Deprecated: Assigning the return value of new by reference is deprecated in /home2/tijdgenl/public_html/wp-content/themes/dailypress/option-tree/ot-loader.php on line 369

Deprecated: Functie add_custom_background is sinds versie 3.4.0 verouderd! Gebruik in plaats daarvan add_theme_support( 'custom-background', $args ). in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5414

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Primary Widgets" zijbalk. "sidebar-1" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-1" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Secondary Widgets" zijbalk. "sidebar-2" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-2" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866
Lisette Thooft over seks en emancipatie in De Kikkerkus Tijdgeest Magazine
Loading...
You are here:  Home  >  New Age journalistiek  >  Emancipatie en seksualiteit  >  Current Article

Lisette Thooft over seks en emancipatie in De Kikkerkus

By   /   januari 24, 2013  /   No Comments

Kikker

Naar aanleiding van het verschijnen van haar 9e boek (De Kikkerkus, misverstanden over seks, liefde en emancipatie) interviewde ik in 2003 Drs. Lisette Thooft voor Onkruid. Zij stelde toen dat de moderne mannelijke seksualiteit in de media vaak wordt verbonden met platte geilheid en instantbevrediging in plaats van vrijen met hart en liefde. Veel vrouwen werken uit angst en een zucht naar materiële veiligheid nog steeds mee aan dat spel. Ik las haar boek nog maar eens aandachtig. Tien jaar later is er niet veel veranderd. Droevig maar toch is er enige vooruitgang.

 Hoe was het sprookje ook al weer? Lisette Thooft analyseerde toen scherp. Boze heks betovert prins in kikker. Dom prinsesje speelt roekeloos met dure gouden bal. Bal valt in modderige vijver. Opofferende kikker duikt hem uit de blubber op. Vraagt een wederdienst: slapen met prinsesje. Hij wil een kus, maar zij gruwt er van. Niks glibberslapen, discipline op het matje voor het bed zal het worden. En na de derde dag smijt prinses kikker tegen de muur. Wonder: prins komt terug van weggeweest.

Lisette: “Het sprookje brengt oeroude en nieuwe geschiedenis tot leven. De boze heks staat voor een prehistorische matriarchale stamcultuur waar de man onderschikt is. Hij mag zaad leveren maar nergens beleid maken. Het vrouwencollectief functioneert oerconservatief, onderling veel gezellig beppen maar wie hogerop wil, wordt direct door roddel en intrige omlaag gehaald: ‘Doe jij maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’

 

Dat zelf-corrigeren wordt schrijnend manifest in de besnijdenis van vrouwen door vrouwen. Zelfonderzoek en zelfkennis (de gouden bal) is in deze prehistorische omgeving geen discussiepunt. De bal verdwijnt door ongeïnteresseerdheid in de modder van het onbewuste. De betoverde prins weet na een paar duizend jaar onderzoek echter wat de waarde van dit soort ballen is. Hij wil een offer brengen voor het onbewuste prinsesje, hij duikt hem uit het donker op. Onbaatzuchtig is hij echter niet: hij wil slapen in haar bed. Op onbewust niveau wil hij feitelijk als tegenprestatie door haar bevrijd worden van zijn archetypische macho-natuur. Hitsige kikkers in de natuur bespringen tijdens het paarseizoen immers alles wat maar beweegt in een poging om zoveel mogelijk zaad en genen te verspreiden. De prinses weigert de kikker zijn platte seks meteen. Hij moet eerst maar eens zijn liefde bewijzen: drie nachten rustig yoga oefenen op het matje voor het bed. In de ene variant wordt hij daarna tegen de muur gesmeten, in de andere onthoofd. Zijn lijfelijke verslaafdheid en zijn kopgerichte mentaliteit zal het moeten ontgelden voor hij zijn koninklijke kwaliteit terugkrijgt. De twee geslachten hebben elkaar in ieder geval intens nodig. Zij om eerlijker en onderzoekender te worden, hij om zuiverder en liefhebbender te worden.”
Thooft (1953) werkt als free lance journalist en columniste voor voornamelijk vrouwenbladen. Daarin is seks ook een uiterst belangrijk onderwerp. Die verhalen worden ook vaak door mannen gelezen. Ik ben benieuwd of het hun wat doet als een vrouw daar zegt dat haar man het type is van ogen dicht, fantaseren en pompen maar? Daar ga je als serieus mens en man toch ook even flink kritisch zelfonderzoek op doen? Bijna alle media werken met vrouwelijk naakt als lustobject, met onverschillige exploitatie zonder gevoel, zonder romantiek. Wie hem niet omhoog krijgt, kan Viagra slikken. Wie niet meer nat wordt, gebruikt een zalfje. Lisette: “Alle kwetsbaarheid wordt uitgebannen. Daar zijn we natuurlijk ook als de dood zo bang voor. Internet, televisie, hoeren en gigolo’s zijn op een bepaalde manier geiler en lekker onverplichtend anoniem.”

