Moderne aidsremmers hebben de levensverwachting van de besmette patiënten sterk verbeterd. In de afgelopen 35 jaar heeft Aids ondertussen een sterke remmende sociaal-culturele invloed gehad maar het manifesteerde ook een bijzondere bewustmakende en zelfs spirituele prikkel.

Het Aids-virus is ontstaan in Afrika bij apen en maakte al veel langer epidemische menselijke slachtoffers zonder dat de veroorzaker benoemd kon worden.  HIV maakt in Afrika nog veel slachtoffers, maar de westerse wereld maakt er zich niet meer zo ongerust over. Niettemin heeft Aids vanaf 1981 een jaar of twintig het doemdenken op de aarde geregeerd. Jarenlang werd de ziekte beschreven als een ongeneselijke kwaal met een potentiele dreiging van uitroeiing van de menselijke soort. Het was daardoor een enorme afremmer van de vrije seks van de Flower Power generatie, een domper op de feministische emancipatie en die van homoseksualiteit.

Hoge bloeddruk is inmiddels onze belangrijkste risicofactor, goed voor meer dan 380.000 sterfgevallen in de VS en met een kostenplaatje van ruim $ 50 miljard per jaar. Daar maken we ons tegenwoordig druk over, niet meer over Aids. Die kwaal is namelijk in de beschaafde wereld op zijn retour.

Waarom was aids eigenlijk op een subtiel niveau een zegen voor de mensheid? Laten we dit onderwerp eens van de verkeerde kant bekijken. Geen enkel rationeel of gevoelsmatig argument heeft ooit de bewakers van de moraliteit van de mensheid kunnen overtuigen van de noodzaak tot gezinsplanning. Nooit konden druipers, trichomonas of syfilis Katholieke hoogwaardigheidsbe­kleders tot condoomgebruik brengen. Niet eerder konden besneden Arabische en Afrikaanse vrouwen hun mannen eens een klein beetje ongemak terugbezorgen met die dwangbuisjes van rubber. Aids hielp enorm bij dit bewustwordingsproces.

Nog nuttiger was Aids ineens bij het ontwikkelen van visie op gevaarlijk drugsgebruik. Nooit heeft dertig jaar lang het weldenkende deel van de mensheid zich enige zorgen gemaakt over de miljardenwinsten in de drughandel, compleet met het terugploegen van criminele fondsen in de witte politiek. Niets heeft enige politicus tot denken over het afblazen van de War On Drugs kunnen krijgen. Maar dat is gelukkig behoorlijk veranderd, toen als neveneffect van dat hard drugsgebruik ook ‘gewone’ mensen getroffen werden.
Grote gangsters kregen namelijk aids in Thailand van besmette travestietjes, beruchte Italiaanse maffiosi kregen aids van hun kontneukende buurjongens,  drugsver­slaafden over de hele wereld kregen het van vieze, gebruikte spuiten en uitgebuite prostituees gaven aids aan iedereen, die het maar hebben wilde, inclusief hun kinderen. Nog meer kwetsbare categorieën maakten kennis met het virus, na verloop van tijd was het absoluut niet  meer allen de ‘homoziekte.’ Denk maar aan de anabool opgefok­te atleten, die aids kregen van een foute bloed­transfusie. Rijke perverselingen pikken de ziekte op, maar ook de kinderen van achterlijke politici die alleen maar konden denken aan de genadeloze bestrijding van al die drugsgebruikers. Aids heeft indirect dus bijgedragen aan een ruimdenkender visie op druggebruik. Men leze de Volkskrant van 9 mei 2015.

Er is nog een element waar we dankbaar voor moeten zijn. Lettend op de mondiale problematiek van overbevolking in relatie tot voedselschaarste bracht de dodelijke Aidsepidemie ons een tijd de goede kant uit. Een aantal heel mooie, wijze lieden kreeg bovendien een wonderlijk spiritueel geschenk: het uur van je (spoedige) dood weten. Stukken beter dan jaren al dan niet zinloos knokken tegen kanker en veel relaxster dan langzaam en dodelijk neger worden van binnen door de sigarettenrook.

AIDS WAS EEN ZEGEN! En nu zeuren we weer over Ebola, over obesitas, hartkwalen, over straling of over gemuteerd voedsel. Bah! Laat ons de unieke onorthodoxe oplossingen van Moeder Aarde voor een uitzuivering van de wereldbevolking toch eens een kans geven!

PdH