Deprecated: Assigning the return value of new by reference is deprecated in /home2/tijdgenl/public_html/wp-content/themes/dailypress/option-tree/ot-loader.php on line 369

Deprecated: Functie add_custom_background is sinds versie 3.4.0 verouderd! Gebruik in plaats daarvan add_theme_support( 'custom-background', $args ). in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5414

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Primary Widgets" zijbalk. "sidebar-1" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-1" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866

Notice: Functie register_sidebar werd verkeerd aangeroepen. Geen id ingesteld voor de argumenten array voor de "Secondary Widgets" zijbalk. "sidebar-2" als standaard ingesteld. De id naar "sidebar-2" handmatig instellen om dit bericht te verbergen en de bestaande inhoud van de zijbalk te behouden. Lees Foutopsporing in WordPress voor meer informatie. (Dit bericht is toegevoegd in versie 4.2.0.) in /home2/tijdgenl/public_html/wp-includes/functions.php on line 5866
Spiritualiteit Archives - Tijdgeest Magazine https://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit alternatieve inzichten rond spiritualiteit, gezondheid en grenswetenschappen Thu, 09 Mar 2023 15:29:00 +0000 nl-NL hourly 1 https://wordpress.org/?v=6.2.4 EEUWIG VERVOLGDE JODEN http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/therapie/eeuwig-vervolgde-joden Thu, 09 Mar 2023 15:29:00 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=10290 Column gepubliceerd in het tijdschrift Paravisie in 2021 De vergelijking tussen wappies en Joden brengt veel aandacht naar het ‘Joodse Probleem.’ Al in de 19e eeuw maakten Joodse visionairs zich terecht zorgen over de vijandigheid van burgers, boeren en overheden naar de kleine, over de hele wereld verstrooide Joodse gemeenschappen. Het woord pogrom (afgeleid van […]

The post EEUWIG VERVOLGDE JODEN appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Column gepubliceerd in het tijdschrift Paravisie in 2021

De vergelijking tussen wappies en Joden brengt veel aandacht naar het ‘Joodse Probleem.’ Al in de 19e eeuw maakten Joodse visionairs zich terecht zorgen over de vijandigheid van burgers, boeren en overheden naar de kleine, over de hele wereld verstrooide Joodse gemeenschappen. Het woord pogrom (afgeleid van een Russisch woord dat verwoesting betekent) werd/wordt gebruikt voor sensatiebeluste lynchpartijen. Er was vroeger geen televisie dus het ophangen van een paar Joden als eeuwig gebrandmerkte minderheid was populair.

De zielen van hun Joodse slachtoffers hebben vaak besloten om absoluut nooit meer als Joods terug te komen. Maar hun afgesloten pijn, hun empathische blokkade van underdog zijn, de altijd onmachtige, wreekt zich dan soms toch in de volgende incarnatie. Daar komt Cees op het toneel. Hij heeft zijn Joodse karma lang uit beeld gehouden maar als hij 49 is, slaat na wat relatietegenslag de heilzame burn out toe.


Jongentje bij de Klaagmuur in Jeruzalem

Allebei de grootouders van BN-er Cees waren Joods. Net voor de uitbraak van de Tweede Wereldoorlog werden ze katholiek en dat heeft hun leven gered. Maar dat opportunisme klinkt vervreemdend door in de hele familie. Voelen en meevoelen is als het ware uitgebannen. Dat werkt vooral in het relatieleven van Cees uit. Commitment kent hij niet, altijd zijn er meerdere vriendinnen die hij knap tegen elkaar uitspeelt.

“Ik bèn ook charmant voor de vrouwtjes,” glimlacht Cees nog routinematig zelfbewust tijdens ons eerste coaching gesprek. Verder heeft hij geen idee wie hij zelf is. Hij is toneelspeler geworden omdat hij door het spelen van allerlei rollen hoopte om ergens een ankerpunt in zichzelf te vinden. Omdat hij zelf volkomen onbewust van het ene naar het andere gevoel fladderde, had hij nooit de tijd om zich te verdiepen in het gevoel van zijn partner. Hij loopt als een boer op strontklompen over het verliesverdriet van zijn ex heen, hij gebruikt haar even en stapt weer op. Uiteindelijk heeft hij haar zo intens beledigd, dat ze twee maanden later met een sleutel een diepe kras in zijn autoportieren zal maken. Ach, de achtergrond van die actie is geheel aan hem voorbij gegaan. Dat zijn nieuwe partner Moni hem later definitief in de steek laat, snapt hij niet eens. Maar overal wordt dezelfde rode knop ingedrukt: in de steek gelaten worden voor een ander.

Er zal altijd iemand beter zijn dan jij, dat staat er in rode neonletters boven die knop. En dus ging Cees al veertien relaties af tussen zijn twintigste en vijfenveertigste. Hij is charmant, grappig en hij heeft een fabuleus gespierd lijf. Als acteur is hij jarenlang succesvol en als de één hem verlaat, is er zo weer een ander die op de eerste rij wil toekijken. Maar er gaat iets knagen, als later nieuwe rollen uitblijven en het nieuwe wipje niet meteen klaar staat. Cees gaat coke snuiven. Dan gaat het hard. Cees raakt in een depressie. En na veel leed belandt hij ook in de stoel bij de therapeut.

In een regressie naar zijn jeugd belandt Cees in talloze situaties waar zijn ouders zijn oudere broer Mark voortrekken, prijzen en belonen, terwijl hij, de jongere zoon, steeds met lege handen achterblijft. Het zijn ‘leuke’ ouders maar Cees is nooit goed genoeg voor hen. Mark krijgt pianoles vanaf zijn 7e, Cees moet eerst met een blokfluit bewijzen dat hij ook muzikaal is. Het eerste vriendinnetje dat hij op zijn 15e meeneemt, werd zo cynisch door zijn moeder ondermijnd, dat ze huilend naar huis liep. Cees mocht niet naar de school van zijn keuze, te duur, te ver, terwijl Mark probleemloos en prijzig kon gaan studeren.
Cees is diep en diep beledigd door zoveel onrechtvaardigheid in de familie. Onbegrip, woede, tekort gedaan zijn, een onbewuste ervaring van verborgen Joodse pogrom-ellende.


Concentratiekamphek

Natuurlijk gaan hier nog meer vorige levens aan vooraf waar de rollen zijn omgekeerd. De prins die een concurrerende broer vermoordt. En dan ook nog dat Joodse leven met een diep ingegraveerd bewustzijn dat hij inferieur is, dat het hem nooit zou lukken om uit zijn vreselijke onmachtgevoelens te geraken. Honger, geweld, quasi-superioriteit naar niet-Joden, de Gojims. Voorafgaand aan zijn daarop volgende incarnatie heeft Cees dus besloten om in elk geval NIET als Jood terug te komen.
Is het mogelijk om zijn diepe minderwaardigheidscomplex te helen? En zijn onbeschrijfelijke jaloezie? Hij schreeuwt en huilt in mijn stoel, hij haat iedereen, hij haat elke leuke vrouw. Hij haat elke succesvolle man. Na drie sessies oprakelen van leed en pijn zucht hij eindelijk diep.
“Ik heb gekregen wat ik verdien,” zegt hij. ”Ik kan niemand meer iets kwalijk nemen. Ik begrijp het, ik begrijp het.”

Het inzicht met betrekking tot zijn voortdurend herhalend karma heelt uiteindelijk. Cees blijft bindingsangst houden en hij heeft moeite met bescheidenheid, maar nu weet hij het zelf. Hij herkent zijn eigen gedrag en kan daardoor stoppen met de coke. Voorlopig is hij nog niet toe aan een nieuwe vriendin, maar hij is uit de dip. Op tv zullen we hem niet meer zien. Beetje jammer.

The post EEUWIG VERVOLGDE JODEN appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
BESTAAT ER NOG EEN TOEKOMST VOOR WIE VACCINVRIJ WIL BLIJVEN? http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit/10156 Sun, 18 Dec 2022 17:32:01 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=10156 Ongerust? Geobsedeerd door angsten, door wraakgevoelens, door wanhoop? Ik ontmoet veel mensen, cliënten en vrienden, die het moeilijk hebben deze dagen. Zeg maar rustig de afgelopen twee jaar.  Bestaat er wel een paradijs naast deze hel? Waar gaat dit allemaal heen? En waarom? Er speelt duistere beïnvloeding door buitenaardsen, dat gelooft een van mijn sombere […]

The post BESTAAT ER NOG EEN TOEKOMST VOOR WIE VACCINVRIJ WIL BLIJVEN? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Ongerust? Geobsedeerd door angsten, door wraakgevoelens, door wanhoop? Ik ontmoet veel mensen, cliënten en vrienden, die het moeilijk hebben deze dagen. Zeg maar rustig de afgelopen twee jaar.  Bestaat er wel een paradijs naast deze hel? Waar gaat dit allemaal heen? En waarom?
Er speelt duistere beïnvloeding door buitenaardsen, dat gelooft een van mijn sombere cliënten, ik noem hem maar Rob. Hij stuitert van de ene angst in de andere. Hij wil iets weten over de horoscoop van de wereld en over die van hemzelf. “Zit er voor mij persoonlijk nog iets in? De maatschappij is echt toe aan een Great Reset,” bromt hij. “Er is absurd veel geld bijgedrukt, dat moet op mondiaal niveau herschikt worden. Ze willen één controleerbare wereldmunt vestigen. Cashgeld moet weg.”

Dat zal dan toch vooral in het voordeel werken van de mensen met materieel, fysiek bezit. Wat moet er dan gebeuren met al die aandeelhouders die hun bezit in dollars en euro’s registreren en die bang zijn voor waardevermindering van dat bezit als die valuta in koers zakken ten opzichte van Chinese of Russische munten? “Alles gaat verdampen,” sombert Rob.

BOOSTERPRIK
Ik snap Rob’s zorgen wel. Hij heeft ook van dichtbij meegemaakt dat zijn oudoom van 72 binnen een uur na zijn boosterprik overleed aan een hartstilstand. Rob: “Ik geloof niets meer van dat OMT. Die manipuleren al hun cijfers. Ik wantrouw vooral die witte jassen, die met eigen investeringen in Big Pharma verdienen aan deze zogenaamde pandemie. Ha! Het woord Prikspijt is met 82% van de stemmen verkozen tot het woord van het jaar 2021!”
Rob weet zeker dat het ook gaat om de belangen van de ziektekostenverzekeraars en de pensioenfondsen, die gebaat zijn met minder kosten voor al die dure oudjes, die door Corona of vaccins opgeruimd zijn. Het is een cynische verklaring voor een bewust gecreëerde oversterfte. “Ik kan met niemand in mijn omgeving hierover praten,” klaagt Rob. “Daarom kom ik even bij jou uithuilen.”
Hij grijnst erbij want hij kan best een beetje relativeren. Maar daaronder ligt pijn. Pijn door ’s nachts piekerend wakker liggen. En ten prooi vallen aan doemdromen als hij dan eindelijk slaapt. Zijn lol in het leven is afgenomen door het verliezen van zijn droombaan in de theaterwereld. “Ik kom nooit meer aan de slag,” vreest hij. “En als beginnende ZZP-er krijg ik ook geen steun.”

Zoals Rob zijn er tegenwoordig duizenden, gevaccineerd of niet. Is er hoop?

FAMILIE-OPPOSITIE
Wie vaccinvrij heeft willen blijven, kreeg vaak flinke oppositie van meer gezagsgetrouwe familie of kennissen. Andersom veroorzaakten te fanatieke wappies ook diverse crises in hun omgeving. Een tweedeling noemen sommigen het. Polarisatie zeggen anderen. Mensen zouden bewust tegen elkaar worden opgezet. Sommige visionairs berichten dat we worden voorbereid op het leven in parallelle werelden.
Rob: “Big Tech jongens houden zich ondertussen bezig met het softwarematige bouwen van een zich materialiserende simulatie. die zo realistisch lijkt, hoort, voelt en ruikt, dat jij denkt dat het je actuele, huidige leven is.!”
Hij heeft ergens gelezen dat die ingenieurs van de nieuwe Matrix met geavanceerde technieken, een geladen PCR-staafje in je neus bijvoorbeeld, een ieders DNA hebben geregistreerd en opgeslagen voor een wonderlijk experiment. “Vanuit een stralingsbron, bijvoorbeeld 5G, kunnen dan de neuronen in jouw hersenen worden geherprogrammeerd via een kolossale kwantumcomputer. En ineens denk jij dat je leeft? Nee, je bent een bestuurbare robot geworden!”
Okay, Rob, stel dat al jouw akelige doemscenario’s waar zijn? Stel dat er een samenzwering bestaat? Wil jij je dan daardoor in al je wanhoop uit het veld laten slaan? Laat ons even aannemen dat bewustzijn een fundamentele eigenschap is van ons universum. Alles denkt en voelt resonerend mee met alles. Wiskundige patronen vertonen een eeuwig onderliggende orde in de natuur. Geloof jij dat ook? Geloven in reïncarnatie biedt bovendien minder stress en meer overgave. Vertrouw jij op een zielsopdracht voor elke mens? Naast die rare biocomputer, die wij de geest noemen. Dat basale overlevingsinstinct, gebrekkig en verstoord door allerlei vooroordelen, patroontjes en genetische shit. Een ziel! En een fenomeen dat door de geboorte aangestuurd wordt in een karmisch patroon.
LERAREN
Een ooit beroemde Indiase leraar, Sri Yukteswar, antwoordde op een vraag van een van zijn discipelen: “Astrologie is de studie van de reactie van de mens op planetaire stimuli. De sterren kennen geen bewuste welwillendheid of vijandigheid; ze zenden alleen positieve en negatieve straling uit. Op zichzelf helpen of schaden ze de mensheid niet, maar bieden ze een wettig kanaal voor de uiterlijke werking van oorzaak-gevolg-evenwichten die ieder mens in het verleden in gang heeft gezet. Een kind wordt geboren op die dag en op dat uur waarop de hemelstralen in wiskundige harmonie zijn met zijn individuele karma. Zijn horoscoop is een uitdagend portret, dat zijn onveranderlijke verleden en zijn waarschijnlijke toekomstige resultaten onthult.”
In Rob’s horoscoop zie ik mooie planeetstanden, die er op wijzen dat hij karmische narigheid uit vorige levens ongedaan kan maken. Jupiter conjunct Noordelijke Maansknoop in het 10e Huis in Boogschutter: de idealist die moet ophouden met piekeren en vastbesloten richting moet kiezen. En dan Venus samen met Saturnus in het 9e Huis, hetgeen er op wijst dat je over spirituele bronnen beschikt die niet onderhevig zijn aan planetaire druk!
Hee, Rob, je Zon staat mooi en spannend in het 4e Huis. Zeer waarschijnlijk proberen jouw liefhebbende voorouders positief jouw zielssituatie te beïnvloeden! Dat wordt in niet-westerse culturen nooit zo serieus genomen, maar in Oosterse gemeenschappen wordt er graag rekening mee gehouden.
HULP VAN BUITENAF?
Durf jij dáár een beetje op te vertrouwen, Rob? Dat er hulp van buitenaf is? Net zo goed als al die Tegenkrachten van buitenaf, waar jij je druk over maakt? Dat jouw en mijn kunst is om echt jezelf te accepteren, met al je angsten en paniek? Tot er uiteindelijk verzachting en verstilling optreedt, de ultieme acceptatie van alles wat er is. Ondanks de beproevingen door die zogenaamde antimachten. Sri Yukteswar: “Hoe meer u zich uw eenheid met de geest realiseert, hoe minder materie u kan domineren. De ziel is altijd vrij; onsterfelijk omdat zij geboorteloos is. Sterren kunnen de ziel nooit reguleren.”
De astrologie laat een doorgaand cyclisch proces zien, alles gaat voorbij. Deze politieke crisis verzandt straks weer en dan zijn wij er nog steeds. De liefde en de zelfliefde, gekoppeld aan wat humor, gaat ons er door heen gaat halen, Rob?
Hij gaat twijfelend weg. ’t Is hard werken in de wereld van Geloof, Hoop en Liefde.
Peter den Haring is astroloog, hypnotherapeut, Familie Opsteller en journalist. Zie www.peterdenharing.nl. Hij schreef een fascinerend boek over reïncarnatie: Dikke Hans Leert Vliegen.

