Deprecated: Assigning the return value of new by reference is deprecated in /home2/tijdgenl/public_html/wp-content/themes/dailypress/option-tree/ot-loader.php on line 369

Deprecated: Functie add_custom_background is sinds versie 3.4.0 verouderd! Gebruik in plaats daarvan add_theme_support( 'custom-background', $args ). in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5414

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Primary Widgets" zijbalk. "sidebar-1" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-1" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Secondary Widgets" zijbalk. "sidebar-2" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-2" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866
Ontmoetingen Archives - Tijdgeest Magazine https://www.tijdgeest-magazine.nl/ontmoetingen alternatieve inzichten rond spiritualiteit, gezondheid en grenswetenschappen Sat, 26 Nov 2022 21:20:51 +0000 nl-NL hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.2.4 Verhuizen naar Hongarije? http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/gastcolumns/verhuizen-naar-hongarije Sat, 26 Nov 2022 21:20:51 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=10123 VERHUIZEN NAAR HONGARIJE, HOE ZO? Hongarije komt meestal op negatieve wijze in het Nederlandse nieuws. De rechtsstaat wordt gedwarsboomd, de vluchtelingen worden hard aangepakt, President Orban sluist veel Europees subsidiegeld naar bedrijven van familieleden. De oppositie schreeuwt moord en brand over de corruptie. Gedesillusioneerd emigreren veel Hongaren. Tegelijkertijd verhuizen weer heel andere mensen naar Hongarije. […]

The post Verhuizen naar Hongarije? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

VERHUIZEN NAAR HONGARIJE, HOE ZO?

Hongarije komt meestal op negatieve wijze in het Nederlandse nieuws. De rechtsstaat wordt gedwarsboomd, de vluchtelingen worden hard aangepakt, President Orban sluist veel Europees subsidiegeld naar bedrijven van familieleden. De oppositie schreeuwt moord en brand over de corruptie. Gedesillusioneerd emigreren veel Hongaren. Tegelijkertijd verhuizen weer heel andere mensen naar Hongarije.  Omdat het prachtig is. Rob de Vet verkocht zijn huis in Duitsland, pakte zijn spullen in en ze in het romantische plaatsje Polany weer uit. Kicking and alive vanuit Hongarije doet hij verslag.

We zijn nu een half jaar hier en we hebben aardig moeten aanpoten om alles op de rit te krijgen.  Wij dat zijn mijn lief, Tanja Häusler en ik, Zij is yoga lerares en wij hebben elkaar 12 jaar geleden ontmoet binnen de healersopleiding in Düsseldorf. We kozen voor onze nieuwe woonplek, twee fraaie vakantiehuizen tussen Balaton en Kaposvár, omdat  de natuur daar zeer prominent aanwezig is, boven op een berg met een zeer mooie energie. Alles is groen en vaak ondoordringbaar. Er staan heel veel fruit- en notenbomen en iedereen zorgt voor zichzelf uit de natuur. Ik heb in mijn leven niet zoveel ‘prana’ geladen als in het afgelopen half jaar.

Wij runnen een house and breakfast project:  www.houseandbreakfast.eu. Zwembad, thermische baden in de buurt en onze heerlijke tuin is maar liefst 20.000 m2. Ik heb maar een grasmaaier met een Kawasaki motor gekocht die als een kanon gaat. Dat schiet tenminste op.

Mij valt op dat de Hongaren meestal helder uit de ogen kijken, krachtige mensen die ook daadwerkelijk contact met iemand maken. We hebben tot nu toe heel veel aardige en ondersteunende mensen ontmoet. Er wordt heel makkelijk gedeeld. Als iemand bijvoorbeeld een pruimenboom heeft staan, kom je er niet omheen als cadeau een kist pruimen te krijgen. En dit zomaar. Dit zijn wij zelf aardig verleerd. Aan de andere kant hebben de mensen hier geen notie van enige dienstverlening. Je koopt zo’n grasmaaier maar als dit apparaat een week later niet meer start dan heb je dus gewoon pech. De leverancier van het apparaat haalt zijn schouders op. Laaiende discussies, gewoon de telefoon niet meer oppakken. Dat jij zo geen vaste klant wordt, boeit verder niet. Als de verwarming stuk gaat in de winter, ben je nog niet klaar, want één ding is zeker: je zult het zelf moeten oplossen. De gemiddelde Hongaar is derhalve niet alleen loodgieter, electricien, timmerman maar ook automonteur. Van alles een beetje, dat wel. Is er ander goed nieuws? De benzine kost per liter € 1,22, gas per kilowatt/uur kost veel minder dan in Nederland.  De kosten voor levensonderhoud zijn laag. De verzekering van je motor kost € 20 per jaar.

Hongarije is zeer bureaucratisch en alles gaat heel traag, terwijl er soms overdreven veel personeel aanwezig is.  Er zijn bijvoorbeeld fraaie bankfilialen met tien prachtige dames, prachtig opgemaakt, nageltjes in de lak, die de hele dag iets bestuderen in de computer zonder dat er ook maar een telefoon rinkelt of dat er iets gebeurt. En jawel, ze hebben nog tijd voor je ook als klant. Interesse in de buitenlanders, is het dat? Het is zeker druk met de instroom van buitenlanders. In ons gebied wonen er zeker 50% buitenlanders: Nederlanders, Belgen, Amerikanen, Ieren en Duitsers. Altijd in de geschiedenis van Hongarije woonden er al veel zigeuners, doorgaans mensen met een zeer donkere huidskleur. De ‘gewone’ burgers vinden het uiterst ongewenst wanneer er teveel zigeuners bij elkaar in een dorp komen wonen. “Geweld en seksueel misbruik is daar aan de orde van de dag,” zegt een buurman tegen mij. Bij ons in het dorp wonen twee zigeunerfamilies: net genoeg voor een leuke balans, dat is de visie, die hier gemeengoed is.

