Tijdgeest Magazine Wortelliefde

SEXUAL GROUNDING

“Wat hebben wij toch samen?” vroeg eens iemand mij in een wanhopige behoefte aan controle. Nee, een scharrel, een flirtation, dat was het allemaal al lang niet meer. Een wipje, gewoon seksueel contact, nou dat klonk als wel erg weinig. Een verhouding, een verbinding, een partnerschap? Nou, eh, ongeveer zoiets. Een vriendschap, dat wel, eigenlijk. Een relatie dan toch? Stroomde er liefde van ons hart naar onze genitaliën? Tja, dat zeker. Maar was er een uitzicht op duurzaamheid, een commitment, een trouwbelofte? Nee. Ik had een groot bewustzijn van Hier & Nu. Dan was het toch freewheeling, toch niks eigenlijk? Het denken tussen ons werd er niet rustiger op.

In combinatie met een beetje bezitsdrang of verliesangst kom je als stel dan niet verder dan het regelmatig aanmaken van oxytocine (het knuffelhormoon) in de hersenen vanwege het heerlijke wederzijdse aanraken en andere hartelijkheden. Als de partners ook nog uitgaan van het principe van altijd DELEN van elkaar in plaats van KIEZEN voor elkaar, ligt er veel conflict op de loer. Als er bovendien een gemeenschappelijk doel ontbreekt (kinderen, afbetaling van de hypotheek), dan hoeft zo’n relatie ook niet meteen toekomst te hebben. Maar moet dat?

De grondlegger van de Sexual Grounding Therapy, Willem Poppeliers, vindt van wel, omdat je pas bij elkaar steeds diepere bewustzijnslagen kunt aanboren, als je elkaar een volstrekt veilige (=monogame) groeiomgeving biedt. Poppeliers stelt ook dat mensen niet van elkaar afhankelijk zouden moeten zijn in hun seksuele behoeften. Daarom pleit hij voor eerst onderzoek doen naar je individuele seksuele eigenheid. Daarna moet je je afkomst onderzoeken, je wortels herstellen en je weer verbinden met je (voor)ouders. Wil je meer weten? Eén van Poppeliers’ leerlingen is Maya Schrier-Kerstan. Ze heeft sinds 1990 in Warmond een praktijk voor lichaamsgerichte therapie en Sexual Grounding Therapy. Een verdiepend interview met haar (door mij) staat hieronder.