Rode elementalen zijn onberekenbare natuurwezens, die de mens pijnlijk kunnen manipuleren. De Blauwe types hebben het beter met ons voor. De witte zorgen voor evenwicht. In het Oude Testament figureert een akelige rode elementaal.

Elementalen zijn oeroude aardewezens die makkelijk 25.000 jaar of ouder worden en verbonden zijn met een van de vier elementen. Ze kunnen wel 200 meter hoog zijn en worden soms gefotografeerd of gefilmd. Sommigen schijnen te zijn gecondenseerd in heilige steenformaties, grote obelisken of bijvoorbeeld in zoiets als de Stonehenge formatie in Engeland. Bepaalde zieners beweren dat ook elementaleneen bewustzijnsevolutie mee maken. Van lichaamloos wezen naar halfmenselijk, van natuurkracht naar een soort Goddelijkheid. Ze kunnen de gevoelige mens makkelijk beïnvloeden door gedachteoverbrenging en hypnotiserende motoriek.

De rode types voeden zich met heftige (vuur)energie en geven op hun beurt energie af. Deze ‘jongens’ zijn dol op harde emoties, agressie, passie, lust en bloed, het zijn de brengers van de dood. Hun tegenpool kleurt blauw. Deze blauwe ‘meisjes’ zijn meer gericht op water, liefde, zorg, zachte gevoelens en esthetiek, zij zijn de schepsters van het leven. De witte neutrale elementalen zijn vaak waarneembaar als orbs of als lichtslierten. Zij zorgen voor het passende evenwicht, helaas kan daar ondertussen wel wat tijd en ruimte overheen gaan. Zo is er in Siberische gebieden al duizend jaar geen stammenoorlog, zo is er tussen de Afrikaanse Hutu’s en Tutsi’s al eeuwen conflict.

Wat doet nu het leven in een omgeving waar blauw en wit domineren? Die kleuren trekken blauwe elementalen aan. Een nuttige Eskimotraditie (in het land van wit) was ooit dat aan bezoekers het slapen met de vrouw des huizes werd aangeboden. Zo werd inteelt voorkomen en wist geen man of zijn kinderen van hemzelf waren of van een ander. Daarmee werd zorg voor elke andere Eskimo een vanzelfsprekendheid, omdat iedereen familie zou kunnen zijn. Sinds de komst van de tv-‘beschaving’ is deze traditie verdwenen.

Wat doet het leven in een omgeving waar rood, bloed, passie en vurig leed domineren? Zulke plaatsen trekken rode elementalen aan. Bijdehante priesters of andere occultisten kunnen zich daar laten opladen met de opgewekte energie, waarmee hun machtscentrum en astrale vaardigheden flink worden uitgebreid. Denk aan bijvoorbeeld de offers van duizenden krijgsgevangenen, wiens hart werd uitgerukt op de offerpiramiden van de Azteken, de Maya-voorvaderen.

Een voorbeeld dichterbij. De God uit het Oude Testament presenteert zich sinds een paar duizend jaar als een wraakgierige, jaloerse woestijngeest die geheel op wederdiensten uit is. Ook kleine afvalligen straft hij genadeloos af. In occulte milieus wordt hierin een zogeheten rode elementaal herkend, een machtig, vurig energiewezen, dat zichzelf nog machtiger kan maken door veel bloedoffers. Met Zijn hulp moordden Zijn volgelingen heel wat concurrentie in de woestijnen van het Midden-Oosten uit. De Wet van Karma eiste helaas een paar duizend jaar later een dramatisch evenwicht en de Wet van Ping Pong laat ons nu opnieuw de actuele, onstopbare geweldspiraal in het Palestijns-Israëlische conflict zien. Astraal gezien is dat een formidabel diner voor onze elementalen… In 2012 is Palestina eindelijk als 194e zelfstandige staat door de VN erkend is, maar dat is een windbesluit gebleken (waarschijnlijk een witte elementaal aan het werk geweest).

Angst is een bron van vertier voor al die rode elementalen. Iedereen die bang gemaakt kan worden voor baarmoederhalskanker of voor fipronil in eieren en voor terroristen om de hoek, die biedt onze Maya-priesters postuum weer een succesje. Nederland, Holland (Holy ‘Heilig’ Land) heeft in zijn nationale driekleur trouwens een mooie occulte balans gevonden. Rood, wit en blauw geeft de burger weer moed.

Via een vorig leven als Russische rabbi (en mijn Joodse overgrootvader) vond ik ooit zelf een verbinding met de Talmoed, een grote wijsheid, een filosofische, spirituele kwaliteit, die nog op vele plaatsen in het Jodendom te vinden is. Het is fijn om me daarop af te stemmen maar des te pijnlijker om te merken hoe daar in de Geheime Diensten-wereld van tegenwoordig nog maar heel weinig van doorschemert. Sinds het Palestijnse conflict op de spits gedreven werd, is het droef om te zien dat nagenoeg alle Israëlische actie in de wereld ingegeven wordt door orthodox religieuze overtuigingen. Het Oude Uitverkoren Volk kan dan eigenlijk geen fouten maken. Droef is dat de Joden een rode, opgefokte woestijngeest geloven die hen een nieuwe Messias belooft. We gaan zien of er ook nog ergens een God van Liefde bestaat. Als die er is, dan heeft hij vast geen tempel in Jeruzalem nodig, hooguit een plek in voldoende open harten.