Wij richten ons op gasten die stilte en rust zoeken. Mensen met enig zelfreflecterend vermogen, met een meer meditatieve instelling. Ik heb zelf 15 jaar ervaring als healer (in stilte met de meditatieve mind werken) en dacht iets in Hongarije te kunnen combineren. De afgelopen zomer (2022) waren wij voor beide huizen volgeboekt met ‘normale’ vakantiegangers. Inmiddels hebben wij als huurders politieke vluchtelingen uit Duitsland gekregen die een half jaar zullen blijven. Dat past bij ons ideaal: een plek creëren om gelijkgestemden te mogen ontvangen. Dat is onze ideale win-win situatie.
Wij zien hier ook toeristen langskomen, die naar de Bosnische piramiden willen, slechts zo’n 400 kilometer bij ons vandaan. Ga jij met de auto naar Visiko in Bosnië? Halverwege overnachten bij ons gaat je niet spijten.

House and Breakfast Polány
Öreghegy Tanya
HU 7458 Polany
www.houseandbreakfast.eu
info@houseandbreakfast.eu
+36 70 225 1533

The post Verhuizen naar Hongarije? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
DE BOOMHUT http://www.tijdgeest-magazine.nl/andere-verhalen/de-boomhut Sat, 23 Apr 2022 18:30:53 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=9771 Leren van je ouders of omgekeerd? Over Nieuwetijdskinderen die hun bange ouders (ver) vooruit zijn. Langs de zandvlakte-speeltuin in het Scheveningse Bos stond een spannende boom met veel vorktakken. In mijn enthousiaste vaderschap had ik er een tiental dooie boomstammen tegen aan gezet, zodat er een avontuurlijke brug naar boven was ontstaan. Mijn dochter van […]

The post DE BOOMHUT appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Leren van je ouders of omgekeerd? Over Nieuwetijdskinderen die hun bange ouders (ver) vooruit zijn.

Langs de zandvlakte-speeltuin in het Scheveningse Bos stond een spannende boom met veel vorktakken. In mijn enthousiaste vaderschap had ik er een tiental dooie boomstammen tegen aan gezet, zodat er een avontuurlijke brug naar boven was ontstaan. Mijn dochter van 6 klom er met mijn hulp met rode koontjes in. YES! Dit was wat ze wilde! Maar toen wilden meteen alle andere kinderen, die daar speelden, er natuurlijk in. Avontuur, klimmen! En nog hoger, zitten op dikke takken, jezelf vasthoudend aan anderen. Wie durft er? Feest! Totdat er een moeder van veraf tegen haar kind begon te gillen: “Leslie, kijk uit! Ga er uit! Onmiddellijk! Dat heb ik je toch verboden?” Ze was opgeschrikt uit haar langdurig mobiel bellen. Haar 5-jarig oogappeltje kon dood vallen!

Ik hielp het geschrokken kind naar beneden. “Ik heb zelf gezien dat je het heel goed kan, hoor” troostte ik begrijpend. Ineens kreeg er nòg een moeder angstvisioenen. Ook haar kind moest er uit: “Want anders wil je kleine zusje dadelijk ook!” Het betrokken meisje was razend omdat moeder ineens haar vitaal stromende energie wilde afstoppen! Uit benepen angst de zoveelste grens stellend aan de levenslust van haar dochter.

“Je kunt er toch bij blijven staan en je kind klimmen leren?” vroeg ik de geïrriteerde dame. “Ja, en haar er dan uit laten vallen als ik even niet kijk!” bitste de moeder terug.
“Als je ouders jou vertrouwen, val je niet zo vaak,” probeer ik nog.
“Jij doet maar met je eigen kind wat je niet kunt laten, maar niet met het mijne,” was het antwoord.
Later die middag maakten Fianna en ik een wandeling. Toen we terugkwamen, hadden de bange moeders de klimboom net gedemonteerd. Er stonden zes boze, sombere en teleurgestelde kinderen bij, maar dat deerde moeders hen niet. Weg met het gevaar!
De volgende dag bouwde ik, geërgerd op mijn beurt en tijdelijk fanatiek, een nieuwe klimboomfaciliteit. Bond alle schuine stammen stevig met henneptouw vast. Er waren geen bange moeders te bespeuren, die hun kinders niet durfden te leren hoe je hindernissen kunt nemen in plaats van ze te vermijden. Maar je raadt het al: twee dagen later waren de boomstammetjes efficiënt verder weg in het bos verstrooid. Ik liet mijn verzet maar varen.

Ik beschrijf hier een ervaring van 15 jaar geleden. Ik heb mijn dochter zorgvuldig geleerd om gevaren in te schatten, om risico’s te nemen en eigen krachten te testen. Er wel naast gestaan, waar ik kon. De positieve gedachte is natuurlijk dat ouders het leven leren aan hun kinderen. Helaas herhalen velen vaak dezelfde benauwende patronen die ze van hun eigen ouders hebben meegemaakt.

