De angst voor de dood is bij sommigen minder dan de angst niets na te laten. Vergeten worden, uitgewist. Of nog erger: vervloekt voor eeuwig. We willen minstens vergeven worden. Kan dat zo maar? Reïncarnatietherapeuten doen mooi werk op dit terrein.

Er zijn fysieke, emotionele, mentale en astrale blokkades, vier dus. In de occulte literatuur wordt als de vierde blokkade speciaal de angst voor de dood benoemd, het onvermogen om te geloven in een voortlevend, transformerend bewustzijn. Sommige mensen zoeken met riskant leven die grens op, pijnverslaafden, dramakickers net zo goed als genotzuchtigen, zwelgers die het lichaam verheerlijken. Men wil er snel uit halen wat er in zit, omdat achter elke onzekerheid de definitieve ondergang schuilt. Uitgewist worden, volkomen dissociatie, is een vreselijk vooruitzicht voor elk ego. Daarom willen mensen iets achterlaten, liefst blijvende monumenten. Een paleis, standbeeld of piramidegraf is al reuze kicken, een ‘bestselling book is second best’, zei eens een schrijver. Kinderen verwekken is even goed. Je wezen in vlees en bloed doorgeven, dat is natuurlijk de achterliggende bedoeling.

De angst voor onbelangrijk worden, voor het niets, is een Satanische, duivelse influistering zeggen bepaalde christenen. Voor hen is de logische stap om achter de sluier van de dood het opwekkende gezicht van Christus en het Heilige Grote Geheel te kunnen zien. Los van het kerkelijke dogma kan elk mens gelukkig leren om zichzelf over te geven aan het Goddelijke, aan een universele liefdesenergie, die uitsluitend bewustzijnsverruiming van jou wil. Dat is een lastige weg, als je onderweg niet zo nu en dan een magisch teken krijgt. Een extreme of onverwachte mazzel bijvoorbeeld, maar net zo goed als het genezen van een geliefde die opgegeven was. Het kan een bloeiende roos zijn in de winter of een overtuigende droom. Soms moet een helderziende, astroloog of regressietherapeut je een beetje op de weg helpen.

VERVLOEKINGEN

Angst voor iets akeligs na de dood kunnen we ons zonder moeite voorstellen. Nu zijn die angsten er in soorten en maten. Teleurgestelde, overwonnen lieden vervloeken soms een tegenstander in het uur van hun eigen dood. “Voor eeuwig vervloek ik je,” roepen ze er dan bij of “tot in je zevende geslacht!” Als degene die de ander net lekker doodgemarteld heeft of verzopen, nergens een pietsje ethisch gevoel heeft of nimmer berouw, dan blijft zo’n vervloeking lang hangen. Steeds activeert een nieuwe dood echter weer dezelfde akelige vraag: wacht die wraakzuchtige vijand op mij achter die poort? De berouwvolle lieden hebben het evenmin makkelijk als ze zich somber afvragen of God hen ooit kan vergeven. Ook dat zijn tekenen van de vierde blokkade. Dat je niet kunt geloven dat Alles op aarde slechts een bewustzijnsprovocerende ervaring is, tijdelijk en qua schuldbesef toch te vergeven. Als je je eigen berouw tenminste serieus neemt.

BIECHTEN HELPT

De Katholieke biechtvaders doen wat dat betreft prachtig werk. Als je kerkelijk je zonden opbiecht aan God en vergiffenis vraagt, dan moet je wèl een straf ondergaan, een penitentie. Dat proces kan dan de vervloeking ontzenuwen, los maken van emotioneel plakband. Voor kleine dingen is bidden tot de Maagd Maria goed genoeg, voor grotere zaken diende er vroeger minstens een pelgrimage naar een heilig graf of heilige plaats ondernomen worden. Je kunt ook door een ander mens vergeven worden, als diegene vrijwillig en met een diepgelovige intentie die functie op zich genomen heeft. Het kan zijn dat er dan een soort boetedoening op moet volgen, meestal iets dat je ego een knauw geeft. Maak je niet ongerust: dan weet je juist dat je op de goede weg bent! Reïncarnatietherapeuten doen op dit gebied ook mooi werk. Mijn voorlaatste boek Eed Op Een Dode Moeder over dit onderwerp is nog steeds bij mij via [email protected]  te bestellen voor € 20 inclusief verzendkosten.