ONGEPASTE GRAPPEN OF BEWUSTZIJNSVERRUIMING?

“Jouw ongepaste grappen worden door een perverse entiteit tussen je teksten gesmokkeld,” schrijft een verdrietige lezeres. Tja. Ik zal proberen om het nog eens goed uit te leggen. Deze grappen zijn bewust prikkelend opgenomen, de meeste bestonden al ergens op internet. Ik plaats ze om bewustzijn op moraliteit, ethiek en humor wakker te maken. Ik zou namelijk willen dat iedereen alles altijd van twee kanten kon bekijken, dàt is werken met dualiteit voor mij. De meeste spirituele lezers verwerpen alles dat laag of pervers is of een oppervlakkige trilling heeft. Ze streven naar Hoog, Hoger en Hoogst. Eigenlijk zouden velen direct willen onthechten van al dat lijfelijke en toegang willen hebben tot het Eeuwig Onstoffelijke Verstilde Gelukzalige, het Nirwana. Als je je echter realiseert, dat dat een eindpunt betekent in een universum dat permanent in beweging is, de Goddelijke Ademhaling (in & uit), dan wringt er iets in je brein.

Veel Boeddhistisch of Advaita georiënteerde mensen zullen zeggen dat er in het Nirwana gewoon geen tijd is, geen ego, alleen Zijn. Ze stellen dat Doen altijd ego is, het neerzetten van prestaties, vergelijken. De beste zijn, beter zijn. Doen associëren ze met lichamelijke obsessies. Als je zo kijkt naar bestaan, dan is net niet meer hebben van een lichaam vast fijn. Je bent dan, hoop je, alle doen voorbij. Onthecht. Geen gezwelg, geen gevecht, geen lust meer. Maar is dat wezenlijk aantrekkelijk?

DUALITEIT ALS VALKUIL

Ah, nu zou je kunnen zeggen, dat ik geheel gevangen ben in de dualiteit. Dat ik de dingen nog steeds beoordeel op aantrekkelijkheid, op leuk en niet leuk. Het lijkt op een valkuil, die ik los zou moeten laten. Ik zou me inderdaad kunnen voorstellen dat mijn ziel elke situatie kan ervaren zonder oordeel. Zo vloei je door de eeuwigheid heen en je doet ervaringen op. Totdat het genoeg is geweest.
Tenminste genoeg, dat lijkt weer op een tegenstelling met Nog Niet Genoeg. Ik kan me echter voorstellen dat mijn bewustzijn plotseling vervuld raakt en dat zelf beseft. Je Wezen kijkt objectief naar zichzelf.
En de laatste stap is dan het loslaten van het lichaam. Of het na je overlijden dan verder stil wordt, ach, dat betwijfel ik. Als je het vergelijkt met stress, met frustratie, met concurrentie, wanhoop en lichamelijke pijn, ja, dan is er misschien een soort Verlichting. O, pardon, vergelijken is natuurlijk weer het toppunt van Dualiteit ervaren!

Maar vooruit, ik heb het vermoeden dat het in het fysieke leven gaat om verbinding maken en om liefde te genereren. Tegelijk is daarbij een vorm van relativeren nodig om te leren naar jezelf te kijken. Humor is daartoe een opstapje. Om alles kunnen lachen klinkt pervers, maar heeft zijn waarde bewezen in de geschiedenis van het Taoïsme. Ik hoop dat onthechten juist niet leidt tot het loslaten van de verbindingen, noch van de liefde, maar dat er tijdens het leven en na de dood er een bewuste compassie blijft met alle leven en alle ploeteraars. Ik gok er dus op dat om ons heen veel onzichtbare Bodhisattva’s zijn. Engelen, zielen die gezworen hebben om niet op te gaan in Het Al, niet onderduikend in een alomvattende verstilling, zolang er nog ergens gekwelde lieden rondzwerven. En daarom.

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, zei ooit een wijs iemand. Zelfs het licht omhoog trekken van je mondhoeken genereert in het lichaam al ontspanningshormonen. En daarom, daarom zet ik rare, vunzige of zelfs foute moppen in deze online krant.

AARDAPPELMOP
Een Maastrichtenaar bezoekt voor het eerst van zijn leven het Scheveningse strand. Hij paradeert wat heen en weer maar geen van de Haagse schonen besteedt aandacht aan hem. De Limburger vraagt de barman van een strandtent om raad en krijgt die ook. Een strak model zwembroek kopen en daar dan een grote aardappel in stoppen. De man uit Maastricht doet wat is gezegd maar merkt alleen gelach op. Hij gaat weer naar de strandtent en vraagt hulp aan de ober. “Geen probleem,” zegt die. “Morgen doet u gewoon die aardappel aan de voorkant.”

  UITSTERVENDE BIJENMOP
Op het naaktstrand van Kijkduin ligt bij Paviljoen At the Beach een dame zeer wijdbeens te zonnen. Plotseling vliegt een bij haar vagina binnen. In paniek rent de vrouw de strandtent binnen. “Een bèh, een bèh bèh me binne!” De barman grijpt een cupje honing van de bar en trekt haar kordaat de achterplaats op: “Ik ga die bij naar buiten lokken!” Hij smeert snel zijn leuter in met honing en glijdt een centimeter de aangevallen opening in. “Ik voel die bèh nog stehds gonze,” piept de vrouw. “Dah naah buite lokke lukt nie.” Dan begint de barman heftig te stoten. “Wat doe je?” gilt de dame. De barman kreunt: “Ik ga dat kleine kreng verzuipen, mevrouw!”