The post BESTAAT ER NOG EEN TOEKOMST VOOR WIE VACCINVRIJ WIL BLIJVEN? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Herkaderen d.m.v. astrologisch inzicht. Werkt dat? http://www.tijdgeest-magazine.nl/astrologie/herkaderen-d-m-v-astrologisch-inzicht-werkt-dat Mon, 30 Aug 2021 07:45:18 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=9378 Inzicht helpt en troost altijd, even je karma checken dus! Ik ben (jij bent, wij zijn) een product van overleven, aanpassen, bijsturen en ook nog eens improviseren en provoceren. Elk systeem is vreselijk en hinderlijk doordrenkt van trucs, handigheden en gewoonten. Een karmische analyse van je geboortehoroscoop is een ontzettend handig instrument om redelijk gestructureerd […]

The post Herkaderen d.m.v. astrologisch inzicht. Werkt dat? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Inzicht helpt en troost altijd, even je karma checken dus!
Ik ben (jij bent, wij zijn) een product van overleven, aanpassen, bijsturen en ook nog eens improviseren en provoceren. Elk systeem is vreselijk en hinderlijk doordrenkt van trucs, handigheden en gewoonten. Een karmische analyse van je geboortehoroscoop is een ontzettend handig instrument om redelijk gestructureerd overzicht te krijgen van je mogelijkheden in deze niet toevallige incarnatie.

Met Uranus op de cusp van het 10e huis in Tweelingen, conjunct de Drakenkop heb ik bijvoorbeeld last van een dramatische nieuwsgierigheid, drang om te pionieren en risico’s te nemen. Ik zit daardoor al 55 jaar in de alternatieve journalistiek (ben 75, zodoende) en daardoor borrelt het in mij van de geleende wijsheid, gorgelt er bovendien nog wat moraliteit van anderen maar vooral ben ik een lopende opslag van nuttige eigen ervaringen.

Helaas hebben bepaalde pijnlijke gebeurtenissen (een ongeaspecteerde Saturnus: gedoe met autoriteit en vaderschap) mijn levenslust een tijdje ondermijnd en aangetast. Het is niet zo gek dat ik dus een tijdje bang was voor herhaling van die narigheid. Maar toch… stilzitten was geen optie.


Arbeiderstoilet op Schotse brug: loos je shit!

Als een mens echt wil leven, dan moet hij/zij werkelijk anders leren kijken naar al die verschillende overlevingsmechanismen in je breinportefeuille. Wat niet eigen is (geleend, projecties van elders, familieshit enzovoort) moet beoordeeld worden op wezenlijke bruikbaarheid. Wat niet (meer) bij jouw kern past, moet er uit. Ook wat eerder zinnige eigen ervaring leek, dient kritisch te worden beoordeeld op de mate waarin iets actueel, Hier En Nu, ondersteunend en bekrachtigend is. Wat ongelukkig genoeg opgeslagen is in je biocomputer als verzwakkend, kun je niettemin leren te herkaderen als leerzaam en daardoor versterkend. Dan kun je ineens anders kijken naar dezelfde fenomenen. Als je in een depressie zit, als je in de steek gelaten bent, eenzaam, als je gepieker je lijf heeft aangetast met een ziekte, onthoud dan dat er geen bodem in die put zit. Je ziet al dat gedoe in je horoscoop terug als verkeerde conjuncties, vierkant, opposities en zelfs inconjuncten (150 graden twijfel). Wat is de uitweg? Is er altijd een uitweg?
Allereerst: is er de wil om jezelf niet langer als slachtoffer te zien? En ten tweede, durf je de gedachte aan dat er misschien kosmisch iets met jou afgerekend is of wordt? Dat je dus minder fraaie vorige levens opnieuw aangeboden krijgt maar dan in een omgekeerde rol? De versie met zielig, pijn, wanhoop en onmacht, vernedering, schuld en schaamte… Kan je je voorstellen dat je huidige ellende misschien eindigt als je door diepergaand inzicht begrijpt dat je deze ronde quitte kunt spelen?

Ik praat uit eigen ervaring, vanuit mijn eigen schade en schandeproces, als ik zeg dat je zo diep kunt vallen als je zelf toelaat. En dan? Dan moet je op basis van je innerlijke discipline en wilskracht stoppen. Visualiseer dat jij je handen en je voeten uitstrekt naar de putwand en jezelf schrap zet. Je gaat langzamer vallen. Het vel zal van je botten afgeschraapt worden, maar je val wordt zo wel gestuit. Dan kun je eindelijk hand voor hand naar boven klimmen. En daar moet je ook nog eens veel geduld bij hebben.

Mijn vroegere leermeester Osho Bhagwan Rajneesh zei over de weg naar Verlichting (ik vat hem maar even samen): “Drie dingen. Eén: wees niet meer bang. Twee: wees in het Hier-En-Nu. Drie: wees authentiek.” Dat was zijn boodschap in 1979. Die nog eens in andere (mijn) woorden: Je krijgt wat je nodig hebt om te groeien. Zeuren over wat je is aangedaan is verloren tijd, evenals benauwd zijn over wat nog zou kunnen gebeuren. Jezelf zijn kan betekenen dat je moet oefenen met je schaduwkanten en dat je niet zo leuke karmische klussen moet opknappen. Wat anderen daarvan denken, is niet belangrijk. Als jij er Echter van wordt, misschien zelfs wel Authentiek, is dat de werkelijke winst.

Ouder worden is in dit licht bekeken een zegen. Er valt meer en meer ouwe troep af en het kan je minder schelen. Soms loop ik een beetje vast in al mijn wensen en verlangens. Vroeger frustreerde me dat. Had ik de neiging om streng te onderzoeken of ik wel voldoende mijn best had gedaan. Ik zie mezelf nog steeds bepaalde patronen herhalen met min of meer hetzelfde effect. Tja, je kunt zo’n patroon ook leren liefhebben en accepteren. Dat scheelt.

Een slimme vriendin prikkelt me dan door te roepen dat, als ik echt iets anders wil, ik dan ook mijn gedrag moet veranderen. Maar nee, ergens boeit dat ouwe patroon me kennelijk nog steeds, ik hoop natuurlijk ook nog steeds op een Godswonder, en daarom houd ik het nog een tijdje vol. Ik let alleen meer dan vroeger heel goed op, terwijl ik er in zit. Ik heb namelijk plezier in dat patroon, ik doe het met liefde. Ik ben gewoon nieuwsgierig waartoe het uiteindelijk zal leiden. Nieuwsgierigheid is ook een spirituele deugd, zeker voor lui met een Maagd-ascendant en een duet, een verder ongeaspecteerde conjunctie, van Mercurius en Pluto. Gauw kijken hoe die handel bij jou zelf staat?

Peter den Haring (1946) is astroloog, auralezer, Familie Opsteller, schrijver en journalist.

The post Herkaderen d.m.v. astrologisch inzicht. Werkt dat? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
CHECKLIJST VOOR VALSE GOEROES EN PROFETEN http://www.tijdgeest-magazine.nl/andere-verhalen/checklijst-voor-valse-goeroes-en-profeten Thu, 08 Jul 2021 13:13:56 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=9314 Wanneer zit je fout met een leermeester, goeroe, therapeut, genezer of medium? Wanneer is overgave de weg, wanneer moet je nee leren zeggen? Wat zijn jouw valkuilen en durf je ze te erkennen?  Een valse profeet begint met vleierij. Je energie en innerlijke kwaliteiten zijn hem of haar opgevallen (‘Jij zit dicht bij het Christusbewustzijn’) […]

The post CHECKLIJST VOOR VALSE GOEROES EN PROFETEN appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Wanneer zit je fout met een leermeester, goeroe, therapeut, genezer of medium? Wanneer is overgave de weg, wanneer moet je nee leren zeggen? Wat zijn jouw valkuilen en durf je ze te erkennen? 

  1. Een valse profeet begint met vleierij. Je energie en innerlijke kwaliteiten zijn hem of haar opgevallen (‘Jij zit dicht bij het Christusbewustzijn’) of je groeitempo is schitterend (‘Wat werk jij goed door je blokkades heen, zeg!’). Je kijkt nog niet door het netwerk van leugens en bedrog heen. Je bent nog geen grote sommen geld kwijt, je bent nog niet seksueel mis­bruikt en je hebt nog geen fraude hoeven plegen om je het zwarte gedrag van je goeroe wit te wassen. Als de smeerlap met die dingen zou begin­nen, was je verblinding immers van korte duur. Nee, het spel zal zich rustig aan ontrollen.
  2. Je wordt onge­rust en bang gemaakt vanwege innerlijke tekortkomingen. De goeroe ‘ziet’ dat je allerlei blokka­des hebt, trau­ma’s en kwetsu­ren. Je hoort dat je best wel leuk bezig bent met zelfonder­zoek, maar ondertus­sen heb je last van je minderwaardigheids­complex en van mogelijk psychosomatische kwalen (‘Voel je die span­ning in je lage rug?’). Erg: Oibibio-goeroe Bert van Riel: ‘Jij hebt potentiële kanker­cellen in de baarmoe­der.’
  3. De nepprofeet prikkelt een gevoel van hulp nodig hebben. Hij of zij kan jou gelukkig snel of op termijn genezen, als je maar goed luistert en doet wat de meester zegt. Je bijvoorbeeld ook strikt aan veel Bijbelse ideeën over moraliteit houden. Je hoort dan eindelijk ergens bij. Je wordt gezien. Misschien magneti­seert hij of zij je heerlijk of bezorgt hij of zij je je eerste echte orgasme. Iets wordt er in elk geval in je vervuld.
  4. Je moet iemands boeken kopen (gedwongen winkel­nering), een ‘Transformatie-Tetraeder kopen of’, casset­tes, CDs, appara­ten of uitvindingen kopen en/of uitventen in familie of op straat. Vaak verstrekt de nepmees­ter/ge­nezer je een al dan niet inge­straal­de edelsteen of zalf­je, drankje of pilletje. Uitgezonderd zijn natuurlijk de (erg goed goedkope!) MP3 bestanden van mijn CD met Auraschoonmaakoefeningen of die met Trancereizen!
  5. Krijg je schitterende toekomst­beloften? De quasi-verlich­te belooft je bijvoorbeeld een spannende positie in zijn of haar organisatie of je gaat strakjes iets van een Quantumsprong maken. De Maharishi Mahesj Yogi beloofde bijvoorbeeld de doorzet­ten­de TM-ers dat ze energetische toverkunsten, siddhi’s, zouden kunnen uitvoe­ren. Zelf ooit Meester spelen en ‘dars­han’ geven of lezingen houden, dat is de wortel die aan verlangende ezels wordt voor­gehou­den.
  6. Het specu­leren op iemands hebzucht is berucht. In de Avatar-club beloofden ­Harry Palmer en (de inmiddels overleden) Alexander Smit je rijkdom door het proces van loslaten van beper­kende overtuigin­gen (dis­crea­ties). Ook sommige Reiki-masters spiegelen je rijkdom voor. Veel leermeesters beloven je genezen­de krachten, waar je dan een eigen praktijk mee kan beginnen. Je moet even ettelijke duizen­den gulden voor je laatste inwijding investeren, maar daarna ga jij zelf binnenlopen.
  7. Punt zeven handelt over classificeren, criteria, normen en promoties. Je wordt ergens op een denkbeel­dig laddertje ingedeeld en je kunt opklimmen. Dat permanente vergelij­ken met medestudenten of andere discipelen moedigt doorgaans een besmuikte competitie aan. Ook ontwikkelen zich in de club of school razendsnel definities over goede en foute leerlingen. Nog dubieuzer wordt het spel als jouw classifi­catie in een of andere mysterieuze code wordt gepresen­teerd. Je zit bijvoor­beeld nog in de rode spiegel in plaats van in de blauwe (inde­ling van Bert van Riel). Of je dertiende chakra-energie wervelt niet goed. Of je staat op het punt van intreden in de vijfde dimensie of van meegol­ven op straal 9. Nog even!
  8. Je Teacher of therapeut leert je denken in rangen en standen, compleet met bepaalde privileges (een kamertje dichtbij de Meester of Zijn eten mogen klaarmaken). Je krijgt na een inwijding een titel: Lichtwerker, Swami of zoiets en jij ‘mag’ voortaan meehelpen aan het Godde­lijke Plan. Jij ‘mag’ ook straks andere zielen met hun Ascentie helpen…
  9. Het negende punt slaat op gerommel met feiten, data en fenome­nen, meestal in de vorm van abstract, wazig en wollig gebab­bel.  Bombastische praatjes met wonderlijke, oncon­troleerba­re getallen en veel Hoofdletters. 16 Paarlen Poorten worden in je celgeheu­gen opnieuw geactiveerd. Bij De Stichting Light Network beweerde men dramatisch dat het Orion Rijk samen met de Dra­co/Zètafederatie een leger op aarde gevormd had, mensen ontvoerd en bij tienmiljoen mensen implantaties uitgevoerd.
  10. Punt tien: angst aanjagen voor vijanden van buiten. Jouw innerlijke angsten worden op de buitenwereld geprojecteerd. Er is een gezamenlijke enge tegenstander geschapen. Zo houdt de valse profeet zijn schaapjes doemdenkend bang bij elkaar. Je wordt alert gemaakt op een samenzwering. Van buitenaardsen, van de Joden, van de FBI. Van de fundamenta­lis­ten of van je eigen behoud­zuch­tige familie. Of je wordt opgezet tegen je ongeruste partner. De Antichrist is aan het werk of ondergronds wonen­de reptielwe­zens.. Griezelig wordt het als aan jou zelfs planetaire verantwoordelijkheid wordt opgelegd. Van jouw inspanning hangt de ondergang van de aarde af?! Je kunt er gewoon niet meer van slapen.
  11. Provocaties! Uitdagingen! De goeroe test je. Heb je lef? Durf je risico’s te nemen? Durf je je over te geven? Het is een geweldige ‘energy-booster’ als je haar er af moet, of wanneer je je in wit, rood, oranje of geel moet gaan kleden. En over een kolenvuur lo­pen? Drie weken vasten? Durf jij vier XTC-pillen te slikken of zes glazen whisky omdat de goeroe dat experiment interessant acht om door jouw ego-verdedigingen heen te komen? Verleiding in geraffineerde vormen.
  12. De valse profeet is specialist in sanc­ties, verban­ningen en vervloekingen. Hij of zij kan meestal niet tegen kritiek. Wie door­vraagt over zo iemands persoonlijke seksleven, over zijn of haar geldzucht, manie of fobie, maakt de Meester(es) subiet driftig. De criticus wordt de deur gewezen, soms zelfs met geweld. Als jij terecht wantrouwig bent, hoor je dat je `in je kop’ zit of een ‘mindfuc­ker’ bent. En als je het toch wáágt om de groep te verlaten, dan heb je je ingela­ten met het Kwaad zelf! Of je krijgt een ziekte, een ongeluk of de dood wacht je op! Jehova’s Getuigen, Ruinerwold, Osho, Transcendente Meditatie, Avatar, het Genootschap van Horus, de Isis-sekte, er niet meer bijhoren, gaat je op breken!
  13. Pijnpunt 13: Bedreigingen, slaan, uitschelden, je onder druk zetten. Het transformeren van je fysieke angst voor je goeroe is een grote stap in je leerproces, meestal verbonden met de angst voor een ouder, vaak voor een ouder die losse handen had. Vanuit een verlangen naar liefde, intimiteit en eenheid geeft het kindstuk in de discipel zich over aan de alternatieve vader- of moederfiguur. Vanuit een volwassen stuk zal hij later op intuïtie of gevoel afgaand ook Nee moeten leren zeggen tegen diezelfde aanbeden ouder. En dus tegen zijn goeroe, profeet of therapeut. Dat proces kan heel lang duren. Sommige neppende bemiddelaars tussen God en jou speculeren namelijk heel krachtig op ons schuldgevoel.

