaf. Wie slechts de hebzucht volgt, die verarmt weer geestelijk. Als je alsmaar je angsten volgt, dan sta je morgen op straat. Blijf je hangen in je martelaarschap sta je straks met politie, ambulance of klagers voor je deur. Als je steeds maar je woede onderdrukt, is de kans op explosie groot. Er is altijd een keuze bij alles (dat heet Vrije Wil). Maar gewoon huilen, desnoods uit ondragelijk medelijden, ja, die lui zijn goed bezig.
Julia veert op: “Ik huil heel vaak. Ik word zelfs elke week wel een ochtend wakker in tranen. Maar ik haat mezelf daar ook om. Dat ik zo slap ben, dat ik mezelf niet kan beheersen!”
HUILEBALKEN
Ho! Ik gooi er even wat wetenschappelijk inzicht tegen aan. Huilebalken hebben namelijk de halve wereld en de sentimentelen een kwart. De betonkoppen de rest. Ga naar dramatische kinderfilms en stort je tranen los. De Family Trapp en E.T. waren al top, Bambi uit 1942 was ideaal. Want wat is nu zo positief aan al dat janken? Opgekropte kwellingen verlaten je ogen en daarmee alle daarin opgeslagen gifstoffen. Je kunt er zelfs je hele gezicht (of zelfs je lijf) er mee insmeren, want tranen doden ook bacteriën. Huil vooral op het lichaam van je geliefde omdat je je met die ander zo gelukkig voelt, zo mooi, zo lief, zo Goddelijk. Samen huilen is ideaal, rouwen, verlies voelen, ontroering voelen; gedeelde smart is halve smart. Je wordt eerder gerespecteerd omdat je je kwetsbaarheid laat zien dan wanneer je ijskoning(in) speelt.
Onberedeneerd huilen is goed voor alles. Verstopte emoties (zelfs uit vorige levens) kunnen onbewust getriggerd worden door wat je ziet en meemaakt.
Julia: “Ik weet niet eens waarom maar mijn keel zit dan tijdens een zogenaamd gewoon gesprek ineens dicht en mijn ogen lopen dan al lichtjes vol water. Ik sta gespannen met iemand te praten en ik ben al kei-ongerust dat het verdriet dadelijk zal toeslaan. Dat ik weer in tranen uitbarst, terwijl de ander misschien helemaal niet weet wat al mijn heftige gevoelens getriggerd heeft. Ja, haar emotionele opmerking over de arme kinderen van die doodgeschoten man. Dat was dan tien minuten geleden! En ik probeerde al die tijd om me te beheersen!”
MAAN IN VISSEN
Simpel is dat niet voor de hoogsensitieven onder ons. Ook nog eens de Maan in Vissen en een Schorpioenascendant. Dat is voelen, voelen en nog eens voelen. Verstandelijk weet Julia het zelf ook wel. “Ik moet het laten gaan!” Loslaten!? Hoe dan?
Er is een betrouwbare truc. ADEMHALEN! Bewust tellen, zoveel tellen in, zoveel tellen uit. Later komt het verstand aan de beurt. Je lichaam blaast beetje bij beetje af. Goed je voeten erbij voelen, gronden, aarding visualiseren. Veel keren hardop hè hè zuchten.
Julia protesteert natuurlijk: “Nee joh, als ik eenmaal beter en dieper ga ademhalen in mijn buik, dat heb ik al eens meegemaakt bij een andere therapeut. Dan worden er ook stapels ouwe koeien in mijn sloot wakker. Wil ik dat wel?”
“Waarom kom je dan bij mij?” is mijn schot voor open doel natuurlijk.
Mijn cliënte weet het eigenlijk allemaal. De horoscoopuitleg is slechts een bevestiging van wat ze allemaal al zelf wist en weet. Groot maatschappelijk succes met de Zon in je tiende huis, mooi, maar dat kwam er echter aanvankelijk helemaal niet van vanwege die vreselijk ondermijnende Vissen Maan oppositie Pluto Maagd. Zo’n stand wijst meestal op een dominante, manipulatieve moeder, die haar kind permanent vernederde en onzeker maakte. Controledwang, slachtofferschap, prestatiedruk of perfectionisme, negatieve mogelijkheden zat. De faalangst werd al met de paplepel ingegoten. Pijnlijk, want dat lees ik allemaal uit de horoscoop van de dochter. Julia herkent het: “Ik heb tot veel te laat dat soort gedrag van mijn eigen moeder geïmiteerd naar mijn ex en mijn kinderen.”
Zulke kinderpijnen bepaalden en beperkten haar inkomenspositie lang tot een bijstandsuitkering. Daarna ging het plots beter, toen de transitoire planeet Jupiter haar tiende huis in kwam (even wat jargon voor de astrologen onder ons). Er kwam toch nog een goede baan uit de bus. Is dat succes zo nu wel of niet te voorspellen? Nee, nooit helemaal.
EIGEN VRIJE WIL
Misschien is het wel zo dat Inzicht, Karma en Eigen Vrije Wil samen bepalen of je de start van je maatschappelijke leven laat inrichten op basis van je talenten of juist van je handicaps. Maar er zou ook sprake kunnen zijn van de twee wonderlijke toeval-elementen Geluk & Pech…
Voor Julia is er astrologisch hoop met Jupiter mooi in het elfde huis van verbintenissen met vrienden, met inspirerend groepswerk. Maar er moet nog even wat uitgehuild worden. Ademwerk adviseer ik. Dat gaat ze ook doen. Er worden allerlei workshops op dat gebied op internet aangeboden. Maar thuis kom je ook een eind.
Zingen, ballonen opblazen voor een feestje en vooral didgeridoo spelen (alle blaasinstrumenten trouwens), dat soort activiteiten met extra adem verhogen je risico op plotseling gevoel en tranen. Laat gaan! Open de sluizen. Elke flinke huilbui verlengt je leven met een week. Elke weggeduwde pijn en frustratie verkort je leven met een maand. Piekeraars, mindfuckers en die zogenaamd keiharde no nonsense lieden worden heus niet gezond oud. Als verdriet en meegevoel mag van jezelf dat kan het juist prachtig helen. Tissuetjes bij de hand en het komt goed. Uiteindelijk wordt de winst van de Russen erkend en komt er vrede in de Oekraïne.
Peter den Haring
Laatste commentaren