LEEFTIJDSVERSCHIL! EN BRUIN! EN COLLEGA! FOUT, FOUT, FOUT.

Mijn cliënt had per mail aangegeven dat hij veel werkstress had en dat hij daarvoor naar oplossingen zocht. Ik kijk dan altijd eerst naar iemands geboortehoroscoop en probeer te onderzoeken of er misschien karmische en familieproblemen aanleiding kunnen zijn voor de betreffende situatie. Vaak komt werkstress voort uit de moeite die iemand heeft om passende grenzen aan te geven. Ook herkennen veel mensen de eigen hooggevoeligheid (HSP) niet goed  en dan kun je extreem veel last hebben van projecties van anderen. Van een partner natuurlijk maar ook van collega’s die (te) veel van je willen bijvoorbeeld. Niet zelden volstaat dan het regelmatig doen van auraschoonmaakoefeningen.

Maar Martin had leuk werk, nee, de sfeer was op zich goed. En hij was verliefd geworden. Ook prachtig. “Allemachtig prachtig,” glimlachte hij. Natuurlijk, wat fijn voor je als je plots een nieuwe liefde in het vizier krijgt op je 57ste. Zijn aanbedene was 44. Maryse was mooi en slim, hij had een lot uit de loterij getroffen. Martin is een lange, beetje gezette man met veel oude tatoeages op zijn onderarmen. Met zijn kaalgeschoren schedel lijkt hij zeker jonger dan hij is. Maar hij moest nog tien jaar mee bij deze baas. Hij zat ondertussen breed te glimlachen maar hij was niet blij. Het was een glimlach waar hij vast lang op had geoefend, maar ik geloofde zijn fraaie verhaal niet. Terwijl hij opgewekt verder vertelde, klonk er in zijn stem veel rare spanning door. “En?” vroeg ik, “hoe serieus is het met die Maryse?”
Martin’s gezicht kreeg een kleur en zijn stem ging nogal wat de hoogte in: “Ik moet nog een beetje voorzichtig zijn.” Ik ben een beetje erg empathisch type dus ik voelde zijn ongelukkigheid ook in mijn eigen keel en dat zei ik hem. Ineens zakte zijn façade in elkaar.

“Mijn kinderen gaan uit hun dak,” gromde hij emotioneel. Want? Nou, omdat Pa pas twee jaar weduwnaar was. Omdat het een smet op Ma’s nagedachtenis zou zijn als hij meteen al een nieuw liefje had. En hoe lang was dat al gaande, en hoe oud was het mens? Was ze soms getrouwd? Had-ie gewoon ergens een jong, geil wijfje vandaan geplukt? “Nou, hoe oud is ze, Pa?” Zulke vragen had hij gehad, het wantrouwen en het venijn nekte hem bijna. De wreedheid en het burgerdom van zijn zoon en dochter hadden hem radeloos gemaakt, want ze wisten het ergste nog niet eens. En dat was?
“Maryse is Hindoestaans, ze is bruin. Als ze dàt te weten komen, breekt de hel los. Ze haten alles wat zwart en buitenlands is.”
En dat was nòg niet eens alles. Maryse was ook nog eens een collega en hij haar leidinggevende. Hoe gecompliceerd kun je het krijgen, vroeg ik mij wel even af.
“Wat vindt zij er zelf van?” wilde ik weten. Ai, ai, het kon allemaal toch nòg erger! De studerende en uitwonende kinderen van Maryse hadden hun moeder geblokkeerd op Facebook en weggestreept uit hun agenda, nadat de jongste zoon per ongeluk een WhatsAppje in moeder’s telefoon had gelezen. De zonen, hun loyaliteit altijd al bij hun afgewezen en dus zielige vader, hadden haar direct ter verantwoording geroepen. WAT! Moeder een minnaar? Terwijl ze pas een jaar geleden geheel tegen de zin van die Hindoestaanse machoman was gescheiden! Een van de zonen had haar zelf eens gevolgd toen ze van haar werk naar huis ging. Van schrik had het verliefde stel de omgang tot een minimum terug gebracht. Nu moest ineens de astrologie raad brengen?

Ik werd eveneens een beetje voorzichtig. “Jij hebt dat stel zelf opgevoed,” bracht ik in. “Van wie hebben jouw kinderen hun tegenwoordige vooroordelen dan allemaal mee gekregen? Van foute vrienden, lullige rechtse hypes op Facebook? Was je overleden vrouw vroeger zo intolerant?”

Terwijl ik het zei, voelde ik plots de verontwaardigde astrale aanwezigheid van de betrokken overleden echtgenote in mijn werkkamer. ‘Absoluut niet!’ Zo was haar boodschap. En daarna nog beslister: ‘Martin krijgt wat hij verdient.’

Ik deel mijn paranormale waarnemingen meestal niet meteen met mijn cliënten, maar ik luister zelf wel altijd goed naar zulke helpers van gene zijde.
“Heb jij zelf je kinderen opgevoed met zulke radicale en misschien zelfs racistische meningen?” vroeg ik dus. Het koste mijn cliënt inderdaad enorme moeite om die harde waarheid te verwerken. Natuurlijk, vroeger deed hij altijd flink stoer met de maten van FC Den Haag. Altijd een kratje bier bij de hand, toen de kids nog klein waren. Jawel, en in die tijd lustig foute moppen vertellen over vluchtelingen en andere culturen? Ja, dan wordt er van hogerhand misschien een beetje gesleuteld aan je beperkende overtuigingen. Als je zelf altijd hebt gekankerd op buitenlands vreten, ja, dan wordt er wel Instant Karma met je afgerekend als je plotseling ervaart dat alle huidskleur wordt weg gewassen door de liefde.

Maar hoe moest dat nu praktisch? Onderzoek naar relaties op de werkvloer laten geen bemoedigend beeld zien. Meestal moet de werknemer met de laagste status het veld ruimen en krijgt de ander een tijdje geen promotie meer.

“Op haar leeftijd krijgt ze nergens meer werk,” piepte Martin. Ontkennen, geheim houden, stiekem een hotel boeken, zo probeerden ze het nu al een tijdje en dat leek op de werkvloer te lukken. Ze hadden echter niet gerekend op de heftige intolerantie van hun kinderen.

Maryse was wel even de waanzin nabij geweest. Het Hindoestaanse milieu, waarin ze was opgegroeid en nog jong uitgehuwelijkt ook, had haar lang afgeremd. Weduwen werden zelfs geacht om nooit meer seks te hebben na het overlijden van hun echtgenoten. Haar eigen moeder had in Suriname om haar onbekende redenen (ook een andere man?) zelfmoord gepleegd met het afschuwelijke onkruidverdelgingsmiddel Paraquat/Gramoxone, een vreselijke dood in drie dagen. “Dat nooit!” hadden ze samen besloten, geen herhalingen. En dus?

Goddank, de karmische horoscoopvergelijking pakte heel gunstig uit. De transits (de bewegende planeten in relatie tot die uit je geboortehoroscoop) waren ook redelijk gunstig. Martin luisterde de volgende dag met Maryse de geluidsopname van ons consult af en dat deed het paar spontaan besluiten om gewoon maar meteen te trouwen. Het werd een huwelijk zonder familie maar wel met veel collega’s. Wonderbaarlijk, die bleken het stel gewoon wel alle geluk te gunnen. Zo kan het ook.

Gepubliceerd op Wanttoknow.nl maart 2019.