Een van mijn vroegere cliënten is tegenwoordig een bange, alleenstaande moeder, Ida. Ze is onverwacht zwanger geworden op haar 42ste na jaren proberen. Intens ongerust vanwege mogelijk verlies heeft ze haar dochtertje met maximale bezorgdheid opgevoed. Geen suiker, geen frisdrank, geen klein of plastic speelgoed. Geen allergiebevorderende kleding, geen uien, geen knoflook, geen voedsel dat over de uiterste houdbaarheidsdatum heen is. Geen niks eigenlijk. Niet naar de peuterspeelzaal, niet spelen met andere besmettelijke kinderen. Zelfs niet laten oppassen door haar eigen moeder. Overal dreigt gevaar. Niet fietsen leren, in Godsnaam dan maar wel naar de kleuterschool.
Haar Francientje is lief, leergierig maar ook tomeloos gefrustreerd. Voor alles kijkt ze naar de juf: “Mag dit wel?” Want thuis en op straat mag niks. Ze denkt dat ze niks kan, want thuis wordt haar alles uit handen genomen. Geen mes, geen schaar, geen scherp papier zelfs. Niks viezigs, want bacteriën en virussen!
De juf wordt er een beetje radeloos van, want Francientje moet alles leren, terwijl kindlief zelf bang is dat mama er achter komt dat ze gevaarlijke dingen doet. Nog erger, dat mama thuis gaat verbieden wat op school wel mag. Angst! Zodra er een snotterend kind of snotterende moeder bij de schoolingang staat, neemt Ida haar dochtertje weer mee terug naar huis. O God, Corona.

Maar nu is de grote vraag gekomen: moet ze haar alles, haar Cientje laten inenten? Zelf is ze geboosterd bij de allereerste mogelijkheid. Maar ze heeft enge dingen gelezen over bijwerkingen bij kinderen. We zitten te praten op een bank in het park en Francientje zit iets verderop naar de vogels te kijken. Ida klaagt en piept, stel je voor dat dit en dat! Bloedproblemen, autisme… En ineens draait het kindje zich dan om en roept: “Mama, ik kan heus wel een beetje voor mijzelf zorgen, hoor. Zorg jij maar eerst goed voor jezelf!”
Het is alsof er een bom inslaat. Ida moet een kwartier huilen, terwijl Francientje troostend haar handen streelt en alsmaar zegt dat alles in orde gaat komen.

Soms draait de wereld even om. Kinderen confronteren hun ouders onverwacht krachtig. Plotseling moeten Pa en/of Ma wel even stilstaan op hun hollende angstvlucht naar het nieuwe ravijn.

Ik moet denken aan de jonge Zwitserse Christina von Dreien, die op haar 8ste haar moeder al versteld deed staan van haar spirituele inzichten. Zo worden er opnieuw en opnieuw kinderen geboren, die hier hun ouders moeten opvoeden. Op weg naar de Nieuwe Wereld.

PdH

Deze column is geplaatst in het tijdschrift Paravisie van maart 2022

 

 

The post DE BOOMHUT appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Het vakantiegevoel http://www.tijdgeest-magazine.nl/ontmoetingen/het-vakantiegevoel-2 Fri, 18 Oct 2019 14:56:50 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=7979 Column in het Tijdschrift ParaVisie september 2019 Mijn cliënt had een vreselijke vakantie: “Zo raar, zo ongemakkelijk. Ik wist niet meer wat ik kopen moest. Stom eiland. En er was maar één enkel goed restaurant.” “En daar had je al heel vaak gegeten?” vroeg ik. Ik had het al zo’n beetje begrepen, want Walter is […]

The post Het vakantiegevoel appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Column in het Tijdschrift ParaVisie september 2019

Mijn cliënt had een vreselijke vakantie: “Zo raar, zo ongemakkelijk. Ik wist niet meer wat ik kopen moest. Stom eiland. En er was maar één enkel goed restaurant.”
“En daar had je al heel vaak gegeten?” vroeg ik. Ik had het al zo’n beetje begrepen, want Walter is flink rijk. Als hij zich verveelt, wil hij naar verre landen en hippe steden, maar na twee, drie dagen vind hij er niks meer aan. Dat heb je als je al veel gezien hebt. En dan? “Ja, dan ga ik een beetje shoppen.” Hij had dus dure hebbedingetjes gekocht voor zijn netwerk thuis. Zijn vakantiebudget van duizend euro aan opgenomen vreemde valuta moest op!
In zo’n onbestemde staat van verwarring wil Walter eigenlijk naar huis om te werken. Tenminste, dat is voor hem op zijn telefoon kijken en beleggen, maar dat vind hij thuis leuker dan op vakantie want daar en toen klaagde zijn nieuwe vriendin alsmaar.
Aline meldde dat hij zo onbereikbaar was, telefoonverslaafd. Dat ze meer contact wilde. Dat ze merkte dat hij lag te denken als ze vreeën. Dat ze zich ergerde als hij onbeschoft deed tegen obers. Of hij dat kon uitleggen!?
Hij had het geprobeerd. Eten in een pittoresk, idyllisch visrestaurant aan de haven vindt Walter al gauw goor. Thuis eet hij voornamelijk in restaurants waar het neerleggen van bestek, bord en servet al minstens € 150 kost. “Maar dan heb je ook ETEN!” had Walter verontwaardigd geroepen, toen Aline bleef benadrukken dat het haar ging om de gezelligheid. “Couleur Locale, ze bedoelt vieze plastic tafeltjes, kleefglaswerk van de zeewalm en smerige patat,” grauwde hij.

Ai, dat gedrag typeert een moeilijk geaspecteerde Jupiter in Stier, altijd maar gericht op veiligheid, zekerheid, bestendigheid, controle, hakken in het zand als een ander een experimentje wil. Maar zo was de ruzie wel goed op gang gekomen. Aline had ineens genoeg van een Walter die onbereikbaar bleef, chagrijnig en geheel opging in zijn troosteloze telefoonpatroon. Ze had gewoon een ander hotel gezocht en hem niet verteld welk. Na zijn 5e WhatsApp gaf ze hem niet eens meer antwoord. Zij is zelf redelijk welgesteld en moeiteloos in staat om andere opties te financieren.

