Kanker, is dat een effect van elkaar tegenwerkende cellen, van negatief denken? Of is kanker een manier van het lichaam om een trauma te verwerken? Moet er gewoon meer geknuffeld worden?

Reguliere medici zien kanker als een vijand die bestreden moet worden. Hoewel kanker 100 jaar geleden nauwelijks voorkwam, beweren ze vaak ook nog dat het een genetisch probleem betreft. Sommige alternatieve medici wijzen vooral naar de negatieve invloed van onze bewerkte, bestraalde en vergiftigde voeding, chemische troep die we niet goed kunnen afvoeren. Laten wij nu eens als hypothese nemen dat deze ziekte kanker een reactie kan zijn van het lichaam op een overweldigend maar onverwerkt en weggestopt trauma dat gerelateerd is aan het lichaamsdeel dat wordt overwoekerd. Tijdelijk of langdurig kunnen de cellen in dat deel daardoor te weinig zuurstof opnemen. Stel je dan eens voor dat we dat trauma bewust maken, dan zou de woekering kunnen stoppen. Ja toch? De Duitse dokter Ryke Hamer is daar zeker van. Kijk maar op Germaanse Geneeskunde via http://www.gnm-nl.be.

Een fameuze Amerikaanse celbioloog, Dr. Bruce Lipton meldde al tien jaar geleden dat er een wetenschappelijke verklaring was (fotoneninvloed afkomstig van planeten) voor soms zo wonderlijk accurate astrologische analyses. In zijn boek Spontaneous Evolution: Our Positive Future (and a Way to Get There from Here) stelde hij dat we als beschaving lijden onder een ouderwets, Darwinistisch geloof dat onze evolutie is gebaseerd op het recht van de sterkste, de slimste en de beste in een permanente competitie. Nieuw onderzoek wijst echter uit dat de meest interessante ontwikkeling juist gebaseerd is op doelmatige samenwerking. Een holistische benadering leverde samenwerkende cellen al 700 miljoen jaar geleden direct voordeel op. Cellen die elkaar tegenwerken blijven er niettemin voluit omdat ze een product zouden kunnen zijn van negatief denken. Dat is namelijk de visie van gedachtenkracht als scheppingsmotor in het hele universum: je wordt wat je denkt. En zo kun je dus ook ziek worden.

Zònder enig psychologisch onderzoek maar met 100% accepterende aandacht voor de pijn (meestal in combinatie met een focus op een bepaald dieet) blijken toevallig evengoed veel vormen van kanker te genezen. Simpelweg ontspannen, al dan niet met een blowtje, bij het idee dat je nu eenmaal aan iets dood moet gaan, geneest ook al weer 4-6% van de tumoren. Er was een tijdje grote aandacht voor het zogeheten Budwig dieet dat lijnzaad aanbeveelt bij kanker (en vaatziekten) om de noodzakelijke Omega vetzuren in de juiste combinatie op peil te houden (zoek op www.lef.org/magazine/?fc=4). Verder las ik dat een asperge ieet (gewoon pureren uit de potjes) niet zelden kanker geneest (zie www.godlikeproductions.com). Dat is niet zo gek. De wortel van de wilde asperge is in China als Tian Men Dong en in India als Shatavri traditioneel bekend als een natuurlijk antidepressivum en als een middel om iemands seksuele vitaliteit te versterken. Olijfolie wordt genoemd ais een middel om borstkanker te vermijden. Een dieet van zwarte frambozen levert vaak resultaat op bij mond en keelkanker (www.naturalnews.com/029329_raspberries_oral_cancer.html). Vitamine C werkt sowieso maar ook vitamine D, dat via gematerialiseerd zonlicht revitaliseert.

HET FEEST DER KANKERBESTRIJDING

Dan hebben we nog diëten van abrikozenpitten, amandelen en pruimen die leatrine bevatten), verder kun je denken over het inbrengen van gekweekte zogeheten dendritische cellen die je immuunsysteem versterken en nog zo wat. Daarbij helpt het eten van champignons enorm (www.naturalnews.com/029424_mushrooms_immune_system.html). Tegelijk komen er talloze ‘Geheime’ Chinese of homeopathische of Kruidendrankjes’ op de markt, Thermobestralingen, anti-metastatis pillen en andere bijdehante quasimedische oplossingen om je immuunsysteem te prikkelen, die duur zijn en geheel buiten de reguliere controle om gaan. In de rij met de portemonnee, beste slachtoffers. Hoe zieker je wordt van al die doktoren, diagnoses, onderzoeken en aangedragen angstbeelden hoe meer je de neiging hebt om jezelf stil ergens in een hol terug te trekken. Zo doet een dier dat, maar de mens moet technisch en koud onderzocht worden! Terwijl eerder een oplossing in meer en meer warm en hartelijke knuffelen gezocht moet worden, volgens mij.

KNUFFELEN

Actueel neuro-wetenschappelijk onderzoek toont namelijk aan dat omarmen en knuffelen heel snel emotionele ‘vertrouwenscircuits’ activeert in de hersenen, die namelijk dan het bindingshormoon oxytocine afgegeven. Evolutionair gezien is dat allemaal volkomen duidelijk. Bij intieme knuffels reageren vooral vrouwen  sterk op die oxytocine met een vasthoudverlangen voor de eeuwigheid. Daarmee wordt evolutionair gezien de band tussen moeder en kind sterk en nuttig aangehaald. Helaas werkt het systeem iets anders naar mannen, die, om hun eigenheid te ontwikkelen, zich minstens na de puberteit moeten losmaken van hun moeders. Zij zullen daarom gereserveerder reageren op romantische verlangens van hun potentiële, maar wel geknuffelde partners. Hoe meer binding, hoe meer romantiek, hoe minder zin in kanker zou je zeggen. Als iemand te weinig echte lijfelijke aandacht heeft gekregen of dat zelf niet kon toelaten, dan zou je je de woekering van pijncellen makkelijk kunnen voorstellen. Of, of? Misschien spelen er wel  tientallen fenomenen tegelijkertijd, ongezien, omdat de reguliere geneeskunst meestal wil focussen op Dat Ene Probleem, Waar We Een Oplossing Voor Hebben.

Hoe langer ik nadenk over al dat oorzaak en gevolg-gedoe, hoe duidelijker het me wordt dat we het simpeler moeten maken. Echt op aarde zijn, voluit leven, genieten en lijden, eerlijk zijn, accepteren, relativeren en positief blijven denken.

Zou het kunnen dat kanker overgaat of zelfs niet ontstaat als jij je levensopdracht ziet als leren en wijzer worden? Dat je lijf geen slachtoffer is van wat soort vijand dan ook maar slechts een voertuig voor ervaringen van allerlei aard? Dat geloof, hoop en liefde de ware remedie is voor gezond leven? Ik ga de oudste inwoner van Nederland worden (119 jaar) om dat te bewijzen!

PdH