Kleine plassertjes onder het mes, besnijden, is dat nog van deze tijd? Het is een traditionele religieuze praktijk maar artsen zien veel complicaties, met name van kindertjes, jongens en meisjes, die ook vaak in het achterlijke buitenland genitaal verminkt zijn. Is er geen psychische schade? 

Op 10 maart 2013 besteedde het tvprogramma Brandpunt aandacht aan het besnijden van joodse kinderen. Rabbijn Loonstein besnijdt in de avonduren (naast zijn praktijk als advocaat) zelf maar de jongetjes, nadat hij gemerkt had dat veel artsen weigerden om deze gevaarlijke vorm van een niet medisch noodzakelijke rituele verminking uit te voeren. De rabbijn vond het allemaal een vorm van antisemitisme en het begin van jodenvervolging. In Nederland worden er 15.000 mohammedaanse en joodse kinderen besneden, terwijl die slachtoffertjes nog heel klein en dus (onbekwaam) zijn. Elf jaar geleden overleed in Zweden een klein jongetje na ritueel te zijn besneden. Er werd verslag gedaan van veel complicaties. Zweden verbood daarna dat soort besnijdenissen als ze niet onder narcose en door een arts werden uitgevoerd. In diezelfde tijd kwam er grote aandacht voor de genitale verminking van vrouwen. In andere culturen (maar ook in de V.S.) sterven er nog steeds een paar duizend kinderen per jaar door de religieuze obsessie van hun ouders. Bij meisjes leidt besnijdenis tot ernstige gezondheidsproblemen, bij jongens vermindert besnijding aantoonbaar de seksuele gevoeligheid. Dat conflict is nog steeds ‘voelbaar’ in het Midden Oosten als verharding van machostandpunten. Bij beide geslachten richt besnijdenis ook psychische schade aan. Maar de godsdienstige fanatici zouden hun kinderen ook besnijden als het hen wettelijk verboden werd. Joodse organisaties schreeuwen moord en brand over de aantasting van hun tradities, maar dat toont slechts aan hoe diep de schade is die in hun onderbewuste is toegebracht. Eén klein religieus foutje maken roept immers bij al die verminkte mannen de angst op dat God hun HELE penis er af haalt. Er is echter geen moeder die niet diep lijdt als haar kindje vlak na de geboorte verminkt en pijn gedaan wordt op een plek die essentieel is voor iemands levenslust. Er is geen vader die die pijn niet herkent als wat het is: een fysiek offer om ergens bij te mogen horen. Helaas een quasi-veiligheid voor een minderheid in een vijandige meerderheid.

De Christelijke traditie zou volgens het  Gnostische evangelie van Thomas (logion 53) geen enkele waarde aan de besnijdenis hoeven te geven: “Zijn leerlingen zeiden tot Jezus Heeft besnijdenis nut of niet?
Hij zei tot hen: ’Als die nut had, zou hun Vader hen besneden uit hun moeder voortbrengen.
Maar de ware besnijdenis in de Geest, die heeft in elk opzicht nut’.”

Via regressies tijdens mijn opleiding tot hypnotherapeut zag ik mezelf  helder  in twee vorige Joodse incarnaties, die mij demonstratief hebben doen besluiten om nooit meer terug op aarde te komen als Joodse man. Wel is in mij een diep respect voor de Joodse spiritualiteit gebleven. Pijn, tegenstelling en compassie worden in hun Talmoed in mijn ogen heel fijnzinnig verenigd. Droef dat de Israëlische politiek zo uitzichtloos is geworden. Ik pleit voor een geheel ander offer om het Midden-Oosten conflict op te lossen.  Koop elke Palestijnse familie uit met een behoorlijke schadeloosstelling, een Israelisch paspoort en de verplichting om elders in de wereld met dat kapitaaltje een nieuw en succesvoller leven te gaan leiden. De oplossing is vele malen goedkoper dat een oorlog te blijven voeren die niet te winnen is, namelijk die tegen de publieke opinie. Het uitroeien van opstandige Palestijnen bevestigt immers alleen maar meer antisemitische vooroordelen: de joden zijn geen haar beter dan de Duitse nazi’s.

PdH