Hij kwam nu voor een consult bij mij omdat Aline mij had aanbevolen als een soort ultimatum. “Je gaat daar praten, anders hoef ik nooit meer met jou te praten.”
Ik hoorde hem uit over de verwijdering. “Dat wijf trekt gewoon een spoor van geestelijke vernieling achter zich aan,” mopperde Walter. Hij is al twee keer gescheiden en Aline was een recente match van een prijzig bemiddelingsbureau. Er was echter een gezamenlijke, langere vakantie voor nodig om haar zicht te geven op Walter’s verdedigingslinies.
“Waar leef je eigenlijk voor? Wat geef jij voor zin aan je leven?” vroeg ik dus.
De lange, sportieve man in de zeer verzorgde kleding ging ineens op zijn (erg dure) horloge kijken. “Wil je eigenlijk weg?” interpreteerde ik die blik. Even keek hij geërgerd op: “Nou ja, hier hadden mijn vrienden me al voor gewaarschuwd. Zij noemen jouw soort mensen kwakzalvers, zwevers. Die je God willen aanpraten.”
Ik grijnsde breed: “Maar wat wil je hier uitvinden?” Walter aarzelde. Ik moest denken aan een Belgisch universitair onderzoek naar geluksbeleving in relatie tot inkomen. Vanaf een netto maandinkomen van 4.000 euro (8.000 euro voor een stel) wordt de gemiddelde Belg niet gelukkiger meer. Word je automatisch ongelukkig als je heel veel meer verdient? Nee, dat hangt af van de lol in werk, in seks en in de mate waarin de mens vindt dat hij/zij zinvol bezig is. Dus probeerde ik een sleutelvraag: “Ben je eigenlijk verliefd op Aline?”
Hoppa, ineens schoten zijn ogen vol tranen. “Flikker op! Dat wil ik niet, dat kan ik niet, ik ga me niet aan al dat gevoel overgeven! Nooit!”
Daar zat de kern. Aline was voor hem de visuele en seksuele top, maar door haar onafhankelijkheid juist onveilig. Van haar ‘alternatieve’ kijk op de wereld werd hij steeds onzekerder. En zo stuurde hij onbewust aan op een scheiding.

Liep het toch goed af? Nee. Walter is een Flinke Man gebleven, rijk geworden van conservatieve, veilige beslissingen. Hij geeft voortaan weer liever geld uit aan prostituees. En Aline probeert het misschien nog eens via dat Datingbureau. Het zal haar nog niet meevallen.

 

 

 

The post Het vakantiegevoel appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
RELATIESTRESS OP DE WERKVLOER http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/emancipatie-seksualiteit/relatiestress-op-de-werkvloer Wed, 27 Feb 2019 23:09:44 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=7561 LEEFTIJDSVERSCHIL! EN BRUIN! EN COLLEGA! FOUT, FOUT, FOUT. Mijn cliënt had per mail aangegeven dat hij veel werkstress had en dat hij daarvoor naar oplossingen zocht. Ik kijk dan altijd eerst naar iemands geboortehoroscoop en probeer te onderzoeken of er misschien karmische en familieproblemen aanleiding kunnen zijn voor de betreffende situatie. Vaak komt werkstress voort […]

The post RELATIESTRESS OP DE WERKVLOER appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

LEEFTIJDSVERSCHIL! EN BRUIN! EN COLLEGA! FOUT, FOUT, FOUT.

Mijn cliënt had per mail aangegeven dat hij veel werkstress had en dat hij daarvoor naar oplossingen zocht. Ik kijk dan altijd eerst naar iemands geboortehoroscoop en probeer te onderzoeken of er misschien karmische en familieproblemen aanleiding kunnen zijn voor de betreffende situatie. Vaak komt werkstress voort uit de moeite die iemand heeft om passende grenzen aan te geven. Ook herkennen veel mensen de eigen hooggevoeligheid (HSP) niet goed  en dan kun je extreem veel last hebben van projecties van anderen. Van een partner natuurlijk maar ook van collega’s die (te) veel van je willen bijvoorbeeld. Niet zelden volstaat dan het regelmatig doen van auraschoonmaakoefeningen.

Maar Martin had leuk werk, nee, de sfeer was op zich goed. En hij was verliefd geworden. Ook prachtig. “Allemachtig prachtig,” glimlachte hij. Natuurlijk, wat fijn voor je als je plots een nieuwe liefde in het vizier krijgt op je 57ste. Zijn aanbedene was 44. Maryse was mooi en slim, hij had een lot uit de loterij getroffen. Martin is een lange, beetje gezette man met veel oude tatoeages op zijn onderarmen. Met zijn kaalgeschoren schedel lijkt hij zeker jonger dan hij is. Maar hij moest nog tien jaar mee bij deze baas. Hij zat ondertussen breed te glimlachen maar hij was niet blij. Het was een glimlach waar hij vast lang op had geoefend, maar ik geloofde zijn fraaie verhaal niet. Terwijl hij opgewekt verder vertelde, klonk er in zijn stem veel rare spanning door. “En?” vroeg ik, “hoe serieus is het met die Maryse?”
Martin’s gezicht kreeg een kleur en zijn stem ging nogal wat de hoogte in: “Ik moet nog een beetje voorzichtig zijn.” Ik ben een beetje erg empathisch type dus ik voelde zijn ongelukkigheid ook in mijn eigen keel en dat zei ik hem. Ineens zakte zijn façade in elkaar.