Uuiteindelijk kan de zoeker door schade en schande wijs geworden criteria opstellen voor zijn idolen. De kern van de hele les ligt in het toepassen van blijmoedige bescheiden­heid, zoals de I Tjing het zo prachtig stelt. In de Joods-Christelijke traditie zijn we beladen met het begrip het uitverko­ren volk, maar ook Bhagwan ‘Osho’ Rajneesh noemde zijn discipelen The Chosen People. De ervaring leert helaas dat wie fanatiek uitverkoren wil zijn, doorgaans aan de schandpaal eindigt. Echte, leuke heksen komen in een mooi boek.

www.peterdenharing.nl

 

The post CHECKLIJST VOOR VALSE GOEROES EN PROFETEN appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
PSEUDO-VERLICHTING EN HAAR SLACHTOFFERS http://www.tijdgeest-magazine.nl/andere-verhalen/pseudo-verlichting-en-haar-slachtoffers Tue, 13 Apr 2021 09:19:07 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=9167 Uit een boek van Yoyo Olivier-van der Kooy Introductie door Peter den Haring In de winter van 1989 vroeg een vriendin, Marijke, mij om kennis te komen maken met haar nieuwe leermeesteres, een vrouw die zich Deva Hanna Boeschenstein noemde. Een Zwitserse vrouw, ook een discipel van Bhagwan Osho Rajneesh, een sannyasin, net als ik, […]

The post PSEUDO-VERLICHTING EN HAAR SLACHTOFFERS appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Uit een boek van Yoyo Olivier-van der Kooy
Introductie door Peter den Haring

In de winter van 1989 vroeg een vriendin, Marijke, mij om kennis te komen maken met haar nieuwe leermeesteres, een vrouw die zich Deva Hanna Boeschenstein noemde. Een Zwitserse vrouw, ook een discipel van Bhagwan Osho Rajneesh, een sannyasin, net als ik, die buitengewoon inspirerende retraites in India organiseerde: of ik mee wilde. Mensen uit mijn vriendenkring raadden het mij ten sterkste af, omdat zij de zwaarlijvige en dominante Hanna minstens krankzinnig vonden. Ondanks veel bedenkingen ging ik toch voor drie maanden mee naar Khajurao, de beroemde Tantra-tempelstad. Hanna was namelijk ook minstens geniaal en paranormaal begaafd. Over mijn barre ervaringen schreef ik een lang artikel voor het tijdschrift BRES (zie De Uitverkorenen,). Mijn verzet tegen Hanna’s hypnoses was mede aanleiding voor Marijke om uit deze wonderlijke sekte te stappen.

 Een van de vrouwen die ik toen  in het gevolg van Hanna in India ontmoette, was de Arnhemse kunstenares Yoyo Olivier. In Yoyo’s boek ‘De Soefi-sjamane’ beschreef zij haar ervaringen met de Zwitserse furie, die inmiddels (in 2011) is overleden. Ik ontvluchtte Hanna’s schrikbewind in januari 1990 en nam de trein naar Poona, waar toen net mijn vroegere leermeester Osho Rajneesh was overleden. In 2009 kwam Hanna met een Zwitserse discipel nog eens bij mij op bezoek in Den Haag omdat ze van mij een introductie bij Prinses Irene verwachtte te kunnen krijgen. De illusies woeien als wazige lappen om haar heen, nog steeds was ze licht in haar hoofd. Zingend ging het tweetal weer weg. Hanna strompelde een beetje door haar dikke drankbenen maar ergens was ze toch ook echt licht. Ik hoop dat ze Rajneesh in het hiernamaals is tegengekomen. Een schitterend spiegelfeest.

 Peter den Haring

DEVA HANNA BOESCHENSTEIN EN OSHO

Door Yoyo Olivier

Deva Hanna was een Zwitserse vrouw, door mijn ex-vriend Luuk ‘ontdekt’ bij de ashram van Bhagwan. Luuk had zich in 1981, twee jaar na mij, op de Humaniversity (een meditatiecen­trum in Egmond aan Zee, opgericht door Veeresh, een leerling van Bhagwan, laten inwijden tot sannyasin. In 1987, de zomer voor wij uit elkaar gingen was hij in zijn eentje naar Poona gegaan om de Meester alsnog ‘live’ te ontmoeten.

Deva Hanna (dit was de naam die Bhagwan haar had gegeven) woonde in een huttendorp naast de ashram, waar zij zong en gitaar speelde. Er verzamelde zich een kleine groep mensen om haar heen die genoten van haar liedjes, verhalen en spontane, soms confronterende commentaren op hun persoon. Voor haar be­wonderaars haakte zij baretten in alle kleuren van de regenboog. Luuk vond haar minstens zo intrigerend als Bhagwan, zeker ook vanwege een geheim dat zij bij zich droeg en dat zij hem had ont­huld vlak voordat hij terugkeerde naar Nederland. Bij vertrek had Luuk – die ook een van haar baretten had gekregen – haar gezegd dat zijn huis te allen tijde voor haar openstond en nu, kort nadat hij zijn nieuwe relatie met Ankie was begonnen, stond ze ineens voor zijn deur, met drie getrouwen in haar gevolg.

Hoewel wij elkaar sinds het abrupte einde van onze relatie niet meer hadden gezien, nodigde Luuk mij uit om bij hem te komen eten en Deva Hanna te ontmoeten. Ik aarzelde, omdat ik er tegen­op zag Ankie aan zijn zijde te zien in wat ik nog steeds ervaarde als ‘ons’ huis. Maar mijn nieuwsgierigheid won het en ik ging.
Deva Hanna had brede heupen, een slanke taille, volle borsten en een aanstekelijke schaterlach. Ze had iets volslagen schaamteloos over zich, rookte ‘als een ketter’, dronk ‘als een Maleier’ en was het vanzelfsprekende middelpunt van alle aandacht. Ze wist meesle­pend te vertellen over haar leven en spirituele zoektocht. Opgegroeid als dochter van een Zwitserse onderwijzer (van wie ze de liefde voor het ‘zingen rond het kampvuur’ had geërfd), was ze al snel het bekrompen milieu van een Zwitsers bergkanton ontgroeid. Op zoek naar zichzelf en haar missie trok ze de wereld in, verdiepte zich in sjamanisme en trouwde met de zoon van een sjeik, lid van een Soefi-orde van dansende derwisjen. Een avontuurlijke en stormachtige verhouding, die slechts een paar jaar stand had standgehouden.
Haar geheim – dat Luuk niemand en ook mij niet had verteld – bleek te zijn dat zij, kort nadat zij zich had laten inwijden door Bhagwan, een visioen had gehad waarin haar werd geopenbaard dat zij de (toekomstige) vrouw en de ‘veldwerker’ van Bhagwan was. Haar taak zou het zijn om zijn leerlingen van de theorie naar de praktijk van ‘zelfrealisatie’ te voeren.
In haar enthousiasme om haar visioen met Bhagwan zelf te delen had ze gepoogd om onuitgenodigd door te dringen tot zijn privéver­trekken. Tot driemaal toe werd zij echter door zijn lijfwachten de ashram uitgegooid. Vervolgens stuurde zij hem een brief met haar verhaal. Als antwoord kreeg zij: “I have seen you, you have seen me. Go to Khajuraho, stay there and have a good time.”

Dit was voor haar het opperste bewijs dat hij haar verlichte staat had herkend en haar missie ondersteunde. Khajuraho, de tantri­sche tempelstad, was een van zijn lievelingsplekken. Daar zou zij met diegenen van zijn adepten die er rijp voor waren haar ‘veld­werk’ gaan doen. En daar zou hij na verloop van tijd – dat wist ze zeker – zich bij haar voegen en ook voor de wereld haar echtgenoot worden.

De kunst van het relateren

Ik was onder de indruk. Na het eten zaten we in de huiskamer met de koffie. Wat onwennig, omdat Ankie en ik niet goed raad wisten met elkaars aanwezigheid. Kort en bondig gaf Hanna Luuk en Ankie te kennen dat ze hun relatie niet meer dan tweeëneenhalf jaar gaf (dit is precies uitgekomen) en mij dat ik, in plaats van te treuren over mijn verbroken relatie, beter over twee weken met haar mee kon gaan naar India, waar ze in de buurt van Khajura­ho met een kleine groep drie maanden ‘de kunst van het relateren’ zou belichten en beoefenen. Vierduizend gulden all-in zou deze retraite mij kosten.

Thuis had ik even tijd nodig om bij te komen van deze intense ontmoeting. Ik had ambivalente gevoelens: aan de ene kant was ik jaloers op haar overrompelende aanwezigheid, aan de andere kant had ik mijn twijfels over haar ‘visioenen’ en mijn bedenkin­gen bij de voorwaarde die zij stelde aan de mensen die met haar mee zouden gaan: onvoorwaardelijke overgave aan wat zij ons – geleid door haar intuïtie en ‘goddelijke impulsen’ zou opdragen gedurende de drie maanden dat we daar zouden zijn. Verder vroeg ik mij af hoe ik – als ik al zou besluiten om mee te gaan – aan het geld moest komen: ik had geen vierduizend gulden.

Toen ging de telefoon. Een vrouw had mijn adres gekregen en wilde een staatsieportret van zichzelf laten maken in olieverf, ongeveer ter grootte van een deur. Wat dat zou gaan kosten. ‘Vier­duizend gulden, zei ik. We maakten een afspraak, zij bekeek mijn werk, bevestigde haar opdracht en we kwamen overeen dat ze de helft van het honorarium direct als aanbetaling zou overmaken en de andere helft na mijn terugkeer uit India, bij de oplevering van het portret.
Deva Hanna ging akkoord met een betaling in twee termijnen en mijn voorwaarde dat ik daarginds af en toe tijd moest krijgen om te schilderen. Dus begon ik aan de voorbereidingen van mijn reis.

Omdat ik nog een andere schilderopdracht moest afmaken zou ik wat later vertrekken dan de groep, die uit tien deelnemers bestond. Het werd nachtwerk, die laatste dagen. Laat in de voorlaatste avond werd er aangebeld. Luuk stond voor de deur in een staat van grote ontreddering. Hij had blijkbaar flink gedronken en keek mij met grote angstogen aan. “Je moet niet gaan, je moet je reis afzeggen, het is niet goed, ze is gevaarlijk”, bracht hij hortend en stotend uit. Hij huilde en beefde over zijn hele lijf. Ik loodste hem naar binnen, legde hem in bed, ging naast hem liggen en hield hem vast tot hij rustiger werd. Wat hij heeft ervaren tijdens de logeerpartij van Deva Hanna bij hem thuis werd mij niet helemaal duidelijk, maar het had ken­nelijk een grote impact.

