Krijg je altijd wat je nodig hebt om te leren? Agressie, onzekerheid, en dan toch assertief reageren? Allemaal karma?

Een jonge vrouw schrijft mij wanhopig: “Waarom moet ik alsmaar vreselijke ervaringen meemaken? Ik werd vandaag in de tram door een Marokkaanse jongen bedreigd toen ik niet in wilde gaan op zijn avances. Ik zei dat ik de politie zou bellen en hij werd heel agressief. Vroeg mij of ik wel wist wie hij was. Ik moest een toontje lager zingen. Hij wist zogenaamd waar ik woonde en dreigde dat hij mij met 5 man zou komen verkrachten. Met een dapperheid die mijzelf verbaasde zei ik dat hij dat maar niet moest durven, want dan zou het afgelopen zijn met hem. Hij gooide een blikje bier naar mijn hoofd en bespuugde me. Niemand deed iets om mij te helpen. Waarom krijg ik juist zulke vernederende, ongewenste aandacht van mannen van wie ik gruwel en niets moet hebben? Hoe kan ik mezelf in zulke situaties beschermen?”

Onzekerheid is een genadeloze piranha in de vijver van je gevoelens. Hij kan je kaal vreten tot op het bot van je bestaan. Als je in je jeugd geconfronteerd bent met (huiselijk) geweld van machomannen, dan is je zelfvertrouwen meestal diep ondermijnd. Hoe krijg je dan je oorspronkelijke onschuld en innerlijke kracht weer terug?

Drie punten om te onthouden.

1. Realiseer je dat dit voor jou allereerst een test is, een karmische beproeving. Jouw oorspronkelijke trauma wordt immers gerevitaliseerd. Opnieuw wordt het filmpje afgespeeld, zodat jij kunt oefenen met andere, meer volwassen reacties. In plaats van doodsbenauwd bevriezen (wat je mogelijk deed als jong meisje), kun je nu kiezen voor vluchten (al beter), voor vechten (spannend alternatief als je een paar karatelessen hebt gehad) en, het ideaal, voor ongewone, speelse creatieve reacties. Je zegt bijvoorbeeld rustig: “Als iemand zich zo respectloos naar jouw zusje of moeder zou gedragen, wat zou jij dan daar van vinden?”
   Efficiënt werkt als tweede stap als je daarna krachtig roept: “Wil iemand even een telefoonfoto van deze gast maken zodat ik meteen naar de politie kan gaan?”
   De toeschouwers zijn namelijk ook allemaal bevroren van angst en zo maak jij hen weer wakker en bewust van hun praktische mogelijkheid om jou toch indirecte hulp te verlenen.
   Als nummer 3 geef ik je een schreeuwoptie: “Ik heb al eens een geslachtsziekte van een lul zoals jij gehad. Wil je hem weer terug?”
   Zulke rechtstreekse confronterende opmerkingen, die heel goed waar zouden kunnen zijn, verwarren de ander waarschijnlijk voldoende om jou weer in je eigen macht terug te brengen.
2. Dit soort agressie heeft meestal NIETS met jou persoonlijk te maken maar juist alles met de innerlijke pijnen en gefrustreerde teleurstellingen van zo’n emotioneel-heftige, negatieve opponent. Hij gebruikt jou om zichzelf beter te leren kennen. Jij bent een spiegel voor hem. Misschien is hij zelfs radeloos verliefd op je en weet hij dat niet te uiten?
3. De kunst is natuurlijk om op zo’n moment te kunnen en durven vertrouwen op Het Goede in jou EN in je authentieke waarheid. Dan kun je even BOVEN de situatie gaan hangen en relativeren. Dan komt direct, MET dat overzicht en inzicht, je aangetaste kracht terug.

Animus en anima

Pijnlijk is natuurlijk dat je in dit proces van re-integratie van je oorspronkelijke, vertrouwende kracht meestal juist nog een paar van zulke nare oefeningen nodig hebt. In feite gaat het om leren werken met de tegenstelling ANIMUS versus ANIMA,  met de innerlijke mannelijke respectievelijk vrouwelijke kanten die in elk mens zitten. Als vrouw wil je leren om gericht, actief en waar nodig aanvallend met je energie te gaan staan voor jezelf en voor je recht op een gerespecteerd territorium. En inderdaad, als man wil je leren om een voorbeeld te nemen aan vrouwen met een zachte, hartelijke, zorgzame en invoelende helderheid, die toch intuïtief durven te gaan staan voor hun zuivere waarneming. Iedereen krijgt in dit licht spiegels van de eigen verdrongen schaduwkanten te zien in die krankzinnige ander of juist de polariteit van de zogenaamde vijand, die jou helpt om beter in je eigen wezenlijke natuur in te dalen. Niet leuk, wel waar en leerzaam!

En als het leven je eventjes toch heel zwaar lijkt, klik dan op https://www.youtube.com/watch?v=BeYpYUDpnas voor de broodnodige goede voorbeelden van dat relativeren.