Seks als bedienend, ontstressend en ontladend instrument voor de man lijkt inderdaad geheel ontdaan van zijn existentiële en spirituele betekenis. De ouderwetse onschuld en de ooit aanbeden mysterieuze heiligheid van het vrouwelijke is heftig gecorrumpeerd met de huidige klinisch-technische, pornografische benadering van de vrouw als kwispedoor, als genotsplaatje. Het cliché dat de prinses de kikker moet kussen om een prins van hem te maken, is een corruptie van het oorspronkelijke verhaal, stelt Thooft: in het echte verhaal smijt ze hem tegen de muur. “Wie kikkers blijft kussen, doet geen enkel appel op het gevoel van de man. Hij mag blijven steken in een primitieve opvatting van de lichamelijke liefde.”
Tieners en jong-volwassenen hebben het daarom moeilijk, zegt Thooft. Ze neemt waar hoe de meeste voorlichting eenzijdig is gericht op het voorkomen van seksueel overdraagbare ziekten en ongewenste zwangerschappen. Het gaat om kicks, om uiterlijk, om lekker, om spelletjes. Nou hoef je op je achttiende nog niet volwassen te zijn of in staat tot het nemen van verantwoordelijkheid, maar geef de dertigers de kost die nog steeds praten over vrouwen als hoeren, die alleen hun ‘moneymaker mogen laten shaken.’

Jonge meisjes raken door hun angst voor het onveilige en mechanische mannelijke al vroeg gespleten, omdat ze tegelijkertijd een relatie nodig (denken te) hebben voor hun veiligheid. Meisjes zijn relatiegericht, jongens lichaamsgericht. Dat kan verklaren waarom helaas één op de zeven vrouwen ooit persoonlijk en direct te maken krijgt met een ernstige vorm van seksueel misbruik (‘Smack the bitch’). Seks zonder liefde dwingt je tot het uitschakelen van je gevoelens. Liefdeloze prikkels kunnen je nog wel opwinden, maar de primaire functie van de vrouw, haar ontvankelijkheid, wordt verstoord. Seks wordt een zinloze gymnastiek, die een vreemde onvervuldheid achterlaat en een hol soort emotionele honger. Lisette: “Als dat relateren niet vervult, als er geen emotionele bevrediging plaatsvindt, wordt een carrière al snel de meest vitale behoefte voor de moderne jonge vrouw. Waarom zou je ook gehoor geven aan de zachtheid van je binnenste? Je kunt je als jong meisje maar beter pantseren tegen dat overal voorkomende mannelijke. Met een pantser ben je ook beter in het verwerven van materiële welvaart en zo kan je helemaal onafhankelijk worden van de kerels.”

De allesoverheersende strijd om het uiterlijk schoon in de media ondermijnt het vrouwelijk zelfvertrouwen. Vrouwen en meisjes minachten al vroeg en dramatisch hun lichaam als het niet aan de norm, aan het standaardideaal, voldoet. De jaren zeventig feministen hebben daartegen geageerd door zich een tijd zo onaantrekkelijk en onvrouwelijk mogelijk te maken, maar in de negentiger jaren was een facelift weer een daad van zelfbewuste emancipatie om je eigen uiterlijk te bepalen.  Walletjes weg, rimpeltjes glad, vetrol eraf, weer een nieuwe vorm van zelfopgelegde vrouwenbesnijdenis.  Thooft: “Vrijwel alle maatschappelijk actieve, geëmancipeerde vrouwen van boven de vijftig verven bijvoorbeeld hun haar. Waarom in godsnaam? Om er jong en vruchtbaar uit te zien, ik kan niet anders concluderen.” Inderdaad, wie niet meer mooi is, moet maar aan het masker van de plastische chirurg. Thooft: “Vrouwen zetten maskers op en dat zegt niet veel goeds over hun integriteit en betrouwbaarheid in de liefde.”

Een melancholiek gevoel overviel me toen ik het las, hoewel Thooft absoluut niet somber is over de goede afloop. Maar er moet nog heel wat gecommuniceerd worden tussen de geslachten. De schrijfster: “Vrouwen liegen tegen zichzelf net zo hard over seks als tegen hun mannen en die leugen keert zich tegen hen. Want als je je onvrede onderdrukt en liegt dat het heerlijk was, schat, moet je de volgende keer wel weer liegen.”