Khajuraho – de Tantrische tempelstad

Hoewel ik door dit voorval enigszins uit het lood geslagen was – een gemeenschappeijke vriend van Luuk en mij, die ook mee zou gaan, cancelde na dit verhaal prompt zijn reis – , vertrok ik niet­temin half december 1987, gewapend met foto’s van mijn model, linnen, spielatten, penselen en olieverf, naar Khajuraho, waar ik een paar dagen na Deva Hanna en de overige groepsleden – vier mannen en vijf vrouwen – arriveerde. Zij hadden hun bivak opgeslagen in de bijgebouwen van een herenboerderij zo’n acht kilometer buiten Khajuraho, aan de oever van een rivier en aan de rand van een uitgestrekte jungle.

Al bij aankomst kreeg ik een voorproefje van wat mij te wachten stond. De Tarot-kaarten – die Deva Hanna regelmatig als orakel raadpleegde – hadden geopenbaard dat ik de Judas van de groep zou zijn en dat door mijn verraad het project voor zelfrealisatie dat hier startte ooit zou worden gesaboteerd. Verraad was iets waar ik mij absoluut niet mee kon vereenzelvigen, maar er viel ui­teraard niets tegen deze in de toekomst geprojecteerde aantijging in te brengen. Andere leden van de groep hadden in de eerste drie dagen al verschillende vormen van – deels zelf opgelegde – lijfstraf­fen en beproevingen ondergaan, om redenen die mij niet helemaal duidelijk waren.

Verwarring, angst en paniek

De verwarring waar ik door de heftige gebeurtenissen tijdens die drie maanden in terechtkwam was zo groot, dat ik alleen in retro­spectief kan zien wat de intentie van Deva Hanna – of liever: van het Bestaan via haar – is geweest: ons laten zien en ervaren dat er niets is wat wij niet zijn.

Uiteraard stuitte dat op grote (vaak onuitgesproken) weerstand van ons ego-construct en bij tijden leidde het tot regelrechte pa­niek. De leringen gingen 24 uur per dag door: regelmatig werden wij uit onze diepste slaap gewekt voor een extra ‘sessie’ als Deva weer een goddelijke ingeving had gekregen of ze ons een merk­waardig verschijnsel aan de nachtelijke hemel wilde laten zien dat bedoeld was als een signaal van de kosmos aan ons.

Iedere dag hadden wij meerdere bijeenkomsten. Soms ‘s morgens bij haar op bed, soms in de ‘tempel’. Dat was een aan drie zijden open hut met een strooien dak. Zij lag dan op haar brede ‘troon­bed’ waarvan de achterwand bekleed was met fraaie wandkleden en draperieën en wij zaten er omheen. Tijdens deze ‘leringen’ stonden wij één voor één in het brandpunt van haar aandacht. Zij stelde ons gewetensvragen en we werden voortdurend aange­spoord om ‘onze waarheid’te spreken. Zij keek als het ware dwars door je heen. Voelde ze onoprechtheid in wat je naar voren bracht (bij anderen kon je dat meestal meteen herkennen, bij jezelf was dat wat lastiger), dan kreeg je een knal voor je kop, een puts water over je heen of ze greep je bij je haren en schudde je krachtig heen en weer. “You’re lying!”, riep ze dan. Soms spuugde ze je krachtig in je gezicht. En omdat dit bedoeld was als een ‘blessing’ mocht je de fluim niet wegvegen, zodat je de klodder langzaam langs je wang via je hals naar beneden voelde glijden.

Voorbij alle grenzen

Wij gingen nooit naar bed of aan tafel voordat een bepaald thema dat bij iemand speelde was opgelost en tot nieuwe inzichten had geleid. Dat kon soms wel eens een etmaal of langer duren. Slaap- en voedseldeprivatie waren schering en inslag en tartten de grenzen van wat ik dacht dat een mens kon verdragen. Dat was natuurlijk ook de bedoeling, omdat sommige emoties pas naar boven komen als je weerstand is verzwakt.

Had iemand een doorbraak gehad en het licht gezien – wat meestal resulteerde in het loslaten van een lang gekoesterd oordeel, dan was het feest. We genoten van de kookkunst van de ‘boys’ van onze gastheer en tot diep in de nacht werd er gezongen, gelachen en gedanst.

Als je het geluk had dat je bij zo’n gelegenheid Deva’s favoriete ‘hofdame’ of ‘best boy’ was (we werden voortdurend gepromo­veerd of gedegradeerd, afhankelijk van hoe relaxed en authentiek wij waren of hoezeer we in een angstkramp verkeerden), dan kreeg je zelfs een likeurtje uit haar Drambuie-voorraad en mocht je met haar klinken, terwijl de anderen toekeken en het met water moesten doen.

Wonderlijke gebeurtenissen

Ik kan, net als over Poona, boeken volschrijven over de ongeloof­lijke dingen die ik in die drie maanden – en in de twee weken en nog eens drie maanden die ik in de jaren daarna met Deva Hanna heb meegemaakt. In het kader van dit boek echter zal ik volstaan met een samenvatting van de voornaamste herinneringen.

Eigenschappen die mij werden toegedicht – die ik moest (h)erken­nen en waarmee ik vervolgens in het reine moest zien te komen waren arrogantie, onechtheid, lafheid, jaloezie, achterbaksheid, kruiperigheid, cynisme, hypocrisie, kleinzieligheid, oneerlijkheid, onnozelheid, gluiperigheid, grootheidswaan, manipulatie, wreed­heid en slijmerigheid (ik werd een tijdlang ‘Slimy’ genoemd ) als­mede de Brutus en de Hitler in mij. Maar ook: trouw, toewijding, creativiteit, intelligentie, geduld, doorzettingsvermogen, kalmte, mededogen, bescheidenheid, onvoorwaardelijke liefde, humor alsmede de Moeder Theresa en de aartsengel Gabriël in mij. Een groot deel van de tijd verkeerde ik in de eerder genoemde angstkramp; de vele gezichten van Deva Hanna (die ik toen nog niet kon zien als projecties) ervaarde ik vaak als afschrikwekkend. Als zij een leger soldaten gewapend met mitrailleurs tot haar beschikking had gehad, zou ze geen grotere macht over ons hebben kunnen uitoefenen, dan alleen door haar overweldigende aanwe­zigheid en de extreme en onvoorspelbare ‘Gestalts’ die zij manifes­teerde. De ene keer een furie, de andere keer een onweerstaanbare verleidster, een meedogenloze dictator of een gezellige vriendin; dan weer een onnozel kind of een geëxalteerde waanzinnige. Op een bepaald moment geloofde ik zelfs dat zij het vermogen bezat om ons in kikkers te veranderen…

Massahypnose

Ik heb dingen gezien die ik nog steeds niet kan verklaren anders dan als massahypnose (de andere groepsleden zagen dezelfde dingen), collectieve psychose of ‘synchroniciteit’. Zoals: kosmische ‘boodschappen’ via aan de nachtelijke hemel ronddansende licht­verschijnselen boven onze plek; signalen van dieren op cruciale momenten; vuur dat spontaan ontbrandde door een kortsluiting in de kerstverlichting van de hut, op het moment dat Deva Hanna tijdens een woede-uitbarsting iemand toeschreeuwde “Can’t you see the house is on FIRE!”; universeel verdriet dat zich omzette in een spontaan optredende plaatselijke wolkbreuk bij een anders altijd strakblauwe hemel.

Op een avond waren wij uitgenodigd bij een Engelsman, Gilles, die aan de oever van de rivier iets verderop een grote boomhut had met een bar, een restaurantje en een vuurplek, waar regel­matig gasten kwamen. Hij had een Radja op bezoek, die over ons had gehoord (‘de zingende vrouwelijke Goeroe met de spirituele zoekers uit Europa’) en ons graag wilde ontmoeten.

Wij waren op dat moment nog maar met zes vrouwen. De man­nen waren inmiddels of gevlucht of weggestuurd. Wij trokken onze mooiste kleren aan en werden voorgesteld aan de Radja, een machtig man, die aan de andere kant van jungle woonde in een kasteel/fort op een heuvel. Hij had zes gewapende lijfwachten bij zich die ons op eerbiedige afstand scherp in de gaten hielden. Wij hoorden later dat hij al veel mensen had vermoord (onder andere door ze in de krokodillenvijver van zijn kasteel te gooien) en flink wat vijanden had.

Feodale macht

Wij zongen, dronken wijn en vielen zeer in de smaak bij de mogul. Deva Hanna flirtte en lachte met hem dat het een lieve lust was. Maar toen hij handtastelijk werd ontweek ze hem, pakte haar gitaar en begon een spottend, uitdagend lied te zingen. Dit beviel de Radja van geen kanten. Hij rukte de gitaar uit haar handen en dreigde hem op zijn knie in stukken te breken als zij haar houding niet veranderde. De lijfwachten schoten toe en stonden met geweren in de aanslag om ons heen. Tot onze ontzetting liep Deva Hanna heupwiegend naar hem toe, ging pal voor hem staan en zei minachtend: “Goh, wat dapper zeg, zeven gewapende mannen tegen een paar ongewapende vrouwen. En wat knap dat je een gitaar kunt vernielen en een vrouw kunt overweldigen!” Vervolgens ging ze vlak voor zijn neus door met haar spottende lied.

Wij dachten dat ons laatste uur had geslagen en wachtten ver­lamd van schrik op het einde. Ik sloot mijn ogen. Wat er gebeurde weet ik niet, maar toen ik mijn ogen weer open deed lag de Radja wenend in Deva Hanna’s schoot en streelde ze zijn hoofd. Even later gingen we weer door met zingen, dansen en drinken. En aan het eind van de avond werden we uitgenodigd om bij de heerser op zijn kasteel te komen lunchen. De volgende dag werden we door een jeep met chauffeur opgehaald en na een onvergetelijke mid­dag, waarin we als prinsessen werden onthaald, weer naar huis gereden.

Bij een andere gelegenheid moest ik, gehuld in een wit gewaad, de rol van de aartsengel Gabriël spelen, om ‘dat aspect van mij’ te be­lichamen. Er is toen een foto van mij genomen. En daarop zijn op onverklaarbare wijze (een toevallig lichteffect van het houtvuur?) ‘vleugels’ zichtbaar.

Hoewel er zoals gezegd een aantal mensen zijn gevlucht en ik ook een paar keer de kans heb gehad om dat te doen ben ik blij dat ik toch ben gebleven. Ik vermoed dat als ik er op die manier tussen­uit was geknepen, ik de rest van mijn leven bij elke hoek van de straat bang zou zijn geweest dat ik Deva Hanna weer tegen het lijf zou lopen. Ergens wist ik dat het van cruciaal belang was om mijn angsten onder ogen te zien en te doorleven. Deva Hanna had haar naam intussen veranderd in Kali Hati (Kali = de Hindoeïstische godin van de vernietiging van alles wat voos en verrot is; hati is het Maleise woord voor ‘hart’: de vernietigster met een hart). Nog later zou zij zich Hanna Magdalena laten noemen – haar werke­lijke geboortenamen.

De dood van dichtbij

 In de winter tussen de beide driemaandelijkse retraites (1988/1989) besloot ik niet met de groep mee naar India te gaan maar in Nederland te blijven en Deva Hanna – die een aantal weken in mijn huis had gebivakkeerd en daar de scepter zwaaide – drong niet aan. Die winter stierf mijn moeder en ik was dankbaar dat ik daar, samen met mijn beide zussen en broer, bij heb kunnen zijn. Het was de eerste keer dat ik de overgang van leven naar dood van dichtbij meemaakte. Een wonderbaarlijke ervaring, waardoor een begin van het besef daagde dat wij niet ons lichaam zijn, maar iets ongrijp­baars en eeuwigs, dat er een tijdje over kan beschikken. Deva Hanna beoogde onder de naam ‘The Golden Cross’– de spirituele component van het Zwitserse Rode Kruis – een ‘reizende ashram’ te vormen die de wereld moest verlichten en waaraan wij ons levenslang zouden committeren. Ik had mijn twijfels, maar voelde mij ook vereerd en had niet de moed om af te haken.

Vóór mijn tweede retraite in India, in de winter van 1989/1990, had ik het merendeel van mijn spullen al verhuisd naar de boerde­rij in de Betuwe waar Deva ‘s zomers verbleef als ze in Nederland was. Na terugkeer in Nederland zou ik dan de huur van mijn ate­lierwoning in Arnhem opzeggen. Echter, de dag na onze terugkeer uit India, eind maart 1990, kondigde Hanna Magdalena tijdens het welkomstdiner in de boerderij plotseling aan dat ik (nog) geen deel kon uitmaken van deze mobiele kloostergemeenschap, omdat ik mij niet voor 100% kon overgeven aan haar missie, die vereiste dat je alle banden verbrak met iedereen buiten onze groep. Ik kon dus mijn spullen weer inpakken en vertrekken!

Enerzijds was het een opluchting om verlost te zijn van het ‘re­gime’. Maar aan de andere kant voelde dit toch ook als een falen. In de zes maanden daarna verzonk ik dan ook in wat men wel ‘de zwarte nacht van de ziel’ noemt. Ik zat weer in mijn atelier in Kla­rendal, zonder relatie, zonder vrienden (die hadden zich allemaal teruggetrokken omdat ze dachten dat ik lid was geworden van een gevaarlijke sekte) en zonder familie. Ook mijn zussen en broer hadden zich gedistantieerd van een zus ‘die de weg kwijt was’. Met mijn vader had ik nog steeds geen contact. Ik had geen idee wie ik was en wat ik verder met mijn leven aanmoest. Mijn dierbare meester Osho was die winter overleden, mijn moeder was dood en Luuk, die ik wel af en toe weer zag, was in de rouw: de moeder van zijn beide dochters was door een verkeersongeluk om het leven gekomen en zijn geliefde Ankie had hem (inderdaad na tweeëneenhalf jaar!) verlaten.