“Mijn kinderen gaan uit hun dak,” gromde hij emotioneel. Want? Nou, omdat Pa pas twee jaar weduwnaar was. Omdat het een smet op Ma’s nagedachtenis zou zijn als hij meteen al een nieuw liefje had. En hoe lang was dat al gaande, en hoe oud was het mens? Was ze soms getrouwd? Had-ie gewoon ergens een jong, geil wijfje vandaan geplukt? “Nou, hoe oud is ze, Pa?” Zulke vragen had hij gehad, het wantrouwen en het venijn nekte hem bijna. De wreedheid en het burgerdom van zijn zoon en dochter hadden hem radeloos gemaakt, want ze wisten het ergste nog niet eens. En dat was?
“Maryse is Hindoestaans, ze is bruin. Als ze dàt te weten komen, breekt de hel los. Ze haten alles wat zwart en buitenlands is.”
En dat was nòg niet eens alles. Maryse was ook nog eens een collega en hij haar leidinggevende. Hoe gecompliceerd kun je het krijgen, vroeg ik mij wel even af.
“Wat vindt zij er zelf van?” wilde ik weten. Ai, ai, het kon allemaal toch nòg erger! De studerende en uitwonende kinderen van Maryse hadden hun moeder geblokkeerd op Facebook en weggestreept uit hun agenda, nadat de jongste zoon per ongeluk een WhatsAppje in moeder’s telefoon had gelezen. De zonen, hun loyaliteit altijd al bij hun afgewezen en dus zielige vader, hadden haar direct ter verantwoording geroepen. WAT! Moeder een minnaar? Terwijl ze pas een jaar geleden geheel tegen de zin van die Hindoestaanse machoman was gescheiden! Een van de zonen had haar zelf eens gevolgd toen ze van haar werk naar huis ging. Van schrik had het verliefde stel de omgang tot een minimum terug gebracht. Nu moest ineens de astrologie raad brengen?

Ik werd eveneens een beetje voorzichtig. “Jij hebt dat stel zelf opgevoed,” bracht ik in. “Van wie hebben jouw kinderen hun tegenwoordige vooroordelen dan allemaal mee gekregen? Van foute vrienden, lullige rechtse hypes op Facebook? Was je overleden vrouw vroeger zo intolerant?”

Terwijl ik het zei, voelde ik plots de verontwaardigde astrale aanwezigheid van de betrokken overleden echtgenote in mijn werkkamer. ‘Absoluut niet!’ Zo was haar boodschap. En daarna nog beslister: ‘Martin krijgt wat hij verdient.’

Ik deel mijn paranormale waarnemingen meestal niet meteen met mijn cliënten, maar ik luister zelf wel altijd goed naar zulke helpers van gene zijde.
“Heb jij zelf je kinderen opgevoed met zulke radicale en misschien zelfs racistische meningen?” vroeg ik dus. Het koste mijn cliënt inderdaad enorme moeite om die harde waarheid te verwerken. Natuurlijk, vroeger deed hij altijd flink stoer met de maten van FC Den Haag. Altijd een kratje bier bij de hand, toen de kids nog klein waren. Jawel, en in die tijd lustig foute moppen vertellen over vluchtelingen en andere culturen? Ja, dan wordt er van hogerhand misschien een beetje gesleuteld aan je beperkende overtuigingen. Als je zelf altijd hebt gekankerd op buitenlands vreten, ja, dan wordt er wel Instant Karma met je afgerekend als je plotseling ervaart dat alle huidskleur wordt weg gewassen door de liefde.

Maar hoe moest dat nu praktisch? Onderzoek naar relaties op de werkvloer laten geen bemoedigend beeld zien. Meestal moet de werknemer met de laagste status het veld ruimen en krijgt de ander een tijdje geen promotie meer.

“Op haar leeftijd krijgt ze nergens meer werk,” piepte Martin. Ontkennen, geheim houden, stiekem een hotel boeken, zo probeerden ze het nu al een tijdje en dat leek op de werkvloer te lukken. Ze hadden echter niet gerekend op de heftige intolerantie van hun kinderen.

Maryse was wel even de waanzin nabij geweest. Het Hindoestaanse milieu, waarin ze was opgegroeid en nog jong uitgehuwelijkt ook, had haar lang afgeremd. Weduwen werden zelfs geacht om nooit meer seks te hebben na het overlijden van hun echtgenoten. Haar eigen moeder had in Suriname om haar onbekende redenen (ook een andere man?) zelfmoord gepleegd met het afschuwelijke onkruidverdelgingsmiddel Paraquat/Gramoxone, een vreselijke dood in drie dagen. “Dat nooit!” hadden ze samen besloten, geen herhalingen. En dus?

Goddank, de karmische horoscoopvergelijking pakte heel gunstig uit. De transits (de bewegende planeten in relatie tot die uit je geboortehoroscoop) waren ook redelijk gunstig. Martin luisterde de volgende dag met Maryse de geluidsopname van ons consult af en dat deed het paar spontaan besluiten om gewoon maar meteen te trouwen. Het werd een huwelijk zonder familie maar wel met veel collega’s. Wonderbaarlijk, die bleken het stel gewoon wel alle geluk te gunnen. Zo kan het ook.

Gepubliceerd op Wanttoknow.nl maart 2019.

