(Verdorvenheid kent geen tijd)

Spiritueel gezien zijn de twee geslachten op weg naar liefde, maar ondertussen moeten ze een archetypische hindernis nemen op het gebied van magie, de beïnvloeding van bovennatuurlijke machten en krachten.  De schijnheiligheid viert daar hoogtij. Er circuleren veel definities met betrekking tot de menselijke verbinding met het Goddelijke. Spiritualiteit is bijvoorbeeld gekoppeld aan het contact maken met bovennatuurlijke, paranormale krachten met nadruk op de persoonlijke innerlijke ervaring. Deze vorm van bezinning heeft veel meer vrouwen aangetrokken dan mannen, zoveel is wel zichtbaar in de media en op de therapeutische werkvloer.  Vrouwen konden en kunnen in deze vorm uitstekend hun sterke, natuurlijke intuïtieve kwaliteiten kwijt. Mannen op zoek naar hun oorsprong en naar een hogere werkelijkheid hebben zich in het verleden meer confessioneel, kerks gericht op religieuze vormen van aanbidding. Hierbij was er altijd een vorm van waarheidszoekerij (naar  de Enige Waarheid of de Transcendente Waarheid), die recht kon doen aan de sterke, aangeboren mentale kwaliteit van mannen. Mannen hebben ook altijd een voorliefde gehad voor de strategische mogelijkheden van religie om macht uit te oefenen. Daarom zou ik voor hun inspanning het woord occultisme willen gebruiken omdat dat wijst op het verlangen om die buitenzintuiglijke, bovennatuurlijke krachten te kunnen beïnvloeden.

In de New Age optiek wordt het woord spiritualiteit meestal gebruikt als een zoekproces dat zich afgezet tegen de gewone, religieuze structuren, en ligt de betekenis van het woord occultisme meer in het verborgene. Net zoals het begrip esoterie:  datgene wat op zoek is naar het geheime, het verborgen onzichtbare.  We kennen ook nog de mystiek, het woordloze contact met het diepere zelf. In feite gaat het allemaal om een geestelijk proces van zuivering, van oprecht motievenonderzoek in een verlangen om God waardig te zijn. Spirituele mensen claimen dat zij de kerkse dogma’s loslaten en openstaan voor de universaliteit van de psychologische beleving, open voor zowel Oosterse als Westerse  vormen van onderzoek naar de wezenlijke kern van de mens in relatie tot het Onpersoonlijke Grootse Scheppende Principe. Dat is allemaal mooi.

Ik zou echter in dit verband willen wijzen op een onderliggend proces van concurrentie tussen vrouwelijke en mannelijke intermediairs op het terrein van verbinding met het Goddelijke. Ik denk aan druïden, priesters, predikers en pausen tegenover waarzegsters, priesteressen, profetessen en heksen. Als het aankomt op macht, op claims, op vasthouden, controleren en regeren, op kiezen in plaats van delen, dan steekt er plots een oeroud conflict de kop op. Het relateren van man en vrouw lijkt nog steeds verbonden met biologisch-instinctieve patronen uit onze vroegste geschiedenis. Daar jaagt de man buitenshuis, daar zorgt de vrouw binnenshuis. De man is archetypisch een zaadverspreider, die zo veel mogelijk vrouwen zwanger wil maken om zichzelf terug te kunnen zien. De vrouw heeft de teeltkeus, het innerlijk weten waar zij het beste zaad kan krijgen om haar nageslacht machtig en krachtig in de wereld neer te zetten. Hier zien we een naast het besef van wederzijdse afhankelijkheid (en daarmee een basis voor echte liefde) ook een conflicterend gebeuren (de basis van haat tussen de seksen). De man is nooit zeker van zijn vaderschap, terwijl hij wel het gezin financiert, de vrouw moet zich in allerlei bochten wringen om de man als verzorger aan zich te binden, terwijl zij geheel andere erotische verlangens zou kunnen koesteren. In de woorden van deze zieke maar ook uitdagende tijd: de man is de kostwinner, de wandelende portemonnee, de vrouw is de moeder maar ook de hoer, met een portemonnee tussen haar benen.

Vrouwen hebben traditioneel de samenwerking gezocht in een omvangrijk zusterschap. Daarin was het intuïtief  empathisch en telepathisch contact houden essentieel. Ook mannen hebben de broederschap gezocht maar vooral als een versterking van hun fysieke banden tegen de altijd op de loer liggende vijand van buitenaf. Ik kan rustig zeggen dat alle kerken en alle religieuze stromingen er altijd alles aan gedaan hebben om de vrouw klein te houden, aan het aanrecht met een focus op moederschap. Moeder Maria kwam altijd op de tweede plaats, dienstbaar, fijngevoelig maar vooral stil. Toch heeft die mannelijke, publieke macht het vrouwelijke ondergrondse circuit onderschat. De magie is niet uitsluitend het terrein van de mannen geweest al dachten zij dat misschien wel. De kracht van de visualisatie, de macht van het scheppen van een eigen werkelijkheid, is eveneens door vrouwen geperfectioneerd. In het geheim vroeger, in het openbaar tegenwoordig. Er is niet veel verbeelding voor nodig om te zien dat deze processen ook schandalig corrupt kunnen zijn. Schijn-heiligheid, kwaadspreken, achterklap, gestook, het feekserig werken met vervloekingen en haatprotocollen, ach, je hoeft er de roddelbladen maar op na te lezen. En wat te denken van de valse beschuldigingen van incest, van onwaar seksueel wangedrag?  Mannen hebben hun verbindingen met engelen en demonen net zo misbruikt als vrouwen. Beide geslachten hebben er mooie etiketjes opgeplakt maar de verdorvenheid eronder blijft vies ruiken.

Alle vormen van spiritualiteit, of je dat nu religie, mystiek, occultisme, helderziendheid, profetisme of nog weer anders noemt, zouden zich op termijn moeten verbinden met mededogen dat verbonden is met de mentale, mannelijke kracht van Echt Weten en met de intuïtieve, vrouwelijke macht van onbeperkt Ver Voelen. Ik hoop het voor mij zelf innerlijk mee te maken.

PdH