A Course in Miracles

In deze uitzichtloze eenzaamheid wierp ik mij op de Course in Miracles, aan de bestudering waarvan we in India met Deva Hanna waren begonnen. Het is een hedendaagse interpretatie van het Christus-principe, dat vanuit deze visie huist in ieder van ons. Er staan 365 praktische oefeningen in, één voor elke dag van het jaar, die kunnen leiden tot een verschuiving van perspectief van waaruit het mogelijk wordt om onvoorwaardelijke liefde te ervaren. Ik heb er anderhalf jaar over gedaan om ze allemaal toe te passen. Wat mij er het meest van is bijgebleven is dat niets in zichzelf enige betekenis heeft en dat “I have given everything I see all the meaning that is has for me”.
Af en toe bracht ik nog een weekend door in de commune op de boerderij in Ingen. Hanna Magdalena wilde zien of ik inmiddels ‘rijp’ was om alsnog toe te treden tot haar reizende gemeenschap. Steeds ging ik er met een enigszins beklemd gevoel naartoe en hoewel het fijn was om daar mijn ‘loopgravenmaatjes’ weer eens te zien kon ik niet echt meer de aansluiting vinden en was ik blij als ik weer in de auto naar Arnhem zat.

Het breekpunt kwam na een gesprek dat ik had met ‘channel’ en harpist Joel Andrews uit Californië, aan wie ik mijn dilemma voorlegde. “Deze vrouw heeft heel wat inzichten en wijsheid verworven”, zei hij. “Ze heeft echter nog een weg te gaan zolang ze zichzelf ziet als de ultieme verlosser. Die ene procent scepsis die je steeds hebt gevoeld heeft je behouden voor het pad dat jij zelf moet bewandelen.”
Ik was geraakt en er viel een last van mij af. Het was alsof ik mij nu pas los kon maken van het energieveld van deze krachtige persoonlijkheid.

Het Afscheid

En zo nam ik begin december 1990 afscheid van haar. Ik was overigens niet de enige. Via een vriend die ik bij haar had geïntro­duceerd had Hanna Magdalena kennis genomen van de ‘Avatar Course’, een in Florida ontwikkelde methodiek voor het herzien van je denkpatronen. Zij besloot dat het voor al haar adepten op de boerderij goed zou zijn om zich die methodiek eigen te maken. En dus had zij een Avatar Master uitgenodigd om de negendaagse training aan huis te geven. Waar zij niet op had gerekend was, dat de training alle deelnemers uit hun Hanna-hypnose wekte, waarna niemand meer ontvanke­lijk bleek voor haar ‘regime’. Successievelijk besloot iedereen zich van haar groep los te maken en zijn/haar eigen weg te gaan.

En zo kwam de voorspelling van mijn – weliswaar indirecte – ‘verraad’ toch nog uit. Half december vertrok Hanna alleen naar India, diep geschokt en gedesillusioneerd, met ditmaal niemand om haar koffers te dragen. In het verre Khajuraho voegde ze zich bij een handjevol adepten die daarginds op haar wachtten – en die geen Avatar training hadden gevolgd. Met hen ging zij verder met haar leringen, haar liedjes en haar reizende ashram.

Bhagwan is nooit naar Khajuraho gekomen en ook niet haar echt­genoot geworden. Hij stierf zoals ik al vertelde in 1990 in Poona, ten tijde van onze laatste driemaandelijkse retraite. Hanna verklaarde dat hij waarschijnlijk de dood had verkozen boven een confrontatie met haar… Sinds 1989 is Hanna mij nog twee keer in Arnhem komen bezoe­ken: in 1996 en in 2003. De eerste keer was er nog een tikkeltje angst en reserve. De tweede keer kon ik haar spontaan omhelzen, met liefde in de ogen kijken en alle goeds wensen op haar pad. Daarna heb ik haar nooit meer gezien.

Voorjaar 2011 hoorde ik dat ze op Las Palmas was overleden.

Arnhem, Yoyo van der Kooy

The post PSEUDO-VERLICHTING EN HAAR SLACHTOFFERS appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
DE IDOOLHOF: verdwaald tussen idealen, idolen en illusies http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit/spiritualiteit Mon, 27 Jul 2020 14:14:44 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=8640 Van Morrison zong het al op één van zijn prachtige albums: “No guru, no method, no teacher.” Laat je niets wijsmaken, er is maar één basis en dat is je eigen hart. Toch heeft bijna elke mens behoefte aan een voor­beeld. Velen blijven eeuwig kinderen, op zoek naar die ene liefheb­bende, ideale ouder. Vrouwen zoeken […]

The post DE IDOOLHOF: verdwaald tussen idealen, idolen en illusies appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Van Morrison zong het al op één van zijn prachtige albums: “No guru, no method, no teacher.” Laat je niets wijsmaken, er is maar één basis en dat is je eigen hart. Toch heeft bijna elke mens behoefte aan een voor­beeld. Velen blijven eeuwig kinderen, op zoek naar die ene liefheb­bende, ideale ouder. Vrouwen zoeken vaders in hun mannen en mannen willen hun moeder terugzien in hun partners, maar dan ideaal natuurlijk.  Peter Pan blijft dan onvolwassen eeuwig Kapitein Haak uitdagen.

In de tussentijd staan de 06-hulplijnen roodgloeiend, de contactrubrieken puilen uit en de relatie­stoelendans versnelt in tempo. De wereld schreeuwt om bonafide idolen, maar bij nader inzien blijken we gewoon ver­dwaald tussen de gewone mensen. Aan de ingang van de idoolhof blijft Satan echter vrolijk kaartjes verkopen. Opgroeien, ouder worden is zo simpel nog niet. Waar zijn de rolmodellen, de voorbeelden, de ankerpunten? Als jongetje van elf droomde ik van een huwelijk met Prinses Irene en later was ik zwaar kalverver­liefd op filmster Romy Schneider. Frans de Munck, bijgenaamd de Zwarte Panter keepte in 1961 in het voetbaldoel van het Utrecht­se D.O.S. en ik schreeuwde verhit mee met het supporterslegioen bij elke lange, lange doeltrap. Wat een doelman! Ik bewonderde Bob Dylan enorm en later draaide ik Beatles en Stones grijs.

“Idolen,” zei psycholoog Kans Korteweg eens, “zijn de uitstulpsels van de massa, waarin die zichzelf aanbidt.” Filmgo­den, muziekhelden en sportsterren zijn onze eerste idolen en ze blijven een onvoorstelbare kracht houden. O.J. Simp­son, de voormalige topbasketbalster die van moord verdacht werd, trok een bewonderend miljoe­nen­publiek naar de TV. Er kwamen steunbetui­gin­gen voor zijn gedrag, begrip en getuigen voor en tegen. Er waren spontane aanbie­dingen van zelfs overduide­lijk meinedige verkla­ringen, die dit idool van talloze sportfans hadden moeten ontlasten.

Heftige zanger Prince was voor mij zelf meer een idool, maar de favoriet van mijn toen 9-jarige zoon was Michael Jackson. Dit wereldvreemde wonderkind hing indertijd in postervorm in ontel­bare kinderka­mers, boven de bedden van hun alleen­staande moeders en op de wc’s van sommige vaders, die achteraf liever gay wilden zijn.
“Pappa, Michael Jackson kàn niets lelijks naar een kind gedaan hebben, hè?” vroeg mijn nageslacht vertwijfeld. Zijn held door het slijk? Dat mocht niet en nooit. Het conflict vroeg om een lange, gedetailleerde uitleg en dat bevredigde hem. Zijn eigen echte idool, zijn vader, had het verklaard met begrip voor alle partijen: “Michael Jackson had een probleem, namelijk van beroemd en rijk zijn. Hij wou ook wel eens wat gezelligheid en dan bleef er wel eens iemand bij hem slapen. En misschien hadden ze wel eens een wedstrijd vèr pissen gedaan, zoals wij ook wel eens deden in de douche van het zwembad. En het kan zijn, dat Michael misschien ruzie had gekregen, zoals wij ook wel eens hebben. Maar dan erger. Met een paar klappen of zo. En die jongen van 13 jaar had wraak willen nemen en veel geld willen hebben van Michael. Om terug te pesten. Want de mensen vinden van alles vies, helemaal als je beroemd ben. Snap je? Zo gaat dat in de wereld, David.”
Hij snapte het. Het idool was weer een gewoon mens gewor­den, driftig en met lol in gore spelletjes. En gewone mensen mogen tenminste weer fouten maken of pech hebben.

ZOEKENDE MENS

De zoekende mens leent tijdelijk van heksen, tovenaars, idolen, coryfeeën en enkele redelijk verlichte lieden allerlei meningen, visies en filosofieën, totdat hij zijn eigen weten tegenkomt. Ondertussen mag men niet teveel onaardigs over het betrokken idool zeggen. Dat wordt niet zelden als een persoonlijke aanval gezien. De nagedachtenis van J.F. Kennedy nam als geslachtofferde figuur steeds mythischer proporties aan en Brigitte Bardot mocht eigenlijk nooit ouder worden. De Indiase goeroe Sai Baba bleef lang de onaantastbare, perfecte heilige, ondanks het precaire feit dat vlak naast zijn slaapkamer de moordenaar van zijn penningmees­ter door de politie werd doodgeschoten.
De pausen zijn heilig van zichzelf en iemand als de theosofische leraar Krishna­mur­ti werd heilig gemaakt met het verhaal dat hij ’s morgens vroeg alleen maar blòemen bracht aan het bed van de vrouw van één van zijn groepsge­noten. Jomanda Onderwater genas in Tiel mensen onder toepassing van hypnoti­sche trances en omdat er daardoor wonder­baarlijke dingen gebeurden, was direct alles goed wat ze deed.
“Alles wat van ver komt, is lekker,” zei mijn grootmoeder al. Onder dat motto ontplooi­en zich ook steeds meer ge­channnelde Wijze Entiteiten. Ik werd er soms flink huiverig van. Omdat die informatie van Meester Wappa, Broeder Andreas of het Ashstar Commando, ergens `uit het hiernamaals’ of van de Pleiaden kwam, zou hij wáár moeten zijn?
De leidster van de Theosofische Beweging, Madame Blavatsky, is terecht haast heilig verklaard, omdat ze waarschuwde tegen het fenomeen van `etherroof’ waarbij onstoffelij­ke wezens zogenaam­de etherische fosfor en andere lekkernijen aftappen van levende lieden om zo hun eigen astrale bestaan te kunnen verlengen. Op het podium wordt een kunstje vertoond, maar de zaal betaalt. Dat gebeurt al gauw letterlijk. De toneelhypnoti­seur krijgt drie mensen korter of langere tijd van het roken af, maar daar gaat het hèm niet om. Hij denkt aan de duizend mensen in de zaal, die vijftien piek voor hun toegangskaartje betaald hebben. Op die manier willen vast ook allerlei plaaggeesten graag wat kennis kwijt of wat mysterieuze operaties verrich­ten. Alles heeft echter zijn prijs, stoffelijk of onstoffelijk. Dit heelal draait om geven en nemen of je dichtbij kijkt of ver af.

OSHO RAJNEESH

Lang geleden zocht ik het ook ver weg. In mijn wilde dagen, van 1979 tot 1981, woonde ik dus, volop genietend, in de internationale Indiase ashram van Bhagwan Shree Rajneesh, later Osho genoemd. Iedere avond was er een energy darshan in die tijd. De aanbeden Meester van Mees­ters, zoals hij zich zelf graag noemde, ontving zijn discipelen in zijn betegelde achtertuin en deed boeiende energetische experimenten. Hij verbond met zijn vingers en voeten chakra’s en andere lichaamsdelen van zijn door opzwepende muziek en eigen verlangen in trance gebrachte toegewijden, die sanyassins werden genoemd. De mooiste meiden van de commune dansten extatisch om het gebeuren heen en dan ging plots het licht uit. En als het weer aanging, leunde Bhagwan tevre­den achteruit en veegde zijn vingers met Kleenex af. Raar vond ik dat wel. Zweethanden?
Totdat één van de `mediums’ zoals die dames ge­noemd werden, in tranen haar onthutste beklag bij me deed. In het donker had haar idool twee vingers in haar vagina gestopt. Ze was er van geschrokken en had het later doorverteld. Het gerucht kwam niet ver. Direct had de ashramba­zin haar een ultimatum gesteld: ze kon met het eerste vliegtuig terug van Poona naar Duitsland als ze niet spoorslags haar roddelen­de mond hield. Wist ze dan niet dat dat een spiritue­le gewoon­te van de Meester was? Zo werd er namelijk meer seksuele energie opgewekt en dáár ging het om. Daarom mochten de mediums geen ondergoed dragen, had ze dat niet zelf kunnen snappen? Nee, nee, daar had ze nooit aan gedacht en ze wou niet dat er in haar zonder toestem­ming werd rondge­sopt. Haar idool was ineens een gewone man voor haar geworden, die te ruw en te begerig had aangevoeld. Ze heeft heel lang moeten huilen, maar misschien is ze nog steeds sanyassin.

Die zelfde achtertuin is nu overdekt, met marmer en glas tot een wonder­schoon mauso­leum omgeto­verd, waar na zijn overlijden Bhagwans urn bewaard wordt. Op zijn eigen instructie ontstond er een nieuwe kerk, de Church of Raj­neeshism. De meester leende zelf een nieuwe naam: Osho, de aanspreektitel van een Zenmeester. Hij omschreef nauwkeurig hoe zijn kerkgangers voortaan gekleed moesten gaan, wat de kleur moest zijn van de ashramge­bouwen (zwart) en hoeveel uur er per dag video gekeken moest worden. Video’s van ZIJN toespraken vanzelf. Hè? Diezelfde man hoorde ik in 1980 nog zeggen, dat wij, His People, na zijn dood anoniem zouden moeten onderduiken in de stroom van de wereld en dat we geen enkele relikwie van hem mochten bewaren?