The post RELATIESTRESS OP DE WERKVLOER appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Eigentijds Festival uit, Eigenwijs festival in. http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit/eigentijds-festival-eigenwijs-festival Thu, 31 Aug 2017 22:15:48 +0000 http://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=6604  Foto: Rosina Roos Het Eigentijds Festival in Nederland is een paar jaar geleden om zeep geholpen door zijn initiatiefnemer, Henkjan de Blaauw. Ontzet reageerde het New Age milieu toen op het volslagen onverwacht en definitief afblazen van het EF, zoals dat twintig jaar lang schitterend plaatsvond in Vierhouten. Het is fijn dat er na een jaar niks […]

The post Eigentijds Festival uit, Eigenwijs festival in. appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
 Foto: Rosina Roos

Het Eigentijds Festival in Nederland is een paar jaar geleden om zeep geholpen door zijn initiatiefnemer, Henkjan de Blaauw. Ontzet reageerde het New Age milieu toen op het volslagen onverwacht en definitief afblazen van het EF, zoals dat twintig jaar lang schitterend plaatsvond in Vierhouten. Het is fijn dat er na een jaar niks een doorstart is gemaakt onder de naam EIGENWIJS FESTIVAL door een kleiner team onder leiding van Wayne Mosher.

Het Eigentijds Festival kon bogen op een lange traditie, het trok elk jaar, tot 2014, duizenden bezoekers steeds in juni aan het begin van het seizoen. Op hoogtijdagen troffen daar 2500 mensen elkaar. Het was een befaamde plek voor netwerken, ontmoeten en uitwisselen. Kennismaken met nieuwe therapeutische technieken en pionierende workshopgevers, luisteren naar bevlogen lezingen. Het EF was een podium, een dierbare traditie, opgebouwd vanuit een samenwerkend, co-creërend netwerk van zo’n 40.000 mensen. Zonder dat echter aan iemand van hen gevraagd werden om mee te denken over alternatieve oplossingen besloot organisator, Henkjan de Blaauw (1946), echter helaas eenzijdig in de winter van 2013 dat er geen voortzetting meer zou komen. Nu betekende ooit Henkjan met zijn bevlogen idealisme veel voor eco-spiritueel Nederland, maar dit besluit klonk als een autoritaire vergissing van een man die niet bereid was om het stokje over te dragen aan anderen. Hij beweerde op zijn website dat er vooral financiële redenen waren voor het stopzetten, omdat de Paasheuvel, het betrokken campingterrein, een wurghuurcontract zou hebben voorgesteld. Navraag leerde echter dat het Paasheuvelmanagement juist alles op alles had gezet om de EF-organisatie als enorm grote klant financieel ter wille te zijn.

EIGENTIJDSE WINST VOOR ECOLONIE

In eerdere jaren werden  de hoge EFwinsten altijd doorgesluisd naar Henkjan’s grote boerderijproject in de Franse Vogezen, Ecolonie, dat daardoor vanaf 2013 geen verlies meer leidde. De eigenaar wilde zijn energie en aandacht liever focussen op Frankrijk en verplaatste wonderlijk klakkeloos zijn project. Henkjan, even oud als Donald Trump en minstens zo autoritair, had het idee dat veel workshopgevers van het EF graag mee zouden willen werken aan een nieuw festival op Ecolonie. Dat bleek een illusie. Het plotseling afgelasten van het Eigentijds Festival trof veel zakelijke medewerkers pijnlijk in hun financiële jaarplanning en/of in hun mogelijkheden tot cliëntenwerving. Mee speelde ook het feit dat Ecolonie tegelijkertijd allerlei spirituele uitingen in de ban deed ten bate van ambachtelijke cursussen, moestuinieren,  wandelen en yoga. Het EF vindt hier nog steeds plaats, zij het in zeer afgeslankte vorm. Ecolonie blijft vooral voor ouders met kinderen een leuke vakantieplek.

EIGENWIJS

Inmiddels is er voor het derde jaar geëxperimenteerd door een nieuwe club bevlogen mensen met een kleinschaliger project op hetzelfde terrein. DIt Eigenwijs Festival heeft veel steun gekregen van diverse medewerkers van het eerste uur. Toch moesten er nog veel kinderziekten in de organisatiestructuur worden opgelost. Alle knowhow was immers benepen genoeg meegenomen naar Frankrijk. Inmiddels komen er elk jaar meer bezoekers, dit jaar ruim 600.

De grote winst van het plotseling uit de festivalmarkt stappen van de toendertijd grootste speler heeft er wel toe geleid dat er in de afgelopen jaren talloze, zeer gevarieerde kleinere Festivals zijn verrezen. Op het terrein van Centrum de Uelenspieghel in Uffelte bijvoorbeeld en op het Erkmederstrand in de Noordoostpolder.  Namen als Healing Garden, Soulsteps Festival, Open Up, Lorelei Festival, Hieros Gamos, Healing Festival en het Olala Festival spreken tot de verbeelding. Ook het tijdschrift Happinez heeft zich in die business gestort.

Ik verheug me op een thuiswedstrijd in Vierhouten straks. Van 21 tot en met 24 juni 2018 (Eigenwijs Festival) verzorg ik er weer workshops Trancereizen, Familie Opstellingen en astrologische analyses van je geboortehoroscoop. En ik ga er veel oude vrienden ontmoeten. Fijn dat Eigenwijzigheid heeft geleid tot nieuwe perspectieven.

