Het hangt van het etiket af, van de formulering, wat je onderzoekt, niet van de inhoud van je onderwerp. Tussen wat men onder religie verstaat (kerks gedrag) en wat spiritualiteit zou kunnen zijn, is een vrij veld ontstaan van manipulatie van cijfers in de media. Waar is de journalistieke helicopterview gebleven?

Onze academische elite is helaas in meerderheid niet gelovig; het zijn vooral filosofische, atheïstische, soms zelfs cynische wetenschappers. Recent CBS onderzoek wijst uit dat 49% van onze volwassen bevolking religieus is (kerken, moskeeën of andere erediensten bezoekt). Dat talloze mensen een spirituele maar niet direct religieuze achtergrond hebben, namen de onderzoekers niet mee in hun statistieken. De Taoïsten, de sjamanen, de zwevers, de orakelaars en de meditatiemeisjes en -jongens bleven buiten zicht.  De gelovers in reïncarnatie werden alleen meegeteld als ze belijdend Hindoe waren.

Nederland wordt dus weliswaar onzichtbaar maar praktisch gezien als geheel juist spiritueler. Tien jaar geleden (2008) bleek al uit een onderzoek van het SCB, Sociaal en Cultureel Planbureau, dat een grote groep Nederlanders (40%) openstaat voor buitengewone ervaringen, zeg maar wonderen. De gemanipuleerde CBS-conclusie: religieus (kerks)=49% leidt meteen tot tevreden gemonkel onder onze cynische journalisten: “O jee, dat is dus minder geworden!”

Ik relativeer even. Het CBS vergat even toevallig de enorme toename van de zogeheten Nieuwe Spirituelen  volgens een promotieonderzoek van drs. Joanna Berghuijs in Utrecht. Zij schatte die groep in 2015 al op minstens een vijfde, misschien een kwart, van onze bevolking (22-24%).