HUMORISTISCHE SPREKER

Osho was beslist een begena­digd en uiterst humoris­tisch spreker. Zijn inzicht in de menselijke psychologie was fenomenaal, maar hij heeft er, met opzet of niet, alles aan gedaan om zijn eigen idool­positie te ondergraven. Op macht, luxe en erkenning belust liet hij zijn Amerikaanse modelstad in Oregon, de grootste New Age commu­ne ooit ter wereld opgebouwd, crimi­neel en beleids­matig ondermijnen. Nòg steeds vinden zijn trouw gebleven discipelen dat het om een `device’ ging, een bewustma­kende techniek. De ideale vader wordt immers alles verge­ven.
In mijn eigen blinde troostbehoefte (mijn vader stierf toen ik 12 was) dacht ik lang hem ontlastend mee. Ik had immers niet onaanzienlijke bedragen aan de Rajneesh Stichting gedoneerd? En ik was dol op die man, hoewel ook bang voor zijn magische trukendoos. Zijn vermogen tot volksverlak­kerij had ik wel al eerder van heel dichtbij moeten aanzien.
In 1981 werd één van Bhagwans lijfwachten, Swami Vimal Kirti tijdens een karatetrai­ning in de vroege ochtend radicaal in de borst getrapt. In paniek bracht men hem naar het ashram­hospitaal, waar onherstelbare schade werd vastgesteld. Ook de wc-ontstopper op de borst hielp niet meer. Daarop kwam er een pijnlijk circus op gang. Een vervolging wegens dood door schuld zou de ashram enorme schade doen. Bovendien was Kirti ook nog eens geboren als Welf, Prins van Hannover en verwant aan het Engelse koningshuis. Twee Indiase specialisten werd omgekocht, ineens was er officieel sprake van een hartaanval. Bhagwan bezocht Kirti in het nabije Ruby Hall ziekenhuis, waar de onfortuinlijke aristocraat heenge­bracht was. Bhagwan nam het hartaanvalverhaal moeiteloos over en uiteraard werd Kirti in zijn laatste uren Verlicht verklaard door zijn meester. De crematie werd een schitterend feest en de overgekomen Duitse familie werd moeiteloos ingepakt met honderdduizend rozenblaadjes en klassieke muziek over de ashramspeakers. Van een autopsie was geen sprake. Hoe zou men dat durven vragen? Ik had een vriendin, een verpleegster, die dienst had gedaan in het ziekenhuisje die ochtend. De haar opgelegde zwijgplicht over het werkelijke gebeuren kon ze niet aan. Ze moest er met iemand over praten. Op mijn beurt heb ik er ook lang mijn mond over gehouden. De zoon verraadt zijn vader niet gauw.

POONA’S ERFENIS

Na de dood van de meester in januari 1990 was er echter sprake van een erfenis. In zo’n geval dienen de nabe­staanden de gehele boedel over te nemen, de baten èn de lasten. De neo-sannyas beweging heeft snel vooral de baten naar zich toegehaald en de schulden laten liggen. Emotionele waarheden of geldzaken, op beide terreinen lagen er helaas toch nog wat vuiltjes uit het verleden. Een Raj­neeshbank heeft in 1985 mijn Amerikaanse tegoed van $ 613 verdonkere­maand. Ik was maar één van de kleinste schuldeisers, maar enige toelichting of uitleg is er nooit gevolgd, ook niet aan de grote verliezers. Na het faillissement zette de meester zijn zaak gewoon opnieuw op de vroegere stek in India op.

Jarenlang ­kwelde ik mezelf door mijn zelfonderzoek naar mijn relatie met die man. Ooit stelden NRC/Han­delsblad-reclameposters met betrekking tot Rajneesh de vraag: Profeet of Profiteur? De zoon van toen heeft inmiddels op beide beelden `Ja’ moeten knikken. Mijn vader heeft goede en slechte kanten, zo moest ik erkennen. En zo zal ik ze ook in mijzelf moeten leren aanvaarden. Het voordeel van dat nare leerproces was niettemin helder. Door me voor hem te buigen, me over te geven en uit zijn handen ritueel een kralenket­ting met zijn foto, de `mala’ te ontvangen, plus een duimafdruk op mijn voorhoofd heb ik me opengesteld voor een symbolische Goddelijke Autoriteit. Ik wilde mijn jong gestorven vader beter leren kennen middels een levende plaatsvervanger. Ik heb toen, in februari 1979, `Ja’ gezegd en acht jaar later weer `Nee’ toen de maat vol was. Zo kon de jongen zelf man worden. De band met de vader-tovenaar, met het aanbeden idool, werd verbroken toen ik de mala in mijn open haard verbrandde. Of Rajneesh werkelijk verlicht was of niet en wat verlichting überhaupt is, maakt niet meer uit. Ik moest mijn idool voeten in de aarde geven, terwijl zijn hoofd in de wolken hing.

Naderhand heb ik diverse mensen ontmoet, die zichzelf als verlicht therapeut of verlicht leraar presenteren. Ik heb ook veel video’s van de internati­onale spirituele cracks gezien en hun lezingen of workshops bijgewoond. Ze zijn Het ge­woon, zeggen ze. Of ze zijn ER. Klaar. Ze hoeven niks meer, behalve anderen helpen. De meesten hebben echter met Osho gemeen dat ze niet tegen kritiek kunnen. Wie doorvraagt over hun persoonlijke seksleven, over hun geldzucht, manies of fobie, maakt hen driftig. De criticus wordt de deur gewezen, soms zelfs met geweld.

CRITERIA VOOR VALS OF VERLICHT

En zo kan de zoeker eindelijk wat criteria opstellen voor zijn idolen. Zo’n vals idool vleit je, dat is Fase 1. Als je eenmaal een beetje in zijn of haar ban bent, krijg je te horen hoe bijzonder je bent, hoe slim het van je is om juist aan de voeten van déze teacher te komen. Dan weet je nog niet, dat de valse meester altijd in alles gelijk heeft of weet te krijgen. In Fase 2 worden je beloften gedaan: dat je tot een uitverkoren volk gaat behoren, dat je, als je maar hard genoeg werkt (cursus koopt of training volgt), je iets zal bereiken en kunnen, iets dat je Speciaal gaat maken. Er worden je in Fase 3 dezelfde magische vaardigheden in het vooruitzicht gesteld zoals de meester ook al lijkt te hebben. Onthechting, innerlijke vrede en geen relatiestress meer (iedereen houdt dan namelijk van je). Je gaat een betere toekomst visualiseren, je gaat rijk worden en geres­pec­teerd. Bij de ene meester heten het siddhi’s, bij de andere discreaties, een derde zal transformaties beloven. Fase 4 is pijnlijker: de bedreiging. Als je niet doet, wat je idool vraagt, zit je `in je kop’ of verstrikt in je ego en uiteindelijk gaat er straf volgen. Sancties, verbanning of vervloeking.

”Als jij dit therapieproject verlaat, ga je een zekere dood tegemoet. Je zult jezelf ombrengen uit schuldgevoel,” schreeuwde een beruchte Zwitserse quasi-therapeute me toe, toen ik me weer eens in mijn zoek­tocht, nu naar het wezen van mijn drie jaar daarvoor gestorven moeder, had laten verleiden tot een ingrij­pend therapeutisch experiment. Hanna Boe­schenstein heette ze, een kanjer van een wijf met een uitstraling van de Oermoeder zelve. Haar charisma en haar briljantie deden het wonder heel makkelijk. Ze had bovendien een paar dozijn erg aardige discipelen. Ik werd verleid door de sfeer in haar Nederlandse commune, weer een gelukkige familie! Haar `Making Friends’ project klonk zeer overtuigend. Drie maanden in de Indiase bush bij Khajuraho (de plaats met de magische Tantra-tempels) om onder haar leiding aan jezelf te sleutelen. Duur was het wel, maar dat is een bekende verborgen verleider. Duur moet wel goed zijn. Eenmaal aangekomen moesten de veertien deelne­mers paspoort, ticket en geld inleveren, zogenaamd ter collectieve beveiliging. Iets in mij waar­schuwde me toen al. Ik gaf niet alles af. Daarna brak inderdaad de hel los onder het mom van werken aan ons egoverlies. Om mij `open’ te maken bleek alles te mogen. Weinig slaap, vernederingen, uithongering en andere boeiende meditatieve technieken. Het echte werk begon met een overdosis alcohol, maar dat bracht me alleen aan het schaterla­chen. Toen volgde er een overdosis XTC. Dat greep dieper in. Toen ik weerloos onder de invloed was, begon Hanna, gesteund door haar co-therapeuten me allerlei zwarts te verwijten, inclusief mijn misdra­gingen uit vorige levens: ik was één van de ergste Florentijnse Medici’s geweest in 1500-zoveel! Ik was een duivel, een beest, ik mocht mijn zoon nooit meer onder ogen komen, ik had schade aan tientallen vrouwen toegebracht, ik kon maar beter zelfmoord plegen. Daarna werd ik het bos ingestuurd, alleen, om over mijn zonden na te denken.

U leest dit verhaal waarschijn­lijk met een toenemende afschuw. Hoe kan een normaal mens zich zo te pakken laten nemen? Ik voelde me zelf wèl normaal. Ik bleef kijken, hield ik mezelf voor. Ondertussen had mijn therapeute geen enkele eerbied meer voor individuele grenzen. Mijn karma? Het zal best. De zoektocht naar de waarheid brengt ons ook naar de zwartste krochten van de ziel en in alle denkbare aardse hellen. Peter Pan was zijn schaduw kwijt en Wendy moest hem weer aannaai­en… Wat heb ik later geluid bij die film Hook! Allemaal archetypisch leed in de vader-zoon relatie.

NET GEEN ZELFMOORD

Ik pleegde geen zelfmoord. Nee, ik vond iets nuttigs op de bodem van mijn put. Daar lag het inzicht dat het niet uitmaakt, wat een ander van mij vindt of in mij ziet. Ik ben gewoon ik. En voor mijzelf ben ik de moeite waard. De volgende dag was ik er getuige van hoe Hanna zich liet overschadu­wen door het godinnenaspect van Kali, de wreekster. Deze Hindoeïstische godin wordt afgebeeld met een halsketting van onthoofde mannen, symboliek voor de demonen in je eigen ziel. Hanna, die zichzelf gedurig beriep op haar Verlichting enkele jaren eerder, was van plan die in onze zielen stevig aan te pakken. De sfeer werd er niet beter op en het eten ook niet. Slechts bananen en wortels kregen de onwilligen, die zich nog steeds niet konden overgeven.
Hoe gek het ook klinkt, ik hield toch ook van Hanna. In haar stille momenten was ze zo sensitief en liefdevol dat ik totaal toegewijd haar voeten weer kon masseren. Mijn idool liet me dan weer zien, hoe mooi mijn moeder kòn zijn en hoe ik dat vreselijk gemist heb en tekort kwam. Haar wreedheid kende evenmin grenzen. Binnen Hanna’s religieuze paranoia moest ineens e­en bijtende pup in een groepsritueel gedood worden. Dat stomme hondje was plotseling het sym­bool geworden van alle mannelijke agressi­viteit. Pipo werd verdronken, het duurde vijf minuten voor het lijfje onder water in Roberts handen stillag. Hij was Hanna’s discipel num­mer Een en hij zou alles doen en laten om haar liefde maar te behouden. Hoewel ze vijftien jaar ouder was, beminde hij haar veel­vuldig en enthousiast en beschreef daarna die helende ervaring aan ons. Als ik maar meer mijn best deed in ons concentratiekampje, werd ook mij dat voor­recht in het vooruitzicht gesteld. Die seksuele slavendienst trok mij onvoldoende aan, zo ver was ik nog niet gezonken. Dat Robert zich op een noodlottige avond door de hele groep bont en blauw moest laten slaan om dichter bij zijn gevoel te komen, was voor mij de druppel die mijn emmer deed overlopen. Of was het puur lijfsbe­houd? Toen zijn billen volkomen zwart zagen van de bloeduitstortin­gen, schreeuwde Hanna me toe dat ik de volgende was: “Scheissdreck!”
Mijn vluchtkof­fertje stond echter al stiekem klaar, ik had nog genoeg roepies en het adres van de Nederlandse ambassade in Bombay. Het was volle maan en ik rende die vijf kilometer naar de grote weg. In de vroege ochtend werd ik opgepikt door een vrolijk beschilderde Indiase truck. De chauffeur wou niet eens geld van me aannemen, zo goed voelde hij waarschijnlijk mijn verweesde gevoe­lens aan. Mijn moeder had me verraden, maar ik had mezelf net op tijd uit haar handen weten te red­den. Thuis gekomen ben ik ook. Bang was ik onderweg beslist wel. Bang voor haar vervloeking en bang dat ik toch ergens een spirituele fout had gemaakt. Je weet immers maar nooit in dit mysterieuze leven? Voor je het weet is goed ineens kwaad en omgekeerd. Vandaag krijgt het kind een kus en morgen een klap…

REDDING ZOEKEN

In minder extreme zin dan ik hebben talloze anderen hun eigen therapeu­tische redding gezocht. Hun innerlijke kind is verwond geraakt, hun geïnternaliseerde vader- en moederbeelden zijn onvolledig, vervormd en verwar­rend. Nieuwe ervaringen rijten de oude wonden weer open. Liefdesrelaties zijn favoriet in dit proces, maar ieder idool kan dezelfde functie vervullen. Wie blijft steken in zijn of haar beschuldigende vinger naar die ander, blijft echter ster­ven van verdriet en pijn. De wond mòet open, zodat het pus eruit kan. Daarna kan hij echt dicht. Littekens zullen je nog wel herinne­ren aan het verleden en soms bij slecht weer jeuken. In zo’n dieptepunt valt mij wel eens een bruikbaar liedje in, dat ik dan zing: “Alleen de liefde wil ik dienen, de liefde alleen, geen andere heer wil ik meer om me heen, alleen de liefde, de liefde alleen.”
Het was leuk geweest als mijn eigen Nederlandse idool-kandidaat van vroeger Herman Brood dat eens op de TV had kunnen brengen. Misschien had ik zelf dan ook zijn foto boven mijn bureau gehangen. Zomaar. Voor de lol.