Vrouwen én mannen doen dat. Loze complimenten geven, gebaseerd op de angst voor confrontatie. Bang zijn om te zeggen wat je echt fijn vindt. Of wat niet. Dan maar liever fantaseren, onderduiken in dagdromerijen. Waar blijft toch die Prins op het Witte Paard? Het succes van de Bouquetreeks waar de opgeklopte romantiek van af druipt, wordt óók gedragen door hoog-opgeleide vrouwen.
De evolutiebiologie heeft helder aangetoond dat er aangeboren verschillen tussen motivatie en drive zijn tussen mannen en vrouwen. Maar mensen zijn geen dieren. Seks is bij dieren volstrekt op instinct gebaseerd. Gebroken harten, zelfkennis, vrije keuze, ontwikkeling en echte liefde komen in de dierenwereld niet voor. Op een primair niveau is de man een verspreider van zoveel mogelijk zaad, de geile kikker die obsessief grote getallen wil scoren; vrouwen proberen op dat lage niveau waarschijnlijk nog steeds het zaad van de sterkste macho te pakken te krijgen. Maar zijn vrouwen werkelijk net zo polygaam als mannen? Thooft: “Vaak zie je dat zeer promiscue vrouwen psychisch en in hun gevoelsleven ernstig beschadigd zijn.”
Ik ben het eens met Lisette Thooft als ze zegt dat seks relaties pijnlijk, leerzaam en vormend maakt: “Relaties heb je niet voor de lol, maar om te groeien. “ Liefde is het bijproduct van een langdurig en meestal moeizame psychologische ontwikkeling.
Thooft: “Om je belangstelling voor de ander levend te houden moet je je zelfzucht opgeven, het misselijk makende vermoeden dat je partner niet goed genoeg is voor jou, de knagende twijfel of jij wel goed genoeg bent voor je partner.”
Wie het niet redt, vertrekt. Het aantal echtscheidingen demonstreert hoe moeilijk het is om bewust in je pijnproces te blijven. Ik zie vaak om me heen dat vrouwen het overigens redelijk goed af kunnen zonder man, maar dat de alleen gekomen man ploetert al gauw met alcohol, hart- of maagklachten. En de kinderen in al die één ouder gezinnen imiteren later die verziekte rolmodellen weer…

Lisette ziet nog andere ontwikkelingen: “Vrouwen kunnen in combinatie met actieve grootmoeders uitstekend alleen moederen. De betrokken, actief vaderende vader is een recente uitvinding die beslist nog niet op grote schaal bestaat.”
Als Lisette verwijst naar de duizenden jaren prehistorisch matriarchaat, ziet ze onmiddellijk in hoe dat aan herziening toe was: “Het archetypisch vrouwelijke collectief, dat van het dwingende harmonie-model, is niet bevorderlijk voor een dynamische ontwikkeling,” schrijft ze. “Zoals elke jongen in de puberteit zijn moeder verlaat om achter de meisjes aan te gaan, zo is de mensheid – als er iets van deze hypothese klopt – losgeknokt uit het primitieve moederlijke systeem van het collectief op de kracht van de blinde, draufgängerische, in oorsprong seksueel gerichte geldingsdrang van de man, om uiteindelijk te komen tot psychologische en emotionele vrijheid.”
Vijfduizend jaar man aan de macht heeft uiteindelijk geresulteerd in welvaart en technische hoogstandjes en daarmee in het bevrijdende individualisme van onze westerse beschaving. Maar het is wel zaak om door te gaan met het wederzijdse bevruchten en daarmee het bijslijpen van onze innerlijke diamant. Lisette: “Mannelijkheid zonder vrouwelijkheid is te roekeloos, vrouwelijkheid zonder mannelijkheid te behoudend. Maar gelukkig worden mannen en vrouwen al sinds mensenheugenis verliefd op elkaar, waarbij ze de kwaliteit die in henzelf nog sluimert, op de ander projecteren.”

De behoudendheid van de vrouw kan de gerichtheid op vrijheid van de man niettemin flink beangstigen. Vrouwen blijven niet zelden steken in hechting. Lisette: “Ze noemen dat misschien commitment maar ze bedoelen eerder een garantie van trouw en toewijding, een stalen band om de relatie. Maar liefde is juist loslaten.”
Thooft pleit voor een meer principiële stellingname van de moderne vrouw: ze moet de kikker tegen de muur smijten. Iedereen, man of vrouw, die zich bewust aan het worden is van de verschrikkelijke moeite die het kost om je over te geven aan je partner en tegelijk bij je zelf te blijven, zal voelen wat een moed er nodig is op dit terrein. Het is een enorme opgave om de gevestigde opvattingen en algemeen aanvaarde cliché-ideeën tegen te spreken. Thooft vindt dat vrouwen meer ruimte moeten geven aan hun onderdrukte woede en die moeten richten op de essentie: “om seks zonder liefde te weigeren en de liefde weer op de troon te zetten waar zij hoort.” Woede spoelt hulpeloosheid en depressie weg. Woede rukt de maskers weer af. Boos zijn is beter dan gedeprimeerd. Beter dan het slikken van Seroxat of Prozac. Maar wat werkelijk bevrijde vrouwelijke seksualiteit is, weten we op dit moment in de geschiedenis nog niet zo goed, volgens de schrijfster.
Er wordt in elk geval aan gewerkt. Ook door mannen.

PdH

    Print       Email

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *


Deprecated: Functie WP_Query werd aangeroepen met een argument dat sinds versie 3.1.0 verouderd is! caller_get_posts is verouderd. Gebruik in plaats daarvan ignore_sticky_posts. in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5698

You might also like...

Komt er nog een man voor mij?

Read More →