In mijn vroegere Haagse hypnotherapiepraktijk zag ik veel mensen met lichamelijke klachten waar de reguliere medici op uitgekeken waren. Anders gezegd: “Meneer, mevrouw, we kunnen niets vinden.” Sommige problemen waren terug te voeren op stressende situaties in de kindertijd, die door actuele gebeurtenissen werden gerevitaliseerd. Er wordt ‘iets’ in je wakker en de met die gebeurtenis verbonden pijn gaat zich opnieuw manifesteren. De (hogere) bedoeling ervan is kennelijk dat je als volwassene weer bewust aandacht moet besteden aan dat kindertrauma (klein of groot). Tijdens een hypnose/regressie naar die situatie kun je, begeleid door een therapeut, die spanning ‘herkaderen’ d.w.z. je zoekt naar betere oplossingen en je stelt je daar de positieve uitwerking van voor.

Fijn is ook als je de zaak in een groter perspectief kunt plaatsen, de affaire van twee kanten bekijken, meer in staat tot vergeven bijvoorbeeld. Meer overzicht geeft inzicht en inzicht heelt. En binnen een paar dagen kan dan die voorheen onverklaarbare klacht verdwijnen.Toch staat ook de hypnotherapie regelmatig voor een raadsel, in die zin dat er eigenlijk geen jeugdprobleem terug te vinden is dat relevant met de betreffende klacht in verband gebracht kan worden. In een aantal gevallen is mij gebleken dat er sprake is van een extreme psychische gevoeligheid, die jij natuurlijk al lang kent van jezelf: die hooggevoeligheid in combinatie met een zeker paranormaal talent. Je bent dan bijvoorbeeld sterk empatisch of zelfs telepathisch, en dat kan dan dus een situatie creëren waarbij een aanvankelijk gezond iemand pijn, stress of verdriet van iemand anders oppikt en fysiek tot uiting brengt.

Wie iets afweet van de zogeheten Familie Opstellingen volgens het systeem van de Duitse Bert Hellinger, zal onmiddellijk denken aan het ‘dragen’ van lijden uit de familie (en zelfs van verre voorouders). Wie zich verdiept in het fenomeen van ‘channeling’ zal zulke klachten ook makkelijk kunnen begrijpen: een levend iemand kan worden belast met spanning of frustraties van een overledene.  Met name bij vernoemde personen lijkt dat proces meer dan gewoon voor te komen. In opleidingen voor Intuïtieve Ontwikkeling wordt dan een zogeheten auraschoonmaak aangeraden.

Ik kan me direct voorstellen dat veel sceptische lezers afhaken bij dit soort New Age diagnoses. Inderdaad, je moet even ruimte maken voor het idee van leven na de dood, voor vorige levens en paranormaliteiten. Maar toch, sinds een jaar of 15, 20 word je beslist niet meer voor echt gek verklaard als je naar alternatieve oplossingen voor onverklaarbare klachten gaat zoeken in deze hoek. Voor iemand die stemmen hoort en bijvoorbeeld dwangmatig bepaalde handelingen moet doen, is deze misschien wat wonderlijk aandoenende therapeutische insteek vaak nog het enige redmiddel naast die van de permanente medicatie.

Voor andere ‘uitgekeken’ patiënten uit het reguliere circuit raad ik altijd een second opinion aan bij een hypnotherapeut met een oog voor paranormale fenomenen. En verder heb ik die auraschoonmaakoefening op een CD voor je te koop.

PdH