 Peter den Haring

(Gepubliceerd in het tijdschrift Prana in 1999)

The post DE IDOOLHOF: verdwaald tussen idealen, idolen en illusies appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Nieuwe opleiding Familie Opstellingen 2020 http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/therapie/nieuwe-opleiding-familie-opstellingen-2020 Sun, 05 Jan 2020 22:04:47 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=8172 NIEUWE OPLEIDING FAMILIE OPSTELLINGEN Wil jij verdieping zoeken door een Opleiding Familie Opstellingen? Ben je nieuwsgierig naar de zin van je leven? En op zoek naar spiritueel avontuur? Vanaf 15 februari 2020 verzorg ik een nieuwe opleiding Familie Opstellingen voor mensen uit de gezondheidszorg, therapeuten en zelfonderzoekers onder het motto Kijken naar je Blinde Vlek. […]

The post Nieuwe opleiding Familie Opstellingen 2020 appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

NIEUWE OPLEIDING FAMILIE OPSTELLINGEN

Wil jij verdieping zoeken door een Opleiding Familie Opstellingen? Ben je nieuwsgierig naar de zin van je leven? En op zoek naar spiritueel avontuur? Vanaf 15 februari 2020 verzorg ik een nieuwe opleiding Familie Opstellingen voor mensen uit de gezondheidszorg, therapeuten en zelfonderzoekers onder het motto Kijken naar je Blinde Vlek. Deel 1: Gronden, lichaamstaal, intuïtief waarnemen, auraschoonmaken, kleurpyama’s, trancereizen en meditatie. Zelfliefde mantra’s. Leeg of onbezield voelen. Welke vraag kan er gesteld worden en wat niet? Deel 2: Mysteriebewustzijn, Godsbesef, predestinatie en Vrije Wil. Beloften en koorden. Macht & Onmacht. Karmische astrologie. Kijken naar je Blinde Vlek. Beperkte ontvankelijkheid voor inzicht. Deel 3:  Barrières, blokkades, schaduwkanten, verklevingen, verstopt familieleed, niet erkende doden, projecties, demonen & Satan. Deel 4: Verdieping, erkenning, vergeving, afbakening, Opnieuw op aarde komen of niet? Hypnose en trucs. Deel 5: Oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Tien zaterdagmiddagen van 12.00-17.45 uur, m.i.v. 15 februari, om de 14 dagen. Vijf delen, elk omvat 2 middagen met theorie en 1 of 2 opstellingen. Kosten € 550, korting voor mensen op Bijstandsniveau. Locatie: de voormalige kosterij van kerk Haastrecht, 2851 BE Hoogstraat 162a (gratis parkeren). Vooropleiding en motivatie moeten getoetst kunnen worden in een voorgesprek. Er is nog geen accreditatie als bijscholing aangevraagd. Aanmelding en informatie: info@peterdenharing.nl Nam Myoho Renge Kyo (Ik ben toegewijd aan de mystieke wet van oorzaak en gevolg) GROEPSCHANNELING Een Familie Opstelling is een moderne, paranormale vorm van groepstherapie die veel terrein wint bij het aanbod van vernieuwende therapieën. Deelnemers (representanten) stellen zich bewust in een lichte trance open voor de geest van iemand of iets. Overledenen, entiteiten, buitenaardsen, aardewezens, concepten, idealen, noem maar op. Van te voren moet men daarom goed gronden en even leren hoe aanklevende ballast los gelaten kan worden. De opgewekte trance moet ook bewust afgesloten worden. Je kunt met dit systeem beter zicht krijgen op familiekarma, onverklaarbare tegenwerking of ongrijpbare angsten. Regelmatig geef ik in Den Haag, Enschede of Leidschendam trainingen of een avond- of weekendworkshop. De focus hier ligt bij het kijken naar je blinde vlek. Blinde vlekken zijn delen van je persoonlijkheid, die lastig te accepteren zijn. Toch vertonen ze zich, maar doorgaans in een subtiele verpakking. Mensen uit je nabije omgeving ‘zien’ dat kantje dan al wel, alleen jij zelf blijft dat specifieke gedrag ontkennen, bagatelliseren of omzeilen. Kun je je schaduw in het licht zetten, eerlijker kijken naar dat waar je bang voor bent, omdat je het lang hebt onderdrukt? Blinde vlekken zitten meestal gekoppeld aan wat we ook wel schaduwkanten noemen. Meestal ontstaat zoiets in je kindertijd. Het kan gaan om een zogenaamd slechte eigenschap of onhebbelijkheid, die je ouders al vroeg opmerken en afstraffen. Je durft er niet verder mee te experimenteren, omdat je er afkeuring en beperkingen op bent gaan verwachten. Dat kan gevoelens van teleurstelling en onmacht opwekken, waar misschien ook al geen plaats voor was. Als het uiten van je boosheid evenmin kon, ben je mogelijk boos op jezelf geworden. En dat vond je eventueel ook weer stom van jezelf. Enzovoorts. Zo kan je blinde vlek te maken hebben met een verstopte reactie op allerlei gevoelens. De manier waarop jij dan als volwassene weer reageert op anderen, die zulke gekwetste of geprikkelde terreinen in jou wakker maken, kan dan weer zo indirect gaan, dat hij een blinde vlek wordt. Zo’n blinde vlek hoeft niet perse een negatieve achtergrond te hebben. Het kan eveneens gaan om een zogenaamd goede eigenschap, die tussen andere `goede’ eigenschappen verdwaald raakt. Je blijkt bijvoorbeeld leuk te scoren met je leuke clownsoptredens maar helaas, je tekeningen vindt niemand bijzonder. Dus je raakt je tekendoos nooit meer aan… Een opvallende kwaliteit kan ook negatieve aandacht oproepen. Je ouders vinden je bijvoorbeeld een poehaprinses of een opscheppertje, ze ergeren zich aan jouw geldingsdrang maar misschien wel uit verkapte jaloezie. Dat is het krabbenemmerprincipe: de andere krabben in de emmer trekken degene die probeert te ontsnappen naar beneden. Later ga je je misschien geheel onlogisch ergeren aan kunstenaars en artiesten, die hun talent wel gehonoreerd hebben gekregen. En je snapt niets van je irritaties. Zie hier: een blinde vlek. SPIRITUEEL OMGAAN MET JE SCHADUWKANTEN Spiritueel omgaan met je schaduwkanten betekent voor mij, dat je een poging doet om je bestaan op aarde te koppelen aan bewustwording. Dat je probeert te werken en te leven vanuit het besef van een karmische opdracht. Op aarde ZIJN houdt dan in, dat alles wat je overkomt een leerervaring is. Dat alles precies goed is en bovendien dat jij het onbewust zelf zo naar je toe getrokken hebt. Soms jij als individu, soms jij als lid van een karmische groep (als Nederlander, als Hagenaar, als lid van een specifieke familie enz.) Soms heeft zo’n groep een voortrekker nodig, een pionier. Het zwarte schaap in de familie is dan essentieel voor de bewustzijnsontwikkeling van de hele clan. Een herwaardering van de schaduw en waarom die schaduw zich nou juist Hier en NU manifesteert, kan een transformatie van de hele groep op gang brengen. Zelfkennis is hier de sleutel. Deze opleiding Familie Opstellingen laat veel van de orthodoxe dogma’s uit het zogeheten systemisch werk grotendeels los, kijk maar naar het programma. Meestal geef ik ook eens per jaar een cursus van vijf avonden onder het motto Spiritueel Omgaan Met Je Schaduwkanten. Ik kijk dan naar je astrologisch karma, ik verzorg een trancereis, bij mooi weer gaan we buiten stokvechten en ik werk met de zogeheten Symbolentekening. En we luisteren veel naar elkaar. Zie mijn AGENDA op www.peterdenharing.nl.

The post Nieuwe opleiding Familie Opstellingen 2020 appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
KARMISCHE CYCLI VAN SATURNUS http://www.tijdgeest-magazine.nl/astrologie/karmische-cycli-van-saturnus Thu, 24 Oct 2019 15:45:03 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=7985 Een beetje vakliteratuur voor astrologen kan soms ook  nieuwsgierige amateurs boeien. Dit verhaal gaat over voorspellende astrologie en met name over de invloed van Saturnus in bepaalde levensfasen. En ik praat over karma zoals zich dat manifesteert via de twee Maansknopen.

The post KARMISCHE CYCLI VAN SATURNUS appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Een beetje vakliteratuur voor astrologen kan soms ook  nieuwsgierige amateurs boeien. Dit verhaal gaat over voorspellende astrologie en met name over de invloed van Saturnus in bepaalde levensfasen.  Het is eerder (verkort) gepubliceerd in het Astrofocus, een astrologisch vakblad. In iemands geboortehoroscoop staan altijd twee punten die informatie geven over je vorige leven en je karmische opdracht in dit leven. Dat is de as van de zogeheten Zuidelijke en Noordelijke Maansknoop.

Laat me eens even wat vaktechnisch jargon over je uitstorten. Veel astrologen gebruiken de posities van de Progressieve Manen als leidraad om het stapsgewijze inzichtelijke bewegen van Zuid- naar Noordknoop te duiden. Bijna iedereen kijkt aandachtig naar het vierkant van de transitoire Pluto met de geboorte Pluto. Iemand gaat tussen 34 en 37 jaar onmiskenbaar voelen, weten, handelend in de richting van het karmische doel. Maar lukt dat ook? Wat remt er dan eventueel nog?
Goed, een retrograde, (teruglopende) Mercurius vertraagt, net zoals een Maan in moeizame aspecten en al die opposities moeten ondertussen ook nog uitgeleefd worden. Alle narigheid zou in je volle volwassenheid zo’n beetje bekend moeten zijn. Ik heb best wel wat cliënten gehad, die hun schaduwkanten aanvankelijk kunstig onder de tafel hielden. Ze probeerden, uit angst voor de waarheid, zich doof, blind en gek voor te doen naar hun omgeving die hen met die blinde vlekken probeerde te confronteren.

De astroloog moet het dan allemaal tactisch en liefdevol uitleggen. Ik heb veel troost kunnen bieden met de opmerking dat je nooit verder bent dan je bent en kan zijn, gelet op al die verschillende opdrachten in zo’n horoscoop. “Als je het maar allemaal VOOR je dood kunt snappen!” Dat geeft ruimte in de tijd.

VADERTJE TIJD: SATURNUS

Daarmee kom ik op een bruikbaar handvat qua tijd: de planeet Saturnus. Hij spreekt vanuit je horoscoop over verantwoordelijkheid, over ernst, gezag, leiding, structuur en afstandelijkheid. Saturnus beweegt langzaam; hij doet er bijna dertig jaar over om weer op dezelfde plek te geraken waar hij stond bij je geboorte. Die cyclus delen de astrologen op in vier stukken, die allemaal een eigen crisis veroorzaken. Wij noemen dat een transitoire cycli van 7 jaar en 8 maanden en de positie in het betrokken Huis (een bepaalde levensgebied) bepalen grotendeels of iemands karmische groeiproces krachtig ondersteund of juist afgeremd wordt.
Bij het eerste transitoire vierkant moet het kind zich gaan losmaken van de inprentingen door de ouders, na de eerste transitoire oppositie op de leeftijd van 15, 16 jaar moet je besluiten nemen aangaande je beroep, de verhouding tot je ouders en je seksuele voorkeuren. Als je Uranusstand dan helpt om lekker te puberen, dan krijg je een voorsprong. Doe je veel in het verborgene (12e Huis posities, veel retrograde planeten) dan kan zich de eerste karmische vertraging nestelen in het brein.
Rond je 23ste slaat het vierkant weer toe, je kunt je niet langer op onvolwassenen speelsigheid beroepen, je bent echt kind-af! Is je opleiding echt wat je wil? Waar en hoe wil je eigenlijk wonen? Ben je eigenlijk al wel toe aan een vaste partner?
Saturnus opnieuw op zijn uitgangspunt op 29, 30 jaar moet een eind aan alle speculatie maken. Definitief volwassen, dus moet je ophouden met het simpelweg navolgen van autoriteiten uit je verleden. Je dient de emotionele aanwijzingen van je ouders, leraren en exen los te laten en beter passende intuïtieve doelen na te streven. Een behulpzame Neptunus is in deze periode van vitaal belang. Als je nu dwaalwegen inslaat, wordt ook het zicht op de Maansknopen akelig vertroebeld. Ik benoem altijd al de noodzaak van het schoonmaken en houden van je aura bij alle onhandige Neptunus-contacten Wie heb je als voorbeeld, als rolmodel opgesteld?  En is dat nog wel bruikbaar? Je ego heeft een opruimbeurt nodig, maar wie denkt dat hij pas succesvol is als directeur van de ING-bank met een jaarsalaris van een miljoen, tja, die gaat het nog zwaar krijgen.

Wie echter bij het volgende vierkant van Saturnus rond het 37-38ste levensjaar, inhoudelijk de karmische beweging van Zuid naar Noord mist, die botst ook catastrofaal op het gelijktijdige transitoire vierkant van Pluto met de geboorte Pluto. Niks transformatie, niks verandering van al die gewoontepatronen. Bovendien is de Noordknoop in die 37 jaar weer nagenoeg op de dezelfde plaats in de Radix uitgekomen: meestal globale, industriële maar ook persoonlijke crisismomenten. En? Jij durft niet? Je snapt ook niet wat de bedoeling is? De boot wordt gemist, men is de focus kwijt, versnippering en wanhoop ligt op de loer, men wordt geleefd door de omgeving en de automatische piloot staat op volle toeren te werken.

ECHTSCHEIDING & BURN OUT

Er volgen jaren waarin de echtscheidingskermis schrijnend draait, waarin de kinderen niets meer van je willen weten, waarin de burn out en de borst- of longkanker elke dag kan toeslaan. Sportschool en porno helpen misschien nog een beetje, maar het lijf zucht diep onder de psychische lasten.
De oppositie van Saturnus met zichzelf tussen 44 en 46 jaar verklaart dan de enorme belangstelling ineens voor ons vak. Iemand moet houvast bieden. Het droevige blijft dat vrouwen veel eerder dan mannen die stap zetten. In mijn praktijk is het percentage vrouwen vergeleken met mannelijke consultanten 65:35%. Vrouwen delen hun goede ervaringen op sociale media, mannen schamen zich vaak voor hun hulpvraag. Maar men krijgt wat men verdient, c.q. nodig heeft… Dus ook de voorspelbare dip. Alles gaat gelukkig voorbij, de lol EN het leed.
Wat ben ik ondertussen trots op het verwekken van een dochter met Saturnus in een driehoek naar haar Maan-Neptunus conjunctie. Karmisch komt het allemaal goed, schatje!

 

 

The post KARMISCHE CYCLI VAN SATURNUS appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Slachtoffers, daders en astrale lifters http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/therapie/slachtoffers-daders-en-astrale-lifters Sun, 15 Sep 2019 09:35:43 +0000 https://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=7905 Fysiek aanwezige tegenslag kan ons flink ontmoedigen, soms onderdompelen in martelaarschap. Het is fijn als er een schuldige aangewezen kan worden, de Dader. Het wordt allemaal flink wat complexer bij geestelijke aanvaringen. In de zeer populaire slachtofferstand wijzen veel mensen naar iemand die hen van alles zou hebben aangedaan. Sommigen zijn helaas bang gemaakte of […]

The post Slachtoffers, daders en astrale lifters appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Fysiek aanwezige tegenslag kan ons flink ontmoedigen, soms onderdompelen in martelaarschap. Het is fijn als er een schuldige aangewezen kan worden, de Dader. Het wordt allemaal flink wat complexer bij geestelijke aanvaringen.