The post Eigentijds Festival uit, Eigenwijs festival in. appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Klaagtoeristen, India op z’n smalst http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit/klaagtoeristen-india-op-zn-smalst Fri, 07 Jul 2017 13:55:10 +0000 http://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=6469 Iedereen reist en velen ver weg. Voor de een is het een verrijkende spirituele ervaring, de ander neem zijn of haar eigen ontevredenheid gewoon mee onderweg. In december 2016 zat ik een maandje in het Indiase Goa. Heerlijk en leerzaam. Oost West, thuis best, zei mijn oma al. Ze is in haar 84-jarige leven nooit […]

The post Klaagtoeristen, India op z’n smalst appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Iedereen reist en velen ver weg. Voor de een is het een verrijkende spirituele ervaring, de ander neem zijn of haar eigen ontevredenheid gewoon mee onderweg. In december 2016 zat ik een maandje in het Indiase Goa. Heerlijk en leerzaam.

Oost West, thuis best, zei mijn oma al. Ze is in haar 84-jarige leven nooit verder dan Luxemburg geweest is, met de bus. De moderne toerist wil echter het Verre Oosten zien en The Far West. Dat vraagt nog wel wat geestelijke aanpassing.
Nee, er is in India geen ijskoffie zoals je thuis geweest bent. En inderdaad zitten er nog gewoon pitten in de mandarijnen, niet het verwende pitloze gedoe van de Lidl om de hoek.  Lusanne Hogeweg schreef eens in Spiegelbeeld, dat ze naar India wilde om zichzelf “te bevrijden van oude patronen.” Dat werd nog moeilijk! Toen de taxi haar naar een ‘eng buurtje’ bracht voor dat goedkope hotel, ging ze toch maar gauw terug naar dat luxere hotel bij de luchthaven.

Ook daar krijg je gelukkig kansen genoeg om je gewoontes  te doorbreken. Overal hangen immers bordjes met het verzoek om wc-papier in The Been te gooien. Been is fonetisch Engels voor bin, en dat betekent het emmertje links van de wc-pot. Rechts staat een grote volle emmer met water, waarin een beker met een oortje hangt. Dat is dus bedoeld om je poepgat te wassen met water. Met je rechterhand gooi je langzaam je waterbekertje leeg boven je stuit, met je linkerhand spoel je de resten van je maaltijd weg. En dan natuurlijk met zeep je handen wassen! Aha, maar omdat jij op zijn Hollands toch je overvloedige wc-papier in het riool loost, verstopt het meteen. En dan Lusanne? Dan kak je later opnieuw boven op de natte papierklomp. En je gooit daar bovenop weer een halve rol wc-papier. Tegen de stank, je eigen stank!

Wat zijn we spiritueel bezig… In zo’n egocentrische kijkwijze is helaas geen plaats voor compassie met het arme vrouwtje dat straks jouw hotelkamer komt opruimen. En je badkamerprobleem mag oplossen.

Het mopperen is niet van de lucht op de hotelterrassen in Goa. De Indiase regering heeft als verrassingsmaatregel in december vorig jaar ineens de biljetten van 500 en 1000 roepie ongeldig verklaard. Men kan ze omwisselen voor nieuw geld natuurlijk maar men moet dan wel rekening afleggen (en belasting betalen eventueel) voor zwart vermogen. Het gewone volk juicht vol leedvermaak de maatregel toe, de rijken schakelen hun ‘mannetjes’ in, de louche accountants die ook hier weer een slaatje uit gaan slaan. De toeristen mopperen. Ze mogen per dag slechts 2500 roepies pinnen, omgerekend zo’n dertig euro. Vreselijk want dat dwingt hen elke paar dagen uren in de rij te staan voor het enige bankkantoor van Arambol. Dat is inderdaad typisch voor chaotisch India: er is niet genoeg nieuw geld gedrukt en bovendien zijn er per abuis TWEE versies van het 500 roepie biljet gedrukt. Verwarring alom. Dat komt de superrijken met zwart geld weer goed uit, want nu krijgen ze meer tijd om hun vermogen sluw weg te sluizen. Ach, India…

Er functioneert nauwelijks een belastingsysteem in de meeste deelstaten. Behalve in het communistische Kerala en Calcutta. Daar is de onderwijsstructuur ook ineens veel beter want er is overheidsgeld voor. In Tamil Nadu kennen ze het woord Belasting eigenlijk niet, dus is ook het onderwijs totaal achtergesteld.
Noord-Goa is vooral in trek bij Russische en Israëlische toeristen. Vanwege het geldwisselprobleem hebben zij veel vluchten geannuleerd. Ja, als je niet het type bent, dat zich rustig aanpast door in goedkope tentjes te gaan eten voor € 7 per diner en even afziet van het dure huren van een motor of scooter, dan heb je het echt niet makkelijk! De maffiose macho’s flippen, ze hebben geen cash genoeg voor de paragliding!
Klaag, klaag, klaag. De dames aan het tafeltje tegenover me blijven boos. Het eten duurt wat langer. Ze hebben waarschijnlijk een iets te complex soort diner uitgekozen en nee, hier wordt niks opgewarmd in de magnetron!
“You said it takes five minutes!” mopperen ze tegen de ober. Ah, daar kom je na een paar dagen wel achter. Vijf minuten is een algemeen begrip in heel India, het is een tijdsaanduiding. Vijf minuten zitten, vijf minuten lopen, vijf minuten met de auto, het duurt allemaal even lang. Het betekent simpelweg wachten. Eigenlijk mediteren. Mediteren op het Hier en Nu. Zijn. En niet meer klagen.

Dit verhaal is in juli 2017 gepubliceerd als column in het Tijdschrift ParaVisie.