MUIZENMOP
Drie jonge Amerikaanse muisjes worden opgejaagd in een doodlopend straatje door een kat. Vlak voor hun noodlottige einde draait een van de muisjes zich plotseling om naar de kat en blaft keihard: “Wraf, wraf, warf!” De kat schrikt en aarzelt. De muisjes duiken net op tijd een rioolputje in. Uren later komen ze thuis en vertellen het verhaal. “Precies!” zegt de moeder. “Ik zeg jullie toch al tijden dat het loont om minstens één vreemde taal te leren!”

STILTEMOP
Het meisje in de volle treincoupé belt geëmotioneerd haar vriend: “Met Pien, Robbie, ik ben een trein later. Nee, nee, ik heb niks met die Anton. Heus niet, nee, ik moest met mijn baas.” … “Nee, mijn baas! Niet Anton. Hoe kom je daarbij?” … “Ik zeg het toch, mijn baas vroeg mij over te werken. Dat kan toch een keer gebeuren!” Haar stem slaat over en ze begint te schelden. Het gesprek duurt en duurt. Andere mensen in de coupe ergeren zich in toenemende mate. Dan buigt de man naast haar zich naar haar over en sist in haar telefoon. “Hang op, Pien! En kom terug in bed!”

GROTE WINDMOP
Andere gasten en dus ook de ober zijn niet blij met de knetterende restaurantklant. Hij loopt naar diens tafeltje en informeert: “Meneer, u windt wel veel. Moet u niet even naar achteren? Er is hier een wc.” De klant schudt nee. De ober houdt aan: “Als het niet lukt… Zwarte koffie kan vaak helpen hoor?” De klant houdt zijn adem in en zijn mond dicht. De ober blijft bezorgd: “U kijkt alsof u de sigaar al tussen de lippen voelt.” De klant gromt: “Pardon?” De ober is genadeloos: “Alsof de bruine kater u al kopjes geeft. De kak glijdt u al in de broek?” Dan staat de klant op: “Ik ga weg en ik reken niet af ook!” Er wordt volop geapplaudisseerd als de buitendeur dicht slaat. De ober buigt: “Volgende week dinsdag is onze daghap weer bruine bonen!”

VLIEGMOP
Een boer en zijn vrouw kijken van achter het hek geboeid naar de sportvliegtuigjes op Zestienhoven. Een stuntvlieger merkt hen op en loopt naar het hek: “U bent liefhebbers?” De boer knikt en de piloot wijst: “U kunt een vlucht boeken in het kantoor, een uur voor vijfenzeventig euro. Heel Rotterdam vanuit de lucht.” De boer schudt nee: “Wij mott’n ook bezuinig’n.” De piloot knikt. “Ach wat, ik moet nog wat oefeningen doen, u mag mee voor niks. Met zijn tweetjes. Maar als u gaat gillen en schreeuwen, moet u toch de volle mep betalen!” Het boerenechtpaar lacht blij en ze lopen om naar de startbaan. Een uur lang suist het open vliegtuigje door de lucht. De piloot grijnst als hij een paar keer enge spiraalduikvluchten oefent en loopings ondersteboven. Dan zet hij het vliegtuig aan de grond en draait zich om naar de boer. “Voor een boer bent u een harde. Geen moment gegild!” De boer grijnst terug. “Nou… U had me bijna te pakk’n voor die vijfenzeventig pop, toen de vrouw er uit viel!”

KONINGSMOP

De gorilla komt in de jungle een zebra tegen. “Wie is de koning van het woud?” schreeuwt hij. De zebra maakt een diepe buiging: “U natuurlijk, majesteit.” De gorilla loopt blij door en ontmoet een buffel. “Wie is de koning van het woud?” gromt hij dreigend. De buffel maakt een diepe buiging: “U natuurlijk, majesteit.” De gorilla grijnst totdat hij een olifant tegen komt. “Wie is de koning van het woud?” schreeuwt hij uitdagend. De olifant beukt de gorilla tegen een boom, gaat op hem zitten en schijt in zijn bek. De gorilla zoekt zichzelf na tien minuten weer bij elkaar en roept dan de olifant achterna: “Kinderachtig hoor, om zo te reageren als je het antwoord niet weet!”

WIETMOP

Vanuit de lucht heeft de Rijksrecherche een wietveld waargenomen, tussen de mais en de weiden. Rechercheur Pieterse meldt zich bij de eerste boer die verdacht is. De oude man zegt knorrig dat Pieterse bij zijn buren moet zijn. Pieterse slaat een hoge toon aan en toont hem zijn machtiging van de Officier van Justitie: “Meneer, ik ga en ik sta waar ik wil en wanneer ik wil. Ik ga beslist eigen onderzoek doen!” De boer wijst hem een pad en blijft staan wachten. In de verte klimt Pieterse over een hek. Vier minuten later klinkt er gegil. De boer loopt naar het weilandhek en ziet hoe Pieterse verderop voor zijn leven rent, anderhalve meter voor een razende stier uit. De boer zwaait en schreeuwt meelevend: “Laat hem uw machtiging zien! Laat hem uw machtiging zien!”

 KOFFIEMOP

Het vliegtuig is net opgestegen als de piloot zijn vaste praatje tegen de passagiers doet. Maar eenmaal klaar vergeet hij de intercom uit te zetten. In heel het vliegtuig hoort men hem tegen de copiloot zeggen: “God, wat heb ik een zin in een lekker kopje koffie en een pijpbeurt van de hoofdstewardess.” Eén van de stewardessen snelt meteen naar de cockpit om de piloot te melden dat de intercom nog openstaat, waarop één van de passagiers roept: “Vergeet de koffie niet!”