In de zeer populaire slachtofferstand wijzen veel mensen naar iemand die hen van alles zou hebben aangedaan. Sommigen zijn helaas bang gemaakte of zelfbenoemde martelaars, er van overtuigd dat hun problemen te wijten zijn aan tekortkomingen van anderen, aan kwade trouw van iemand of erger nog: door op hen uitgeoefende zwarte magie. Vanuit een karmisch perspectief moet zo iemand gewezen worden op de eigen verantwoordelijkheid. Al ben jij een kampioen in het buiten jezelf leggen van de schuldvraag, dat gedrag lost de kwelling, de pijn of het probleem echter nooit op.

“Waarom moet mij dit altijd overkomen?!” schreeuwde mij ooit een cliënt toe. De waarom-vragen horen natuurlijk (jammer dan) thuis bij God, maar bij gebrek aan betrouwbare boodschappers naar de Hemelse Zijde komt er dan bij een echte vraag om hulp, naar we hopen, een therapeut of astroloog om de hoek kijken. Bijna altijd spelen er namelijk verdrongen schaduwkanten. Iemand onderdrukt bijvoorbeeld de eigen agressie maar lokt met bepaald zuigend gedrag wel agressie uit. Dan ineens zijn de rapen gaar en wordt de aanvaller gek gemept, want dan is het plotseling zelfverdediging.

Ik analyseerde ooit een horoscoop van een vrouw met zeer problematische Mars-aspecten in het 5e Huis met Venus en Saturnus in Schorpioen. Dat duidt doorgaans op heftige seksuele verlangens, die echter moeizaam worden weggestopt en innerlijk veroordeeld. Plotseling reageerde de betrokkene woedend op mijn opmerking dat je met zo’n stand zult moeten leren hoe je die energie weer vrijmaakt en hoe je weer van seks zou kunnen genieten. Ze bleek vanaf vrij jonge leeftijd te zijn ‘misbruikt’ door een hele rits mannen. Die etiketteerde zij nog steeds eenzijdig als beesten en psychopaten. Mijn waarneming vond zij schandalig en niet professioneel. Ze had zichzelf helaas voorgoed als slachtoffer neergezet om de bittere conclusie te vermijden dat zij zelf zulke situaties had opgezocht om daar juist haar karmische les van te leren.

In talloze relaties spiegelen de partners bovendien elkaars blinde vlekken, positieve en vooral negatieve kanten. De ander vergroot iets uit. Jij durft niet avontuurlijker en vrijer te leven terwijl dat wel in je horoscoop staat? Ga het dan niet gek vinden dat je altijd overspelige partners aantrekt. Jij haat hem/haar maar je blijft samen omdat je verkapt jaloers bent op zijn/haar Uranische zucht naar verandering en nieuws… Ach.

Zo ken ik tientallen voorbeelden. “Alles wat je zegt, ben je zelf!” jennen kleine kinderen elkaar soms. De zogenaamde dader is niet zelden een vriend uit een vorig leven die jou helpt door het vergroten van jouw onbewuste problemen om er uiteindelijk voor te zorgen, dat jij inzicht krijgt waar juist jouw shit zit. Niet leuk maar wel waar!

ASTRALE LIFTERS

Tot zover hadden we het over fysiek aanwezige tegenslag. Het wordt allemaal wat complexer bij geestelijke aanvaringen. Bij rokers is dat al zeker maar verder heeft ieders geest zo nu en dan (of vaak) last van de dagelijkse vervuiling met oordelen, zorgen, angsten en oude negatieve overtuigingen. Mensen met een ernstige overgevoeligheid horen daarna ook nog eens stemmen in het hoofd. In de hypnotherapie horen we slachtoffers met van alles geconfronteerd worden: opdrachten, nare verlangens, beschuldigingen, fysiek voelbare bestraffingen, demonische gekte. De reguliere conclusies zijn doorgaans rigide: wanen, hallucinaties en schizofrene stoornissen. Zware medicatie schijnt dan de enige oplossing, De cliënt wordt zo suf gemaakt, dat hij/zij helemaal niks meer waarneemt of voelt, laat staan de stem van die dooie oma of van die opa waarnaar hij ooit vernoemd was. Het ‘slachtoffer’ is echter bijna zonder uitzondering ooit een bepaalde deal, een geestelijke overeenkomst met zo’n lifter aangegaan. Het in de steek gelaten, getraumatiseerde kind heeft bijvoorbeeld diep wanhopig om astrale hulp gevraagd of gebeden en toen is er een geest/entiteit/dood familielid in dat open auragat gesprongen. Mogelijk heeft dat aanvankelijk gewerkt en heeft het kind er steun door ervaren.

Op latere leeftijd heb je waarschijnlijk niet zoveel meer aan de vroeger wijze of nuttige raad van die lifter in je hoofd. Of misschien vraagt die lifter ongezonde wederdiensten? Het is het sprookje van Repelsteeltje die de molenaarsdochter helpt met het spinnen van goud uit stro voor de koning, maar die later haar eerste kindje opeist als betaling. Jouw lifter laat je dus rare dingen doen? Jouw lifter kan je gedachten sturen? Maar wie ben jij dan zelf? Wat wil jij zelf? Of heb je gewoon de weg van de minste weerstand gekozen en daarmee een eeuwige slachtofferrol? Meestal moet die noodlottige band tussen de partijen met behulp van een hypnotherapeut al onderhandelend worden losgemaakt.

Een meer specifieke oplossing ligt in de techniek aura schoonmaken. Wie niet oefent en regelmatig de truc toepast, die blijft zeker lifters houden. Helaas, elk mens heeft een eigen, vaak karmisch bepaald tempo. Ik gun daarom iedereen zijn/haar eigen, persoonlijke lijden. Collectief hebben we het toch al niet makkelijk (klimaatgezeik, sociale ongelijkheid, 5G en Thierry Baudet…).

The post Slachtoffers, daders en astrale lifters appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>
Is dat God, die bloedoffers vraagt? Of is leven een bewustzijnsexperiment? http://www.tijdgeest-magazine.nl/artikelen/spiritualiteit/is-dat-god-die-bloedoffers-vraagt-of-is-leven-een-bewustzijnsexperiment Mon, 18 Feb 2019 12:27:15 +0000 http://www.tijdgeest-magazine.nl/?p=7542 Spiritueel georiënteerde mensen proberen door een niet aflatende nieuwsgierigheid een hoger, verfijnder bewustzijn te ontwikkelen. Is dat nodig? Want IS er eigenlijk een Hogere Macht die de aardse business bestiert? Of worden we geregeerd door reptielachtige buitenaardsen? Of toch door een pervers aardewezen, een rode elementaal? Zo eentje die geilt op bloedoffers, vroeg te beginnen […]

The post Is dat God, die bloedoffers vraagt? Of is leven een bewustzijnsexperiment? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>

Spiritueel georiënteerde mensen proberen door een niet aflatende nieuwsgierigheid een hoger, verfijnder bewustzijn te ontwikkelen. Is dat nodig? Want IS er eigenlijk een Hogere Macht die de aardse business bestiert? Of worden we geregeerd door reptielachtige buitenaardsen? Of toch door een pervers aardewezen, een rode elementaal? Zo eentje die geilt op bloedoffers, vroeg te beginnen met een besnijdenis?

Van de lezen van het Bijbelse Oude Testament wordt men niet blij. ’t Is vooral moord en doodslag. Wie is toch met dat idee begonnen?
Even eerst wat opgewekte esoterische gedachten over ons bestaan. De schepping, dit enorme permanent uitdijende universum, kent geen buiten en is een ‘perpetuum mobile’ (een eeuwig bewegen zonder externe energiebron). Miljarden sterrenstelsels, allen roterend om een zwart gat in hun centrum, draaien om elkaar en in elkaar. Ze vergaan, hun puin wordt door het zwaartekrachtprincipe weer samengevoegd tot nieuwe sterren en planeten. Zo boven zo beneden. De spiritueel georiënteerde mens hoopt/gelooft/weet dat de ziel van de mens rondreist, als klein nieuwsgierig onderzoekertje, scouting for God, voelend, waarnemend hoe alles met alles is verbonden, eeuwig recyclend en eeuwig uitdijend in bewustzijn. Zijn ervaringen ondersteunen allemaal een Veel Groter Bewustzijn. Een Goddelijk Iets verzamelt, creëert en vermaakt zich. Net als in het grote geheel is de inhoud aan energie plus materie in de menselijke zielsopslag constant, maar altijd in actie. Die verplaatsingen worden in onze geest creatief bijgehouden. Tijdelijk zijn lichaam en geest (ziel) Eén, zoals het wezen van de Schepper onzichtbaar opgaat in het geheel, verweven met het innerlijk. Er wordt ervaren en weer losgelaten. Innerlijk ontstaat er verfijning van bewustzijn, uiterlijk wordt de chaos schijnbaar groter. Het uitdijen van het heelal versnelt steeds omdat haar zwaartekracht sneller afneemt dan de expansiekracht van de ruimte. Op termijn ‘eten’ de zwarte gaten elkaar op en vindt er een nieuwe oerknal plaats. Zo zou het ook kunnen gaan met het menselijk verlangen naar Heel worden, naar Eenheid, naar wedergeboorte. De schepping is door zijn aard tijdloos en actief statisch. De mens maakt het gebeuren leuk en avontuurlijk door zijn nieuwsgierigheid, wellust en zijn relativerende gevoel voor humor. Welkom, op deze planeet! Er is plek zat. Tenminste? Is er echt een Hogere Macht die de aardse business bestiert?

BOZE GOD

De God uit het Oude Joodse Testament geeft niet een prettig meedogend voorbeeld aan zijn dienaren. Hij gaat uit zijn dak als iemand iets pikt of naïef handelt, zoals de arme Uzza die per ongeluk de Heilige Ark aanraakt (zie 1 Kronieken 13.10) en paf, wordt doodgeslagen. Ene Aaron en Mirjam betwisten het exclusieve gezag van Mozes om met God te communiceren, die met hen in een wolk meereist na de uittocht uit Egypte. God daalt af en straft Mirjam. ‘ Mensje wordt meteen melaats. Dat zal de critici een lesje leren! Op http://www.bijbelstudie.net/bijbelstudie/articles/17370/1/-Bijbelteksten-over-het-onderwerp-toorn-van-God/Page1.html staan zo nog tientallen pittige anekdotes. Hup, vuur, ziekte, verbanning en uitroeiing. Is hier een Hogere Universele Macht aan het woord? Eerder lijkt het een uiting van een rode elementaal (een aardewezen) die bloedoffers (besnijdenissen en de uitroeiing van alle andersdenkende volkeren in de buurt) vraagt om zijn egocentrische, astrale spel te kunnen blijven spelen. Of misschien was die God uit het Oude Testament gewoon een vroege, asociale astronaut, zoals er in de moderne UFO-literatuur zoveel voorkomen: genadeloze en moraalloze lui met een reptielenbrein die geboeid waren door genetische experimenten en alle ongehoorzamen meteen maar efficiënt ten voorbeeld stelden en uitroeiden. Zoek mijn artikel maar op over de door astronauten op dociliteit en vriendelijkheid doorgefokte Homo Sapiens.

Wie nader onderzoek op dit punt wil doen, kan eens kijken naar wat Bram Vermeulen al lang geleden uitlegde over onze evolutie in relatie tot buitenaardse expedities van zogenaamde ‘Goden.’ Het verhaal staat op http://www.youtube.com/watch?v=tsUS_Ox5GPA&feature=share.

DOOD AAN DE ONGELOVIGEN!

De Bijbeltekst 1 Samuel 15:3 blijft altijd een handige richtlijn voor de ware Jood en Christen: “En God zei tegen Saul: “Ga nu en val de Amalekieten aan en vernietig hen allen en alles wat van hen is. Spaar niemand, breng allen ter dood: mannen en vrouwen, kinderen en zuigelingen, runderen en schapen, kamelen en ezels.” Verlichte lieden roepen dan altijd dat je die heilige boeken selectief moet lezen. Helaas, deze soort heiligheid is niet besteed aan de grote massa voor wie deze leefregels ooit opgesteld zijn. Verdeel en heers, maak jezelf speciaal en maak brandstapels voor de boeken en de schrijvers die ons onwelgevallig zijn! Laat ons internet controleren en jouw telefoon aftappen! Dood aan de zelfstandig denkenden! Sluit de rebellen op! Hack hun websites (ook al eens gebeurd met Tijdgeest-Magazine.nl). Maar waar gaat die extreme polariteit naar toe?

’t Is tegenwoordig puriteins-christelijk Amerika (ook al allemaal besneden) versus Turkije en Rusland, exclusief Joods Israël tegen Syrië, Iran en tegen alle niet-Joden, achterlijk islamitisch Pakistan tegen India en Nederland, enzovoorts. Meisjes besnijden, vrouwen vernederen en lekker stoer bombarderen en dreigen, liegen, ritselen en verdraaien van informatie, het maakt zelden zaken beter en daarop kan de tegenpartij ook ongeremd de gang gaan. Aanslagen, cyberaanvallen en handelsoorlogen, alles mag en kan ook. Zo worden generaties martelaren voor De Goede Zaak gecreëerd die ook voor hùn volk willen sterven.

BEWUSTZIJNSEXPERIMENT

Qua experiment met bewustzijnsverruiming en het innovatief stimuleren van karmische creativiteit mag Alles, ook dit eindeloze politieke en oorlogszuchtige armworstelen. Vooruit, wij weten dat dit allemaal een spel is, maar laten we niet blind meespelen. We zullen actief de liefde moeten praktiseren in onze nabije omgeving. En ondertussen moeten we ook bidden om mondiaal inzicht. En hopen dat de kat en de hond elkaar toch ooit vinden! En vrouwen en mannen in echte liefde!

The post Is dat God, die bloedoffers vraagt? Of is leven een bewustzijnsexperiment? appeared first on Tijdgeest Magazine.

]]>