De waarde van sprookjes heeft eeuwenlang gelegen in het overdragen van mystieke kennis, moraliteit en normen aan kinderen.  De Wolf en de Zeven Geitjes waarschuwt vooral voor astrale indringers.

In vroeger tijden droegen wijze mensen hun occulte kennis vaak over in de vorm van volksverhalen. Met name de sprookjes konden zo nuttige, vooral morele functies vervullen. De deugd werd beloond, de zondaars bestraft. Bepaalde verhalen hebben een achtergrond die niet voor iedereen toegankelijk is, maar die op onbewust niveau ruimte maakt voor ongewone geestelijke oplossingen voor ingewikkelde problemen. Herinner je je nog De wolf en de zeven geitjes?

Mama waarschuwt haar kroost om niemand het huisje binnen te laten als zij er niet zelf is. Wat wordt daar mee bedoeld? Oppervlakkig gezien zal ze iets bedoelen als geen snoepjes aannemen van vreemde mannen, de deur niet openen voor een zielig zigeunervrouwtje in nood, iedere aanbeller wantrouwen: misschien huist er een rover achter dat opgeverfde gezicht!

Maar denk even verder mee. Als de ziel reist, bijvoorbeeld ’s nachts in dromen, dan wordt de slapende geest (de geitjes: de verzameling deelpersoonlijkheden met diverse egofuncties) alleen gelaten in het lichaam (het huis). Dan mag er niemand in. Dan zou immers het huis kunnen worden overschaduwd door een boze, krachtige geest (de wolf) die de deelpersoonlijkheden verslindt.
Hypnotherapeuten zullen de lifter, de obsessor en de plaaggeesten herkennen. Van schizofrenie hadden ze in vroegere tijden natuurlijk nog nooit gehoord, maar de aangereikte oplossing was goed.
Laten we namelijk kijken naar de symboliek van het slimste, kleinste geitje. Dat verstopt zich in een kleine, met een deurtje afgesloten klokkast, en bakent daarmee voor zichzelf een overzichtelijke veilige ruimte af (het Ik als basis-ego in een klein auraveld). Het geitje wordt zo een onbeschadigd ankerpunt voor de moeder. Als moeder de Geit (de ziel) weer terugkomt, herstelt zij de schade die de indringer aangericht heeft. De wolf wordt verdronken, de deelpersoonlijkheden weer bevrijd.

We kunnen onze kleine kinderen niet zo eenvoudig een auraoefening leren, maar ze wel dit soort beschermende beelden aanreiken. Leer je hooggevoelige kleuters dus een wijkplek te fantaseren, een eigen, veilig kamertje te visualiseren met een grendel aan de binnenkant van de deur en een raam waardoor ze de buitengesloten wolven kunnen zien en uitlachen. Van die oefening kunnen ze nog jaren plezier hebben.

PdH