The post Klaagtoeristen, India op z’n smalst appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Ontmoeting 2: Maya Schrier-Kerstan over Sexual Grounding http://www.tijdgeest-magazine.nl/ontmoetingen/sexual-grounding Thu, 15 Jan 2015 20:36:20 +0000 http://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=4247 Deprecated: Bestand class-oembed.php is sinds versie 5.3.0 verouderd! Gebruik in plaats daarvan wp-includes/class-wp-oembed.php. in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5604

Notice: Undefined property: stdClass::$height in /home2/tijdgenl/public_html/wp-content/plugins/embedplus-for-wordpress/embedplus.php on line 251

SEXUAL GROUNDING “Wat hebben wij toch samen?” vroeg eens iemand mij in een wanhopige behoefte aan controle. Nee, een scharrel, een flirtation, dat was het allemaal al lang niet meer. Een wipje, gewoon seksueel contact, nou dat klonk als wel erg weinig. Een verhouding, een verbinding, een partnerschap? Nou, eh, ongeveer zoiets. Een vriendschap, dat […]

The post Ontmoeting 2: Maya Schrier-Kerstan over Sexual Grounding appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Notice: Undefined property: stdClass::$height in /home2/tijdgenl/public_html/wp-content/plugins/embedplus-for-wordpress/embedplus.php on line 251
Tijdgeest Magazine Wortelliefde

Tijdgeest Magazine Wortelliefde

SEXUAL GROUNDING

“Wat hebben wij toch samen?” vroeg eens iemand mij in een wanhopige behoefte aan controle. Nee, een scharrel, een flirtation, dat was het allemaal al lang niet meer. Een wipje, gewoon seksueel contact, nou dat klonk als wel erg weinig. Een verhouding, een verbinding, een partnerschap? Nou, eh, ongeveer zoiets. Een vriendschap, dat wel, eigenlijk. Een relatie dan toch? Stroomde er liefde van ons hart naar onze genitaliën? Tja, dat zeker. Maar was er een uitzicht op duurzaamheid, een commitment, een trouwbelofte? Nee. Ik had een groot bewustzijn van Hier & Nu. Dan was het toch freewheeling, toch niks eigenlijk? Het denken tussen ons werd er niet rustiger op.

In combinatie met een beetje bezitsdrang of verliesangst kom je als stel dan niet verder dan het regelmatig aanmaken van oxytocine (het knuffelhormoon) in de hersenen vanwege het heerlijke wederzijdse aanraken en andere hartelijkheden. Als de partners ook nog uitgaan van het principe van altijd DELEN van elkaar in plaats van KIEZEN voor elkaar, ligt er veel conflict op de loer. Als er bovendien een gemeenschappelijk doel ontbreekt (kinderen, afbetaling van de hypotheek), dan hoeft zo’n relatie ook niet meteen toekomst te hebben. Maar moet dat?

De grondlegger van de Sexual Grounding Therapy, Willem Poppeliers, vindt van wel, omdat je pas bij elkaar steeds diepere bewustzijnslagen kunt aanboren, als je elkaar een volstrekt veilige (=monogame) groeiomgeving biedt. Poppeliers stelt ook dat mensen niet van elkaar afhankelijk zouden moeten zijn in hun seksuele behoeften. Daarom pleit hij voor eerst onderzoek doen naar je individuele seksuele eigenheid. Daarna moet je je afkomst onderzoeken, je wortels herstellen en je weer verbinden met je (voor)ouders. Wil je meer weten? Eén van Poppeliers’ leerlingen is Maya Schrier-Kerstan. Ze heeft sinds 1990 in Warmond een praktijk voor lichaamsgerichte therapie en Sexual Grounding Therapy. Een verdiepend interview met haar (door mij) staat hieronder.

 

The post Ontmoeting 2: Maya Schrier-Kerstan over Sexual Grounding appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Ontmoeting 1: Tilasmi Frigge http://www.tijdgeest-magazine.nl/ontmoetingen/ontmoeting-1-tilasmi-frigge Tue, 22 Jul 2014 18:49:48 +0000 http://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=3954   BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID Principes? Idealen? Ze bestaan nog. Tijdgeest Magazine interviewde timmerman/filosoof Tilasmi Frigge over de noodzaak van monetaire hervormingen. Frigge is het brein achter Haags Lokaal Geld en de Facebookwebsite Burgerlijke Ongehoorzaamheid. Het gesprek gaat over de eigenaren van De Nederlandse Bank, geldscheppers, goudeigenaren, elite, rentedieven, landverraders, ongemerkte staatsgrepen, meritocratieën, loze vakbonden, pensioenen, koopvee, […]

The post Ontmoeting 1: Tilasmi Frigge appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Tijdgeest Magazine Peter den Haring interview Tilasmi Frigge  over Burgerlijke Ongehoorzaamheid

 

BURGERLIJKE ONGEHOORZAAMHEID

Principes? Idealen? Ze bestaan nog. Tijdgeest Magazine interviewde timmerman/filosoof Tilasmi Frigge over de noodzaak van monetaire hervormingen. Frigge is het brein achter Haags Lokaal Geld en de Facebookwebsite Burgerlijke Ongehoorzaamheid. Het gesprek gaat over de eigenaren van De Nederlandse Bank, geldscheppers, goudeigenaren, elite, rentedieven, landverraders, ongemerkte staatsgrepen, meritocratieën, loze vakbonden, pensioenen, koopvee, superrijken, basisinkomen, lokaal geld, soevereiniteit, ethische crisis, anarchisme, seks en over dwarsliggen. Nooit saai!

 

 

Tijdgeest Magazine Peter den Haring interview Tilasmi Frigge  over Burgerlijke Ongehoorzaamheid

Tijdgeest Magazine Peter den Haring interviewt Tilasmi Frigge over Burgerlijke Ongehoorzaamheid

The post Ontmoeting 1: Tilasmi Frigge appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>